Pearl Jam: "Gigaton"

Μετά από επτά χρόνια δισκογραφικής απραξίας, το Αμερικανικό συγκρότημα επιστρέφει, και όσοι έχουν απογοητευτεί από τις τελευταίες στούντιο κυκλοφορίες τους είναι μία καλή αφορμή να "επανασυνδεθούν" με την μπάντα που κάνει ένα θετικό βήμα για να ακουστεί πιο εμπνευσμένη και πιο λυρική.

Οι Pearl Jam από την αρχή της καριέρας τους δεν έχουν κάνει σημαντικές αλλαγές στα μέλη τους και με ηγετική φυσιογνωμία τον τραγουδιστή Eddie Vedder προσπαθούν να δώσουν μέσα από την ωριμότητα και την πνευματικότητα που διαθέτουν όμορφες και ενδιαφέρουσες συνθέσεις αλλά και δυνατές στιχουργικές στιγμές αφού όλοι αναγνωρίζουν την ευαισθησία τους στα επίκαιρα κοινωνικοπολιτικά και οικολογικά ζητήματα που ταλανίζουν τον πλανήτη.

Ο δίσκος ξεκινά με δύο αρκετά δυνατές συνθέσεις τα "Who Ever Said" και "Superblood Wolfmoon" ενώ ακολουθούν σε με μία δικιά τους πειραματική μορφή τα, "Dance of the Clairvoyants"  και "Quick Escape" που θυμίζουν Talking Heads.
Η συνέχεια ανήκει στο υπέροχο-μελαγχολικό "Alright" ενώ το "Seven O’Clock" είναι επηρεασμένο από Bruce Springsteen και REM.

Τα "Never Destination" και "Take the Long Way" σε γυρίζουν στις πρώτες χρυσές εποχές της δεκαετίας του '90  ενώ ο δίσκος στη συνέχεια κάνει μία ανεξήγητη κοιλιά και ολοκληρώνεται με τέσσερα μέτρια  κομμάτια τα: "Buckle Up", "Comes Then Goes" "Retrograde" και "River Cross" που ακούγονται μόνο και μόνο χάριν στην ερμηνεία του Eddie Vedder.

Εν κατακλείδι το "Gigaton" δεν κάνει την μεγάλη διαφορά με τα προηγούμενα άλμπουμ της μπάντας όμως θα ικανοποιήσει τους πιστούς οπαδούς τους και παράλληλα δίνει την δυνατότητα σε όλους εμάς - αν και απογοητευμένοι μαζί τους - να απολαύσουμε μερικές πανέμορφες συνθέσεις.

 

Φώτης Μελέτης