H.E.A.T.: ”Live in London”

Τα 2014 βρήκε τους σουηδούς μελωδικοροκάδες H.E.A.T. να

κυκλοφορούν την 4η ολοκληρωμένη προσπάθεια τους “Tearing Down The Walls” και να γίνεται δεκτή και πάλι με διθυράμβους!

 Όταν ξεκινούσαν στα 2008 με το ομώνυμο ντεμπούτο τους, όλοι μιλούσαν για την μεγαλύτερη ελπίδα στο μελωδικό ροκ κι όταν αποχώρησε η φωνάρα Kenny Leckremo (sorry guys, προσωπική εκτίμηση!), πολλοί θεώρησαν ότι έφτασε το άδοξο τέλος, όμως , η τύχη τους χαμογέλασε κι ανακάλυψαν στο πρόσωπο του Erik Gronwall ( νικητή του σουηδέζικου Idol ) τον ιδανικότερο αντικαταστάτη! Νεαρός, τσαμπουκαλεμένος, λατρεία του κοινού (ιδίως του γυναικείου…) με εξαιρετική φωνή περισσότερο hard rockάδικη και λιγότερο μελωδική   κατάφερε με το γκρουπ  να έχει δύο υπερεπιτυχημένες κυκλοφορίες και έτσι το Μάιο του 2014 στο Highbury Garage του Λονδίνου , μπροστά σε ένα αλαλάζον κοινό, ηχογράφησαν την εμφάνιση τους.
Ο ήχος δεν είναι τόσο καλογυαλισμένος κι αποδίδει καλύτερα όλην την ενεργητικότητα της μπάντας επί σκηνής , την απαράμιλλη μουσικότητα όλων , σε συνδυασμό και τις εκτενείς εισαγωγές κάθε τραγουδιού , ο δίσκος θα ικανοποιήσει με την αυθεντικότητα και την αίσθηση ενός επίσημου bootleg! Για μία ακόμη εμφάνιση δε , ο υπερκινητικός frontman Erik Gronwall κάνει το live  αυτό να ξεχωρίζει από άλλων συγκροτημάτων, που ακούγονται σα να είναι τραγούδια στο στούντιο με παρουσία κοινού, χάρη της αστείρευτης ζωντάνιας του που μπορούν οι Έλληνες φίλοι μας να τη διαβεβαιώσουν καθώς τους ενθουσίασε με την παρουσία του στο κύκνειο Firefest 2014.
Η συναυλία είναι μία μίξη από ύμνους , όπως τα εναρκτήρια  “Point Of No Return” και  “A Shot At Redemption”, ή τα περισσότερο  αλληλεπιδραστικά  “In And Out of Trouble” (με την συμμετοχή του Herman Li των  Dragonforce) και το  “Downtown”.
Επίσης , ύμνος που τραγουδά όλο το κοινό το  “Tearing Down The Walls”  ή το “Mannequin Show” , όπου το κοινό με την παρότρυνση του  Erik επιδίδεται σε  headbanging, για να ακολουθήσουν οι συνθέσεις που  παρουσιάζουν  την σκληρότερη εκδοχή της μπάντας , τα “Inferno” και  “Enemy In Me”.
Τα δύο τραγούδια των  encore είναι από την προηγούμενη κυκλοφορία τους το δίσκο  “Address The Nation” και είναι τα  “Breaking The Silence” και το  “Living On The Run”. Κατά τη γνώμη μου από τα περισσότερο εμπορικότερα ροκ τραγούδια της δεκαετίας!
Ο δίσκος δεν ολοκληρώνεται με το αγαπημένο του κοινού “Beg Beg Beg” (παιζόταν  μόνο στη Γιαπωνέζικη περιοδεία…)   όπως και το  “Danger Road”  που καταστράφηκε η παρουσίαση του από ένα δυσλειτουργικό  keyboard.
Βέβαια, η αγαπημένη μου  AOR περίοδος εκπροσωπείται από το αγαπημένο προσωπικά “1000 Miles” (που εξοβελίστηκε αργότερα από το σετ των συναυλιών αργότερα…)  και το εξαιρετικό  “Late Night Lady”!
Στην τελική ο δίσκος παρουσιάζει την τωρινή εικόνα της μπάντας: δυναμικό μελωδικό hard rock  και σίγουρα δεν απλά η μπάντα - ελπίδα της δεκαετίας των 00ς….είναι ΑΠΛΑ Η ΜΠΑΝΤΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΣΤΟ ΜΕΛΩΔΙΚΟ ΧΩΡΟ (κι ας λατρεύω τη φωνή του  Kenny Leckremo)!!!

 Νότης Γκιλλανίδης