PHASE REVERSE: “And Man Created God”

Κοίτα πράγματα... Μια γουλιά καφέ και τι σου ήρθε τώρα; Πατάς το play, Phase Reverse και “And Man Created God” λέει ο τίτλος και ανοίγεις τη ντουλάπα σου. Κάπου είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τα κοντομάνικα, ανέσυρα το παλιό μου thrashάδικο jacket.
Προφανώς λιωμένο, πέρασαν και 25 χρόνια από τότε, μπήκαν και κάτι κιλά. Φόρεσα και τα Ray – Ban (από από το περίπτερο ήταν, μην ψαρώνεις), Jo... δε βλέπεις την τύφλα σου, είσαι και ξυδάτος, γαμώ τα Σαββατόβραδα της Ασφάλτου Άντζυς. Κοίταξα με καθαρή μεσήλικη hangoverίτιδα και υποκριτική μαγκιά τον καθρέφτη και... Ω, της παρακμής το κάγκελο. Αυτά τα ρεμάλια, οι Phase Reverse πώς στον πέοντα τα καταφέρνουν και ακούγονται τόσο cool, το φελέκι μου; Θέλει balls τελικώς για να ακούγεσαι φρέσκος, ενώ τα πλαίσιά σου κινούνται σε γνωστές ακολουθίες: heavy as fakk, αντρίλα, hard άποψη και η περηφάνια του “παράτε με, ότι γουστάρω κάνω”;
Μετά από συμμετοχή σε συλλογές, μια αυτοχρηματοδοτούμενη ομότιτλη δουλειά, ένα singleάκι (“Mindblow”)  και πολλές συναυλιακές δραστηριότητες, αυτό εδώ το κουαρτέτο μπαίνει με το νέο τους album σε επιτελικό ρόλο στα δρώμενα της αφοσιωμένης στο Sabbath-ικό, αμερικανικής κοπής αλλά με τη σφραγίδα αυθεντικότητας της εγχώριας σκηνής, desert heavy metal.
Βουτηγμένα στο καυλόνερο, 15 καταπληκτικά τραγούδια συρραμμένα για ανομολόγητες ιστορίες της καθημερινότητάς μας με θρεμμένο μέσα τους το μικρόβιο της μουσικής για διασκέδαση και όχι απλώς διασκεδαστικής μουσικής. Και πατώντας πάνω σε άμεσα μεν, τριπαρισμένα και έγκαυλα δε, θηριώδη και πρωτογενή riffs, η μπάντα καταφέρνει όχι μόνο να εδραιώσει το metal της στο σήμερα του συγκεκριμένου ύφους αλλά είναι ικανή με το υλικό που διαθέτει να κοιτάξει στα μάτια οποιοδήποτε αστραφτερό mainstream όνομα που συχνάζει στις “ενημερωμένες” radio/ bar friendly playlists (εδώ, ας μου επιτραπεί από τη σύνταξη να γελάσω... πνιχτά και μόνος μου...) και να προκαλέσει παραλήρημα στους θρησκευτικά ταγμένους στην εξέλιξη του rock. Ναι, ακούγοντας τόσα χρόνια μέχρι και σήμερα ογκόλιθους όπως τους Corrosion Of Comformity, τους Kyuss, τους Monster Magnet και φυσικά τους δικούς μας ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ Nightstalker, είναι εντελώς αδύνατον να μην αντιληφθείς ότι στο κούτελο τους γράφει με μεγάλα γράμματα “Yeah, Let's Rock!”.
Το “And Man Created God” αποτελείται από δεκαπέντε χορταστικότατα κομμάτια, έτοιμα να γεμίσουν κάθε ηχητική ανάγκη. Ποιό να πρωτοξεχωρίσω; Το karagkouna sludge “Land Of Five”, ένα γνήσιο δημοτικό τραγούδι συνοδεία της doom κιθάρας; Τα φοβερά “Born To Be Dead” (μάγκες, πρόκειται περί ύμνου) και “Kill To Repent” που θα ήταν περήφανος ο Mike Dean αν είχε δημιουργήσει για τους Corrosion Of Comformity; Τα Wyndorf-ικά “Fuck For A Buck” και “Tight Rope” (καταπληκτική μπαλάντα που φέρνει στο νου, όλο το 70's- 80's southern rock, όπως βέβαια το εμπλούτισαν οι Pantera και οι συνέπειες των Down του Anselmo); Τα κάργα Sabbath-ικά “ESC”, “Slaver” και “Free And Deranged”; Το doom κατράμι του ομότιτλου; Τα “Ναί ρε! Γουστάρουμε 'stalker ρε αιδοία!” “Divide And Conquer”, “Alone And Broken”; Την speed μανία του πρώτου single “Mindblow”; Ή την νέγρικη πίκρα (λες να διαφέρει από την ελληνική λευκή του Βαμβακάρη;) του καπνισμένου επιλόγου “Earthing”;
Η παραγωγή του δίσκου είναι ένα θέμα προς συζήτηση κι αυτό όχι γιατί έχει να κάνει με την ποιότητα στον ήχο που ακούς. Προσωπικά, το καταχαίρομαι όταν δεν ακούω “γυαλάδες”, ειδικά σε ένα στυλ που η βρωμιά είναι βασικό δομικό στοιχείο. Τα όργανα ακούγονται καθαρότατα, άλλωστε είναι εντυπωσιακή η απλότητα των riff του Chief ενώ την παράσταση κλέβει ο εντυπωσιακός μπασίστας Dragon-K που όχι απλώς συμπληρώνει, αλλά ειδικά σε κάτι εισαγωγικά θέματα και ανάμεσα στα solo, κυριολεκτικά κεντά πάνω στο όργανό του. Ο δε drummer (και καλός φίλος, αλλά μην το δέσεις κόμπο με το κείμενο, αν δεν άξιζαν, θα ελάμβαναν τα cochonnes μου...) Alex, παίζει...εεεεε....Ward-ικά. Παθιασμένα, στακάτα και χτίζει τον τοίχο πάνω στον οποίο κλιμακώνονται οι μελωδίες της μπάντας. Τα δε φωνητικά του Τάκη, αξιοπρεπέστατα, δυνατά και αντρικά όπως αρμόζουν στις ιστορίες που τραγουδά. Θα στο ξαναγράψω. “Τραγουδά”. Δεν αγκομαχά, ούτε σφίγγεται. Χωρίς ίχνος υποκρισίας στη φωνή του, συμπληρώνει αψεγάδιαστα το puzzle των Phase Reverse.
Το “And God Created Man” το απόλαυσα στην κυριολεξία και τώρα που τελειώνω των αναρρωτικό καφέ μου σκέφτομαι ότι, θα ήταν ευχής έργον να άκουγα μέρη του και κατά τις βραδινές μου εξόδους στα κατά τόπους rock bar, υπό συνοδείας των brandy μου. Είναι γεμάτο “hits” και εμπεριέχει πολλά στοιχεία των κινήτρων αφοσίωσης σε έναν καθολικό (και μέσα στο “-ολικό” είναι και το μουσικό) τρόπο ζωής που τείνουν να ξεχαστούν, ακριβώς γιατί είναι σημείο των καιρών η εξομοίωση της “rock” καρδιάς με τις “rock” ακροάσεις. Και δεν απευθύνομαι μόνο σε ενθουσιασμένα νιάτα, που ούτως ή άλλως έχουν δικαίωμα να αναζητήσουν τους δικούς τους ήρωες στη γενιά που ζούνε αλλά μέχρι και σ' εσένα φίλε της καλής μουσικής, που ίσως μέσα από το facebook (ναί μωέ, ασχολείστε και με άλλα κοινωνικά δίκτυα...) γνώρισες το παλιοrock και ίσως το melodic metal των 80's και σου άνοιξε για λίγο κάποιους ορίζοντες (το ότι βέβαια το γύρισες σε Evanesence και Marilyn Manson στην πορεία, είναι άλλο καπέλο).
Όσο για εσένα, τον “μέσα για μέσα” που κοιτάς στον καθρέφτη, μην ντρέπεσαι και μην υποκρίνεσαι, το jacket δεν μπαίνει με τίποτα όσο και να το τραβάς αλλά το να θυμάσαι και να αναγνωρίζεις είναι δική σου δουλειά, αποκτώντας το “And Man Created God” των Phase Reverse, εκτός εάν ήσουν κάποτε στο fan club των “Τρύπες”, οπότε γάμα το.

Ιορδάνης Κιουρτσίδης