'Hideaway: "Hideaway''

Πόσο σημαντικό είναι να εκπληρώνεις τα όνειρά σου. Να πιστεύεις σε αυτά μέχρι τελικής πτώσεως. Ακόμα και όταν οι καταστάσεις είναι εναντίον σου! Ακόμα και όταν η τύχη σού γυρίζει τη πλάτη και το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου. Κάποια στιγμή όμως η τρικυμία θα ηρεμήσει και θα φτάσεις στο απώτερο σκοπό.

Και τότε η τελική ευθεία προς την εκπλήρωση του ονείρου σου εμφανίζεται μπροστά σου, σαν μια πόρτα που απλά πρέπει να την ανοίξεις.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν το 2010 ώστε να εκπληρώσουν το όνειρό τους  ο Ντίνος Γεωργίου (κιθάρα), με τους Χάρη Γεωργίου (ντραμς) και Πέτρο Παπαδημάτο (πλήκτρα). Σε μία δεκαετία που ξεκινούσε με τους χειρότερους οιωνούς για τη χώρα μας λόγω της οικονομικής κρίσης η οποία  μέχρι και σήμερα πλανάται από πάνω μας και καλλιτέχνες όπως οι προαναφερθέντες δυσκολεύτηκαν για διάφορους λόγους να εκπληρώσουν το όνειρό τους.Να φτιάξουν δηλαδή το συγκρότημά τους  και να κυκλοφορήσουν δισκογραφικά τη δουλεία τους  αλλά και να κάνουν live.
Τα παιδιά δε το έβαλαν κάτω. Έψαξαν τον κατάλληλο τραγουδιστή που θα απέδιδε τα τραγούδια που θα έγραφαν με το πιο κατάλληλο τρόπο. Και τον Βρήκαν στο πρόσωπο του τιτάνα Μάνου Φάτση και με τη προσθήκη του Γιάννη Κοντού (ex – Flying Mercury) και Δημήτρη Παλούδη (κιθάρα) συμπλήρωσαν το παζλ για να τελειοποιήσουν τους ''Hideaway''.
Φτάνουμε στην ημέρα κυκλοφορίας του ομώνυμου άλμπουμ και με αγωνία το βρήκα λίγες μέρες αργότερα και κάθισα αμέσως να το ακούσω.
Ξεκινάμε  με το ήδη γνωστό ''Another Day'' που είναι ένας hard rock ύμνος ,και σε προδιαθέτει για το τί πρόκειται να γίνει στο υπόλοιπο του άλμπουμ. Τόσο οι κιθάρες, τόσο  η δυνατή φωνή του Μάνου τόσο τα '80ς αλά David Bryan πλήκτρα του Πέτρου αλλά και τα ρυθμικά μέρη του Γιάννη και του Χάρη μάς χαρίζουν επικές στιγμές.
Στο ''Promises of yesterday '' με την εισαγωγή περνά όλη η hard rock σκηνή της Αμερικής της χρυσής περιόδου 1986-1994. Από το 3:02 και μετά σκίζεις τη μπλούζα και κάνεις air guitar και φυσικά το ρεφρέν κολλάει στον εγκέφαλο  με τη μία.
Εν συνεχεία έρχεται το ερωτικό κάλεσμα με το ''Calling you'' όπου σε μεταφέρει στο πρώτο σου εφηβικό έρωτα. Τόσο αγνό,τόσο όμορφο,τόσο απλό είναι αυτό το συναίσθημα ενώ το ομώνυμο ''Hideaway'' είναι ένας μελωδικός ύμνος που θα μας συνοδεύει για χρόνια γιατί μέρα με τη μέρα δημιουργούμε νέα όνειρα, νέες προσδοκίες.
Η καρδιά έχει λιώσει και η εισαγωγή του ''Lonely Nights'', προδιαθέτει ότι θα γίνει αλοιφή ...για το πόνο του άλλου. Πάλι καλά που ακολουθεί το ''Life is a wonder'', με εισαγωγή αλα Randy Rhoads, για να μας υποδείξει ότι τα παιδιά εκτός από ευαίσθητα είναι και μεταλλάδες... και φυσικά τι άλλο ... ρεφρέν που μένει.
Ένα τόνο πιο κάτω το ''When you feel'' όπου ξεδιπλώνεται όσο προχωρά ενώ το πιασάρικο ''Masquerade'' σε πιάνει από το λαιμό από την αρχή και εξελίσσεται σε ένα έπος, σε έναν ύμνο. Χέρια ψηλά και όλες οι μάσκες να πέφτουν καθώς φορώντας το προσωπείο μας όλα είναι μια παρωδία.
Τα συναισθήματα έχουν πιάσει κόκκινο και το αέρινο έπος ''Uknown hero'' έρχεται να μας δροσίσει, να μας μεταφέρει πίσω στο καλοκαίρι και να κάνουμε μια βουτιά στην αγκαλιά του άγνωστου ήρωα του εαυτού μας.
Το'Road to nowhere'' μου υπενθυμίζει ότι φτάνει το τέλος. Απίστευτη ενέργεια για μπαλάντα ενώ από το 1:40 και μετά όπου εμφανίζεται αυτό το δαιδαλώδες riff , γίνεται χαμός...
'Far away'' ...από την αρχή μέχρι το τέλος αυτό το άλμπουμ σου δίνει συναισθήματα, έτσι και στο τέλος σου δίνει το δράμα. Δεν ήθελα να τελειώσει. Είχα γίνει λιώμα ...Δάκρυα, χαρά έντονα συναισθήματα που είχα χρόνια να νιώσω. Μετά θυμήθηκα ότι υπάρχει το repeat...
Mέχρι το πρωί.

Υ.γ Ειδική μνεία και στην Ελίνα Εγγλέζου για τη στιχουργική της συμμετοχή στα ''Calling you'',''Hideaway'' και ''Far away''.

Γιάννης Γιουρτζάκης