PLANET OF ZEUS: “VIGILANTE”

To “Macho Libre” εκτίναξε τις μουσικές τους μετοχές, δίνοντας τους ένα δυνατό sold out live στο Gagarin το φθινόπωρο του 2012 και στη συνέχεια όλος ο rock κόσμος στην μικρή αυτή γωνία του πλανήτη μιλάει για τους Δίες (όχι τη δίκυκλη αστυνομία).

Περιοδεία, συμμετοχές, χαμός στο άνοιγμα της συναυλίας των Clutch, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και όλοι περιμένουμε σαν τρελοί το επόμενο επεισόδιο της σειράς.
Και έρχεται λοιπόν το email στο inbox του ταπεινού μουσικού συντάκτη και πατάω το play να δω τι παίζει.
Ο Σεραφείμ (drums) μετράει και σιγά σιγά μπαίνει ένα πολύ όμορφο riff, στο γνωστό heavy rock ήχο με τις southern αναφορές και σκέφτεσαι “Ροκάρουν όσο ποτέ οι μάγκες!”.
Ο Μπάμπης ματώνει τεχνηέντως τις φωνητικές του χορδές και το “The Great Dandolos” είναι ένα εξαιρετικό άνοιγμα και με το σόλο κιθάρα προς το τέλος δείχνει πως το συγκρότημα έχει προχωρήσει και ρισκάρει και σε πιο κλασικά μοτίβα.
Το “Second Coming” που ακολουθεί είναι ένα πολύ ωραίο groovy κομμάτι, σε Clutch μονοπάτια, αλλά με το μοναδικό τρόπο που έχουν αποδείξει ότι έχουν οι Planet of Zeus.
“A Girl named Greed” στη συνέχεια και ο ρυθμός funk-ίζει ελαφρά κάνοντας σε να κουνιέσαι αισθησιακά, περιμένοντας αντίστοιχο θηλυκό κάλεσμα και εκείνη την ώρα το κομμάτι φορτίζει και μπαίνει σε άλλες ταχύτητες, τι οποίες προσπαθεί να περιορίζει γλυκά.
“Burn This City Down”, το οποίο σίγουρα θα θέλαμε να πράξουμε ειλικρινά και θα το τραγουδήσουμε με όλη μας τη δύναμη, έχει πολύ καλό ρεφρέν και αφήνει τη θέση του στο, ίσως πιο “εμπορικό” κομμάτι του album, το “Tornado” και μου δημιουργείται η εντύπωση πως η φωνή του Μπάμπη έχει προοδεύσει ακόμα περισσότερο.
Ηχογραφημένο ζωντανά στο studio δείχνει πως τα παιδιά έχουν τα άντερα να ρισκάρουν και το κάνουν περίφημα. Η ζωντάνια αυτή φαίνεται και κατακλύζει το δίσκο και αυτό φαίνεται ακόμα περισσότερο στο “No Tomorrow”, την μπαλάντα του album που έγινε μεμιάς το αγαπημένο μου κομμάτι.
Μετά έχουμε να κάνουμε με το ομώνυμο “Vigilante”, το οποίο θα κάνει μια αίσθηση με την country/ blues μουσική του πινελιά, δείχνοντας πως οι Planet μέχρι και μουσικό ιδίωμα πάνε να αλλάξουν.
Μέχρι εκεί καταλαβαίνεις πως ο Μπάμπης θέλει να είναι rock και να κάνει την αλητεία του πιο ουσιαστική και όχι μόνο θυμωμένη, ο Σεραφείμ και o Jay μάλλον έχουν αρχίσει να κοιμούνται μαζί και ο Στέλιος κάνει ταξίδι κατά μήκος του ποταμού Colorado μοιράζοντας νότες σε διψασμένους καβαλάρηδες.
“Sky High Heels” και μία ακόμα πολύ heavy στιγμή του “Vigilante” και το rock 'n' roll παίρνει φωτιά με το “Disappointment blues” για να αφήσει το “The Beast Within” να κλείσει το δίσκο με έναν metal τρόπο που έλειπε μέχρι τότε (άλλη κομματάρα αυτή).
Τα γκαρίδια δίνουν και παίρνουν, η γκρούβα υπερτερεί, οι κιθάρες έχουν γίνει Hard rock καουμπόικης φιλοσοφίας και τα πράγματα γίνονται ένα τόνο πιο “ενήλικα”. Αυτό που ίσως λείπει είναι ένα ξεκάθαρο hit, που θα διαλύσει το Youtube με τα δεκάδες χιλιάδες views, αλλά συνολικά είναι τόσο όμορφα φτιαγμένο, με τόση μουσική ουσία που πρέπει να το ακούσεις περισσότερο για να το αγαπήσεις όσο πρέπει!
Μην πέσετε στην παγίδα του εύκολου και ψάχνετε τα διαμάντια στην επιφάνεια, γιατί τα πιο όμορφα πετράδια είναι πιο βαθιά κρυμμένα.
Νομίζω πως μιλάμε για την αγαπημένη μου κυκλοφορία Planet of Zeus, και ένα album σωστά ισορροπημένο ανάμεσα στα πολύμορφα στοιχείο που το αποτελούν!
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ!!!!!

Υ.Γ. Περιμένουμε το video clip, στο οποίο μάθαμε πως ο Μπάμπης κλέβει στην ξερή. Και αν σκεφτείτε να κάνετε video για το “No Tomorrow” ντύνομαι και άστεγος για να συμμετέχω!

Δημήτρης Μαρσέλος