Δε θα μπορούσα ποτέ να ξεχάσω την
μπάντα που με μύησε στο
hair metal, στα σκισμένα τζιν(που επιστρέφουν
στη μόδα…) και τις πανέμορφες μελωδίες που ακούω από το 1984!
Καταλαβαίνω, ότι όλοι έχουν από μία άποψη…σεβαστό!
Αλλά έχω πάψει να περιμένω από τις μπάντες/μεγαθήρια να κυκλοφορούν δίσκους/ αριστουργήματα. Η κυκλοφορία του 13ου δίσκου των παιδιών από την Νew Jersey δε με ενθουσίασε αλλά και δε θα μπορούσα να την απαξιώσω παντελώς, όπως βλέπω αρκετές μουσικές ιστοσελίδες και ντεμέκ οπαδούς να κάνουν με μανία.
Σαφώς κατώτερο των προσδοκιών αλλά ας μην ξεχνάμε, ότι είναι στην πραγματικότητα δίσκος με περισσεύματα παλιότερων και μίας - δύο νέων συνθέσεων. Για τους προληπτικούς είναι ο 13ος δίσκος και ο πρώτος χωρίς τον κιθαρίστα και ικανότατο συνθέτη Richie Sambora, που αποχώρησε το 2013 έχοντας θέματα και πάλι εθισμού.
Ναι είναι πραγματικά μία συλλογή από ακυκλοφόρητα κομμάτια των τελευταίων χρόνων της καριέρας αλλά σίγουρα καταλαβαίνει κάποιος γιατί δε χρησιμοποιήθηκαν στις πρωτότυπες κυκλοφορίες τους.
Κανένα όμως στην πραγματικότητα δεν είναι κακό αλλά και κανένα δεν είναι σπουδαίο! Ε και λοιπόν ;;;
Πρέπει να υπενθυμίσουμε, ότι πέρα από το εγωιστικό του ονόματος, οι Bon Jovi είναι μπάντα και όχι ένας άνθρωπος και ότι ο Jon Bon Jovi έγραψε τα περισσότερα από τα σπουδαιότερα hits της μπάντας μαζί με τον απομακρυνθέντα Richie Sambora.
Εάν η αποχώρηση/απομάκρυνση του Sambora έδωσε την ευκαιρία στα εναπομείναντα μέλη να οριοθετήσουν τις σχέσεις τους ή να ξαναβρούν τις συνθετικές/δημιουργικές τους πηγές δεν είναι σίγουρο.
Αντίθετα, το "Burning Bridges" ηχεί μάλλον ανέμπνευστο και οι σκονισμένες παλιές, εγκαταλελειμμένες συνθέσεις απλά έχουν "γυαλιστεί" με τις νέες κιθάρες του/των αντικαταστατών.
Η μπαλάντα δημιούργημα πιανιστικό ας πούμε, το Blind Love ηχεί σαν να γράφτηκε πάνω σε χαρτοπετσέτα, απλή μελωδία που δε θα μπω στον κόπο ιερόσυλα να συγκρίνω με κολοσσιαίες μπαλαντοειδείς συνθέσεις της μπάντας.
Για να μην πέσω στην παγίδα της απαξίωσης κρίνοντας μία-μία τις συνθέσεις, απλά προβάλλω τις δύο καλύτερες: στην μία συνυπογράφει ως συν-συνθέτης ο Sambora, και είναι το πρώτο single – και το καλύτερο του δίσκου – μία ωριμότερη συνέχεια του "Someday I’ll Be Saturday Night" και ονομάζεται "Saturday Night Gave Me Sunday Morning".
Ακόμη κι αν ο J.B.J. "νίπτει τας χείρας του" για το "Burning Bridges", λέγοντας ότι δημιουργήθηκε ως η τελευταία υποχρέωση του συμβολαίου, το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου με χροιά country και παρά το γεγονός, ότι ξεκαθαρίζει στην εταιρεία Mercury Records το σπίτι της μπάντας για 32 χρόνια, ότι είναι η τελευταία σύνθεση που θα πουλήσει εμπορικά και είναι ένα αξιόλογο κομμάτι .
Περιμένουμε λοιπόν να κρίνουμε την επόμενη κυκλοφορία του γκρουπ, το Μάη του 2016 και βάζουμε με σεβασμό όμως κι αυτό το δημιούργημα της μπάντας στη δισκοθήκη μας δίπλα στα ιερά δημιουργήματα του δημοφιλούς συγκροτήματος που μας έμαθε μεγάλο μέρος της καλής μουσικής και έκανε πολλούς από εμάς από παιδιά/εφήβους μεσόκοπους άνδρες!!!
Νότης Γκιλλανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.