Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Η Νuclear Blast προτείνει...

To γνωστό δισκοπωλείο της Nuclear Blast στην Αθήνα (Τζωρτζ 20-22, Πλατεία Κάννιγγος) προτείνει αγαπημένα της άλμπουμ για αυτόν μήνα. Έχουμε και λέμε λοιπόν...
1.ACCEPT - BLOOD OF THE NATIONS
2.IRON MAIDEN - THE FINAL FRONTIER(METALLIC EDITION)
3.BLIND GUARDIAN - AT THE EDGE OF TIME
4.IMMORTAL - THE SEVENTH DAY OF BLASHYRKH(CD-DVD)
5.CHIMAIRA - COMING ALIVE(2DVD-CD DIGI)
6.KATAKLYSM -HEAVENS VENOM
7.INNER WISH - NO TURNING BACK
8.IRON HEARSE - IRON HEARSE
9.GRAND MAGUS -HAMMER OF THE NORTH
10.GUS DRAX -IN SEARCH OF PERFECTION

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

ACCEPT: "Staying a Life"(1990)

Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1990 και η γερμανική μπάντα από το Solingen, βρίσκεται στη πρώτη ύφεση της καριέρας της. Ο UDO, έχει αποχωρήσει από το συγκρότημα.
Ο αντικαταστάτης του (David Reece), φάνηκε πολύ λίγος για τη θέση πίσω από το μικρόφωνο και οι Accept, είναι ήδη σε διάλειμμα από τα τέλη του 1989, καθώς ο Recee κρίθηκε ανεπαρκής κατά τον κόσμο, μιας και ο απαιτητικός λαός, ζητούσε επίμονα το "γερόλυκο " πίσω και δίκαια. Η παρέα λοιπόν του Peter Baltes, αποφάσισε τότε, να κυκλοφορήσει αυτό το αριστουργηματικό Live δίσκο, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για το πρώτο Reunion με τον UDO ξανά στις τάξεις της. Ηχογραφημένο στην Osaka της Ιαπωνίας, το 1985, συλλαμβάνει τη μπάντα σε μια εκπληκτική εμφάνιση. Ότι είχαν κυκλοφορήσει τότε το άλμπουμ Metal Heart και βρισκόντουσαν στο απόγειο της καριέρας τους κάνοντας διαρκεί και επιτυχημένες συναυλίες ανά το κόσμο.
Ξεκινώντας, εδώ, θα βρείτε όλα τα αγαπημένα (και κλασσικά πλέον) κομμάτια της πρώτης περιόδου του συγκροτήματος. Τους Accept, πιο δεμένους από ποτέ να αποδίδουν πιστά, σχεδόν στουντιακά θα έλεγα τις μεγάλες επιτυχίες τους.
Ο δίσκος ανοίγει με τo Metal Heart, το κοινό ακούγεται έντονο Κι ένθερμο και η σκηνή παίρνει φωτιά με το που πατούν πάνω οι γερμανοί. Ο UDO, γρυλίζει σαν να μην υπάρχει αύριο, η κιθάρες του Wolf Hoffmann και Jörg Fischer σε συνδυασμό με τις ταχύτητες των τυμπάνων του Stefan Kaufmann, σε προτρέπουν να ανοίξεις Mosh όπου και να είσαι, όποιος και να είναι γύρω σου.
Και συνεχίζουν ακάθεκτοι Screaming For A Love Bite, Up To The Limit, Living For Tonite (Tonight) και στο καπάκι πάρε και ένα Princess Of The Dawn να φύγεις τελείως. Οι Accept, όπως τους μάθαμε, σε τρελά κέφια, να παίζουν τον έναν ύμνο μετά τον άλλο. Restless And Wild, Son Of A Bitch, London Leatherboys, Dogs On Leads, Love Child.
Φυσικά κράτησαν για κερασάκι στη τούρτα (και ένα από τα αγαπημένα κομμάτια τους, του γράφοντος) το Balls To The Wall, σε μια επιβλητική και μεγάλης διάρκειας εκτέλεση, χωρίς να χάνει βέβαια την αίγλη του πρωτότυπου. Καταφέρνει να σε κρατάει σε ρυθμό, παρακαλώντας να μην τελειώσει το κομμάτι, μιας και αυτό σημάνει το τέλος της συναυλίας και συνεπώς του Cd. Ακόμα και το Solo του Wolf που υπάρχει (απαραίτητο για να πάρει ανάσες ο τραγουδιστής), αν και ψιλό αδιάφορο, σε κρατά και αυτό σε ενδιαφέρον.
Από τα Highlight του δίσκου, είναι, η γνωστή σε όλους μας ατάκα Scream For Me. Ξεστομισμένη όμως από τα χείλια ενός "λυσσασμένου " σκύλου, στη προσπάθειά του να ξεσηκώσει το κοινό και να ξεχωρίσει (;;;) αν θέλετε από το υπόλοιπο σχήμα (βλέπετε μετέπειτα προσωπική καριέρα του U.D.O.) μιας και οι πρώτες προστριβές είχαν ήδη αρχίσει να εντοπίζονται. Αυτό που μένει όμως, είναι ετούτο το διαμάντι, που θα κοσμεί τις δισκοθήκες σας και θα φέρνει μια νότα νοσταλγίας στου πιο παλιούς. Όπως λένε, τα διαμάντια μένουν για πάντα.
Αν σας αρέσουν οι Accept, αγοράστε το δίσκο και θα μείνετε απολύτως ικανοποιημένοι. Για όσους δε γνωρίζουν τη μπάντα, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρίας να τους μάθετε και να δείτε πως ήταν μια αληθινά μεταλλική μπάντα, την εποχή που μεσουρανούσε ανά την υφήλιο, καθώς ο δίσκος, λειτουργεί άνετα και σαν Best Of.
TRACKLISTING:
01. Metal Heart
02. Breaker
03. Screaming For A Love-Bite
04. Up To The Limit
05. Living For Tonight
06. Princess Of The Dawn
07. Neon Nights
08. Burning
09. Head Over Heels
10. Guitar Solo Wolf
11. Restless And Wild
12. Son Of A Bitch
13. London Leatherboys
14. Love Child
15. Flash Rockin' Man
16. Dogs On Leads
17. Fast As A Shark
18. Balls To The Wall
19. Outro (Bound To Fail)
ΜΕΛΗ:
Udo Dirkschneider: Vocals
Wolf Woffman: Guitars/ Vocals
Jorg Fischer: Guitars/ Vocals
Peter Baltes: Bass Guitar/ Vocals
Stefan Kaufmann: Drums
Γιώργος Βαλιμίτης

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Οι Spiritual Beggars live τον Οκτώβριο στο Κύτταρο!

Είναι μια από τις αγαπημένες μπάντες του Ελληνικού στο χώρο του stoner rock.
Οι Σουηδοι rockers Spiritual Beggars έχοντας αρκετά χρόνια να βρεθούν επί σκηνής στην χώρα μας, επιστρέφουν αυτή τη φορά στην σκηνή του Κυττάρου, έχοντας έναν νέο δίσκο στις αποσκευές τους, το “Return To Zero”.
Αυτός είναι και ο πρώτος δίσκος της μπάντας με τον νέο της frontman, τον Apollo Papathanasio, γνωστό από την μέχρι τώρα πορεία του ως frontman σχημάτων όπως είναι οι Firewind, οι Evil Masquerade κ.α.
Η παρέα του Mike Amott (Arch Enemy) υπόσχεται να μας χαρίσει μια υπέροχη βράδια, ερμηνεύοντας παλιές και νέες επιτυχίες
Μαζί τους την σκηνή θα μοιραστούν τρεις νέες μπάντες:
οι Ink (
http://www.myspace.com/inkgreece),
οι Full House Brew Crew (
http://www.myspace.com/fullhousebandathens)
και οι Fireground (
http://www.myspace.com/firegroundgr).
Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την 1 Οκτωβρίου και θα αρχίσει στις 19.30μμ και το εισιτήριο θα κοστίζει 25€.
Για τα πρώτα 100 εισιτήρια που θα αγοραστούν μέσω του ακόλουθου link:
http://spiritualbeggars-athens.eventbrite.com/ θα αγοραστούν στην τιμή των 20€! Εισιτήρια επίσης μπορει κανείς να προμηθεύεται και μέσω του Ticket House.

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

BUCKCHERRY: "All Night Long"

Ομολογώ, ότι όταν ήρθε στα χέρια μου το νέο άλμπουμ των Buckcherry, All Night Long, νόμιζα πως θα επρόκειτο για άλλη μία συνηθισμένη hard rock δισκογραφική δουλειά από μία μπάντα της σκηνής του Los Angeles (DOKKEN, QUIET RIOT) μιας και δεν ήμουν ποτέ οπαδός τους. Εντούτοις εξεπλάγην θετικά!
Διότι ο συγκεκριμένος δίσκος βρίθει ποικίλων συνθέσεων και μελωδιών, με αποτέλεσμα το κάθε τραγούδι να έχει κάτι ξεχωριστό να πει και να μην απαυδά ο ακροατής!

Βρώμικα riffs που σε παρασύρουν στο άκουσμά τους (Our World, Never Say Never, All Night Long) και ενίοτε γίνονται μακάβρια (Dead), power ballads που σε ταξιδεύουν σε αναμνήσεις, συναισθήματα και άλλους τόπους (I Want You=κομματάρα, Bliss), ταχύτητες που άλλοτε είναι γρήγορες (Recovery) και άλλοτε αργές (Oh My Lord) ή εναλλάσσονται στο ίδιο κομμάτι (These Things), southern rock κομμάτια (Liberty) και blues επιρροές (It's a Party, πάντως η είσοδος των ντραμς στην εισαγωγή του θυμίζει το "We Will Rock You" των QUEEN) συνθέτουν ένα πολύχρωμο μουσικό φάσμα.
Αυτό που πρέπει να τονιστεί επιπλέον είναι οι καλές ενορχηστρώσεις, η άρτια παραγωγή και η μουσική δεινότητα των μελών της μπάντας τα οποία εκτός του ότι εκτελούν όμορφα σόλο, ταυτόχρονα δείχνουν πως ξεδιπλώνουν άνετα τις μουσικές τους ικανότητες.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η φωνή του τραγουδιστή Josh Todd, που κατά ένα περίεργο τρόπο αν και τραχιά δείχνει να συντονίζεται με τη συχνότητα των κυμάτων που μπορεί να δεχθεί το αυτί, με αποτέλεσμα να το ξεκουράζει.
Η παραγωγή ανήκει στους εξαίρετους κυρίους Marti Frederiksen και Keith Nelson ενώ όσοι αγοράσετε την deluxe edition θα ανακαλύψετε άλλα επτά κομμάτια σε ακουστική έκδοση.
Συμπερασματικά, θα χάσετε αν δεν προσθέσετε το All Night Long στη δισκοθήκη σας!
Νικόλαος Καπίρης

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

HYPNOS 69: "Legacy"

Από τους γνωστούς μου, και τους ανθρώπους που μουσικά με ξέρουν τουλάχιστον, θα θεωρηθεί υπέρβαση το ότι ασχολούμαι με μπάντα έξω από την Πολωνική prog σκηνή. Και όμως.. ναι!
Χωρίς να παραβιάσω καν τα μουσικά μου γούστα έπεσα στην ακουστική πανδαισία των ήχων των HYPNOS 69 που λειτούργησε σαν ιστός και κόλλησα. HYPNOS στην μυθολογία ήταν η προσωποποίηση του ύπνου, δίδυμος αδερφός του ο ΘΑΝΑΤΟΣ και μητέρα τους η ΝΥΧΤΑ. Κατοικούσαν σε μια σκοτεινή σπηλιά που δεν έλαμπε ποτέ ο ήλιος . 69 ο αριθμός που έχει να κάνει με την ΔΙΑΛΥΣΗ , της οποίας μητέρα ήταν η ΣΕΛΗΝΗ. Καλώς ήρθατε στο βασίλειο των HYPNOS 69 ! Με την τελευταία κυκλοφορία των Βέλγων, το διπλό CD & LP “LEGACY” έγινε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς 2010, μακράν από πολλά άλλα. Οι HYPNOS 69 έχουν 10 χρόνια στο προσκήνιο ,κάνοντας όσους τους ακούσουν να τους λατρέψουν και όσους τους ζήσουν από κοντά σε live να γίνουν πιστοί ακόλουθοι. Έχοντας δώσει εκατοντάδες συναυλίες στο Βέλγιο αλλά και σε ευρύτερες περιοχές, παίζοντας στα καλύτερα club της Ευρώπης και στα πιο φημισμένα festival, ετοιμάζονται για το 10ο Festival Rock Progressive CRESCENDO ( www.myspace.com/hypnos69 & hypnos69.com ).
Το “LEGACY” είναι το τρίτο studio album μετά από τα “THE ECLECTIC MEASURE” & “THE INTRIGUE OF PERCEPTION” μοναδικά υπέροχα και τα τρία !
Αναφορικά το “LEGACY”, αφηγείται την ιστορία του Μήλου της Εδέμ, και πως αυτό χάθηκε στα σκοτεινά ποτάμια των χρόνων. Συμβολικά σε αυτό το ταξίδι υπάρχουν και αναφορές από τα γραπτά του Ισαάκ Νεύτωνα.
Και το όλο άλμπουμ έρχεται να κοσμήσει το υπέροχο artwork (MALLEUS art lab) με το μήλο και το φίδι στην Εδέμ, και προσθέτοντας αναφορές στην αρχαία αλχημεία και στην κληρονομιά μας για ανώτερη γνώση. Η τετραμελής μπάντα εκτός από ευρηματικοί είναι και πολυτάλαντοι. Μέσα στο άλμπουμ ακούγονται απίστευτα πράγματα από theremin, bariton guitar, moog Taurus, saxophone, mellotron, hammonds. 4 τύποι μοναδικοί να σε ενημερώσουν πως η εποχή των λουλουδιών δεν πέρασε και πως αν δεις τον drummer τους θα ορκιστείς πως παίζει ο Bonham των LED ZEPPELIN. Μα είναι τόσο εξωφρενικά καλοί που δεν θέλεις να τους βάλεις ταμπέλα και να τους χαρακτηρίσεις κάπως. Μπορώ να πω όμως πως, οι HYPNOS 69, καλύπτουν μουσικά με τεράστια μουσική διαδρομή των τελευταίων 35 χρόνων τουλάχιστον.
Είναι η μπάντα που χαρακτηρίζεται ως ,Rock – Progressive – Psychedelic. Μετά από αυτό μπορείς να προσθέσεις και Jazz στοιχεία, Blues και μέχρι Stoner ! Το χαρακτηριστικό της μπάντας είναι τα φωνητικά του STEVE HOUTMEYERS, και το ερεθιστικό παίξιμο από το σαξόφωνο του STEVEN MARX. Για τον drummer DAVE HOUTMEYERS, δεν βρήκα άλλον χαρακτηρισμό εκτός από αυτόν. “Μηχανή” ! Όσο για την ενδελεχή παραζάλη που θα νιώσεις από τις κιθάρες, ο υπεύθυνος είναι ο TOM VANLAER.
Αξιόλογοι και υπεύθυνοι σε αυτό που κάνουν, και αν έχεις και την τύχη να τους παρακολουθήσεις, θα καταλάβεις με τι πάθος και τι δεξιοτεχνία υπηρετούν την μουσική και το είδος κατ’ επέκταση. Έχουν την ικανότητα να παίρνουν δεκαετιών πίσω τις ομορφιές , τα καλύτερα της rock μουσικής σκηνής, και να δημιουργούν ήχους σαν να αφέθηκαν σε κάποια καταγώγια και περιμένουν τους κατάλληλους ακροατές για να τους εξυψώσουν. Για το ταλέντο τους? Τι να πω?
Καταφέρνουν να σε αρπάξουν από την ψυχή και το πνεύμα και να σε καθηλώσουν πάνω στα 7 αυτά κομμάτια του άλμπουμ. Αυθεντικοί ήχοι φτάνοντας από το χτες, στην άθλια πραγματικότητα του σήμερα, θα σε κάνουν να αναλογιστείς τελικά πως δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα τελικά. Αυτή την μουσική διαδρομή την έχω κάνει και με τους ASTRA όπως και με τους ANEKDOTEN.
Οι επιρροές τους : KING CRIMSON, BEATLES, GRAND FUNK RAILROAD, LED ZEPPELIN, PINK FLOYD, HAWKWIND, THE WHO, CAPTAIN BEYOND, ELOY.
H συγκίνηση όμως που θα σε κάνει να αισθανθείς αυτό το άλμπουμ θα διαγράψει αυτομάτως την παραμικρή σου διαβολική επιθυμία να προσπαθήσεις να πεις τι σου θυμίζει.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αφεθείς σε αυτό το μοναδικό ταξίδι που σε στέλνουν οι HYPNOS 69… στο βασίλειο τους!
“ I share my prophecies unto a world that I forsake”
from “THE GREAT WORK”
ΕΛΕΝΗ ΛΙΒΕΡΑΚΟΥ

IRON MAIDEN: "The Final Frontier"

Να που ήρθε στα χέρια του www.rockway.gr η πολυαναμενόμενη δισκογραφική δουλειά του συνώνυμου με το heavy metal συγκροτήματος, IRON MAIDEN! Ο λόγος φυσικά για το ολοκαίνουριο The Final Frontier, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια στούντιο άλμπουμ στην ιστορία της μπάντας (76 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα)!
Βέβαια τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα γιατί όντας οπαδός τους θα πρέπει να τους κριτικάρω αυστηρά! Αλλά έτσι είναι, όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον, του λες την αλήθεια και δεν τον αφήνεις να ονειροβατεί!
Δεν εννοώ πως θα γίνω τόσο κακός, ώστε να πω πως η συγκεκριμένη δουλειά είναι για τα σκουπίδια ή πρόκειται για μία αναμάσηση κομματιών του παρελθόντος! Όχι δεν πέφτω στην παγίδα! Εντούτοις, δεν μπορώ να κρύψω ότι ενώ το πρώτο κομμάτι του δίσκου, το Satellite 15... The Final Frontier και συγκεκριμένα η εισαγωγή του μας προϊδεάζουν για κάτι πιο φρέσκο, στην πορεία διαφαίνεται καθαρά ότι η μπάντα δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί συνθετικά από τις μουσικές νόρμες του παρελθόντος. Ταυτόχρονα είναι λίγο δύσκολο να καταλάβω γιατί δεν αυξάνουν το μουσικό όγκο των τραγουδιών τους, ώστε να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του σύγχρονου heavy metal (βλέπε ή μάλλον άκου Slipknot για παράδειγμα)!
Ίσως είναι η μουσική υπογραφή του Harris σ' όλα τα κομμάτια, η επιστροφή στα Compass Point Studios στις Μπαχάμες (εκεί είχαν ηχογραφηθεί τα Piece Of Mind, Powerslave και Somewhere In Time και μάλιστα ο Dickinson είχε τονίσει σε δήλωσή του την 80's ατμόσφαιρα που απέπνεαν τα συγκεκριμένα στούντιο), το γεγονός ότι είναι πολλά τα λεφτά, τα πολλά χρόνια στην πιάτσα; Δεν ξέρω! Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως ο δίσκος δεν μπορεί να με ταρακουνήσει, όσον αφορά τις συνθέσεις, όπως για παράδειγμα ένα The Number of the Beast, ένα Piece of Mind, ένα Powerslave ή έστω ένα Seventh Son of a Seventh Son βρε αδερφέ! Αλλά δεν θα με αφήσει και παγερά αδιάφορο γιατί κομμάτια όπως το "Mother of Mercy" που συνδυάζουν το επικό heavy με τη μελωδία με σαγηνεύουν (το ριφ στο πιο άγριο μέρος του τραγουδιού προσωπικά μου αρέσει)!
Γιατί κομμάτια με ήρεμες εισαγωγές, αιφνιδιαστικές επιθέσεις στο κύριο μέρος, όπως το "Starblind" και "The Talisman" μ' έκαναν να αγαπήσω τους Maiden! Τo "The Alchemist" και ιδιαίτερα ο ήχος στις κιθάρες άλλους θα τους ταξιδέψει το νου στα 80's,άλλους θα τους φανεί βαρετό, σίγουρα όμως θα επισημάνει τη συνεισφορά του γκρουπ στο power metal! Στο δίσκο υπάρχουν και progressive επιρροές στις κιθάρες , όπως στο καλό "Isle of Avalon", ιδιαίτερα η γέφυρα και το τμήμα μετά το πρώτο σόλο πρώτο θυμίζουν έντονα Tom Sawyer από RUSH!
Το ίδιο ισχύει και στα "Coming Home" και "The Man Who Would Be King", όπου ενώ φαίνονται εν πρώτοις ως κλασσικά Maiden κομμάτια, έχουν κάποια πιο progressive στοιχεία (ιδιαίτερα τα ριφ του πρώτου, πριν το πρώτο σόλο). Πάντως για να συνεχίσουμε την ανάλυση, το δεύτερο σε σειρά τραγούδι, El Dorado είναι ένα αμερικάνικο hard n' heavy κομμάτι, που για όσους παρατηρούν περισσότερο η γέφυρά του μοιάζει έντονα με την εισαγωγή του "Bark at the Moon" του Ozzy.
Ο δίσκος κλείνει με το εκτενές "When the Wild Wind Blows" το οποίο έχει κέλτικες μελωδίες στην κιθάρα και ατμοσφαιρική-αφηγηματική από τον Dickinson εισαγωγή! Γενικά από τη δισκογραφική αυτή δουλειά ξεχωρίζουν οι εναλλαγές στα tempo και στα riffs ακόμα και στο ίδιο κομμάτι, τα έμπειρα σόλο και παιξίματα, η ελάχιστα φθαρμένη από το χρόνο φωνή του Dickinson που άλλοτε είναι οπερατική και άλλοτε τραχιά και γενικά ότι χαρακτήριζε ανέκαθεν τους Maiden! Εν κατακλείδι ο δίσκος δεν είναι τόσο απλός όσο φαίνεται! Μπορεί να μην ενθουσιάζει από το πρώτο άκουσμα αλλά θα πρέπει να το ακούσει κάποιος πολλές φορές πριν βγάλει συμπέρασμα για την αξία του!
Εγώ πάντως σας προτείνω να τον ακούσετε, IRON MAIDEN είναι αυτοί!
Νικόλαος Καπίρης

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

HUNGRYHEART:"Οne Ticket to Paradise"

Ποιες μπορεί να είναι συνήθως οι απαιτήσεις ενός παραδοσιακού οπαδού που λατρεύει το aor ή το λεγόμενο melodic hard rock.
Σίγουρα αυτό που κάνουν κέφι οι περισσότεροι είναι οι καλοδουλεμένες μελωδίες, τα ευκολομνημόνευτα ρεφρέν, οι ερωτιάρικες ερμηνείες και η χρυσή ισορροπία ανάμεσα σε πλήκτρα και κιθάρες.
Οι Ιταλοί Hungryheart λοιπόν με το δεύτερο άλμπουμ τους “One Ticket to Paradise” έχουν όλα τα παραπάνω και κλέβουν τις εντυπώσεις από άλλα μεγάλα ονόματα του χώρου ενώ παράλληλα κυκλοφορούν ένα από τα πιο όμορφα melodic rock άλμπουμ της χρονιάς. Το “One Ticket to Paradise” εμπεριέχει αρκετή καλοκαιρινή melodic αύρα τυλιγμένη σε ένα πέπλο ξεκούραστων ρυθμών και έξυπνων εκτελέσεων.
Οι επιρροές των Hungryheart ξεκινούν από τους Τοto (προσέξτε το Αngela), Night Ranger, Journey, Giant, Bon Joviν (ειδικά το “Just a Little Closer” θυμίζει το In These Arms) και φτάνει ως τους Danger Danger (στην κομματάρα Get Lost).
Όμως άλλο ένα σημείο που οι Ιταλοί εντυπωσιάζουν και δεν το περιμένει κανείς είναι στην άριστη και καταπληκτική κιθαριστική εκτέλεση των σόλων όπου διακρίνεται πόσο προσεγμένη είναι η δουλειά της μπάντας σε τομείς που αρκετά aor συγκροτήματα δεν δίνουν προτεραιότητα.
Επίσης οι Hungryheart εκτός από τον κλασικό μελωδικό τους ήχο καταφέρνουν να γράψουν και πολύ καλά hard rock κομμάτια όπως το υπέροχα Let’s Keep on Tryin’ και το εξίσου δυνατό Boulevard of Love ενώ δεν λείπουν και οι ήρεμες στιγμές που υπάρχουν στα τραγούδια "Let Somebody Love You" και "You Won't Be Alone".
Η παραγωγή ανήκει στο ίδιο το γκρουπ ενώ το μάστερινγκ του δίσκου έχει αναλάβει ένας έμπειρος του χώρου ο Γερμανός Michael Voss (Μad Max) και στη μίξη και τα κήμπορντς ο Alessandro Del Vecchio (Glenn Hughes, Eden’s Curse, Edge Of Forever) καθώς επίσης στα πλήκτρα βοήθησε και ο Nicolò Fragile (Gotthard).
Φαίνεται πως το τελευταίο χρονικό διάστημα οι Ιταλοί που ασxολούνται με το aor αρχίζουν και σοβαρεύονται και να μην αναλώνονται σε φτηνές και βαρετές μελωδικές αποδόσεις.
Αν μάλιστα συνεχίσουν να έχουν τόσες καλές κυκλοφορίες τότε οι Σουηδοί που κυριαρχούν στο συγκεκριμένο ήχο τα τελευταία χρόνια μόλις βρήκαν τους πρώτους ικανούς ανταγωνιστές. Το μέλλον θα δείξει…
Φώτης Μελέτης

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Oι χαμένη γοητεία των Stiltskin

Είναι STILTSKIN από τις περιπτώσεις που γεννιέται ένα συγκρότημα και σε κάνει να χαίρεσαι που ο θεός σου χάρισε την αίσθηση της ακοής! Σε κάνει να περιμένεις το επόμενο βήμα τους με αγωνία και ανάγκη, ενώ ωστόσο εσύ έχεις λιώσει το cd player σου, ακούγοντας ξανά και ξανά όλο το cd!
Σιγοτραγουδάς, όσο μπορείς δηλαδή, τα τραγούδια που ο Ray Wilson, ερμηνεύει με αρκετό τσαμπουκά και αγριότητα, στο σχολείο, στο δρόμο, στον ύπνο σου.. και τελικά χάνεις τα ίχνη τους και δε ξανά ακούς τίποτα γι’ αυτούς!

Τα παραδείγματα πολλά, τόσα που με κάνουν να απορώ!
Είναι το 1993, όταν χαζεύοντας τις διαφημίσεις στη τηλεόραση, ψαρώνω με τη καινούρια διαφήμιση τον Levis jeans!
Εκτός από το έξυπνο βιντεάκι και τις δυο ομορφούλες που πρωταγωνιστούν σε αυτό, ακούγεται ως soundtrack, ένα αρκετά για μένα τότε (και τώρα θα έλεγα) τσαμπουκαλίστικο, άγριο, στα μούτρα hard rock κομμάτι! Το internet τότε ήταν σαν να λέμε τώρα, ότι πήγα βόλτα με τον ιπτάμενο δίσκο μου μέχρι το αμέρικα και τηλεφώνησα στη μαμά μου να έχει τους ντολμάδες έτοιμους, από το 27 γενιάς 3D ολογραφικό κινητό μου!
Οπότε απλά δεν ήξερα το παραμικρό για το αν υπήρχε μια αληθινή μπάντα πίσω από το τραγουδάκι που άκουγα, ή πώς να τη βρω αν υπήρχε!
Αλλά όπως έχω ξαναπεί αρκετές φορές, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο κι έτσι στο συνοικιακό μαγαζάκι που αγόραζα τα πρώτα μου cd, ο τύπος μου πρότεινε το “The Μinds Εye” από ένα άγνωστο για μένα συγκρότημα, ονόματι Stiltskin!
Οι Stiltskin δημιουργήθηκαν αρχικά, από τον μπασίστα, κιθαρίστα, μαντολινιέρη (!), τραγουδιστή, αλλά και ντράμερ, Peter Lawlor! Και αφορμή τούτου, η παραπάνω διαφήμιση που λέγαμε! Ψάχνοντας για τραγουδιστές, κατέληξε στον Ray Wilson, ένα ταλαντούχο σκοτσέζο, ο οποίος τραγουδούσε σε μια άσημη μπάντα, τους “Guaranteed Pure”.
Το single “Inside”, χτύπησε κορυφή στα αγγλικά charts και ο δίσκος τους, έγινε ασημένιος! Τα video “Inside” και “Footsteps”, έπαιζαν συνεχώς στο MTV και στη διαδικασία δημιουργίας του δεύτερου πονήματος τους.. διέλυσαν!!! Και ξέρεις κάτι; Αυτό είναι κάτι που πάντα μου την έσπαγε!
Υπάρχουν μπάντες με ταλέντο και μένουν πάντα άγνωστες και παραγκωνισμένες για διάφορους λόγους και τυχαίνει μια στις χίλιες να σταδιοδρομήσουν και άλλες έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας και χωρίς κόπο, μπορούν ν’ αποκτήσουν τα πάντα! Και όμως διαλύουν για εγωιστικούς ή μη λόγους, λες και δεν τους νοιάζει! Απαράδεκτων!!!
Το 1996 μετά τη φυγή του Phil Collins από τους Genesis, οι εναπομείναντες, Tony Banks και Mike Rutherford ακούν κι εκείνοι τις φωνητικές ικανότητες του Ray Wilson και αποφασίζουν να του δώσουν τη θέση του τραγουδιστή, κάτι που εκείνος δέχτηκε! Αν και δεν έμεινε πολύ, ο ίδιος έγινε περισσότερο γνωστός από τη συμμέτοχη του στους Genesis.
Πάγος και νεκρική ακινησία από τους Stiltskin, αλλά στη πορεία του χρόνου αποδεικνύονται σκληρόπετσοι, όπως και τ’ όνομα τους! Το 2006 κυκλοφορούν το άλμπουμ “She”, αλλά έπειτα από 13 χρονιά εκτός κάνεις δε τ’ άκουσε, κανείς δε το “ένιωσε” και είναι σαν να μη βγήκε! Τα πληρώνει κανείς τα λάθη του.. εύχομαι να μας δώσουν πίσω τα χαμένα χρόνια και να βρουν εκείνο που τους αξίζει!
Πάντως το “The Μinds Εye”, όπου το βρείτε, “τσιμπήστε” το γιατί μετράει!!
Κι ένα μικρό tip! Στην εισαγωγή του “Inside”, συμμετέχουν οι “Ambrosian Singers”, γνωστή χορωδιακή “μπάντα” του Λονδίνου!
Μιχάλης Κανακουσάκης

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Y&T: “Yesterday and Today Live” (1991)

Πολλοί φίλοι των Y&T ίσως θυμώσουν που διάλεξα το “Yesterday and Today Live” για την παρουσίαση στα classic live albums και όχι το “Open Fire” του 1985. Αλλά τόσο από συναισθηματικής άποψης όσο και από καλλιτεχνικής πλευράς νομίζω ότι το “Yesterday and Today Live” συμβολίζει με τον καλύτερο τρόπο το κλείσιμο μια άξιας πορείας του γκρουπ για εκείνη τη χρονική περίοδο.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου του 1990 στο San Jose Cabaret και κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά. Η παρέα του Dave Meniketti παρά το γεγονός ότι έμπαινε σε νέα δεκαετία που στην ουσία θα την έβαζε στη ναφθαλίνη κατόρθωνε να έχει διάρκεια και μοναδική ενέργεια στις συναυλίες της και να δίνει τρομερά show χάριν και στους υπόλοιπους τρεις εξαίρετους μουσικούς της μπάντας τους Stef Burns (κιθάρα), Jimmy DeGrasso (ντραμς) και Phil Kennemore (μπάσο). Έτσι λοιπόν οι Υ&Τ με τούτο εδώ το live πετυχαίνουν να σκορπίσουν τον απόλυτο hard rock πανικό.

Οι περιγραφές για τέτοιους δίσκους είναι περιττές διότι τι να πρωτοπούμε για το απίστευτο πάθος του “Meanstreak”, την εκρηκτική ένταση του “Struck Down”,την ουράνια ανατριχίλα του “I Believe in You”, τη συναισθηματική πανδαισία του “Winds Of Change”, την περηφάνεια του “Black Tiger”, την ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα του “Midnight in Tokyo” ή να προσπαθήσουμε να αποδώσουμε χαρακτηρισμούς (δεν υπάρχει λόγος…) στο τραγούδι ύμνος του γκρουπ το φανταστικό “Forever”. Όλα όσα προανέφερα με μία σειρά κι άλλων υπέροχων κομματιών συνθέτουν το πάζλ ενός μνημειώδους live δίσκου.
Το παίξιμο στη κιθάρα και η ερμηνεία του Dave Meniketti αποτελεί πραγματικό σταθμό για την ιστορία του hard rock και είναι αξιοθαύμαστο που ακόμη και σήμερα συνεχίζει η μπάντα τόσο δυναμικά χωρίς να έχει χάσει τίποτα από το πάθος της για την μουσική. Το “Yesterday and Today Live” είναι ένας υπέροχος live δίσκος που όσοι δεν τον έχετε καλό είναι να σπεύσετε να το βρείτε για να νιώσετε τη live μαγεία των Υ&Τ.
TRACKLISTING:
1) MeanStreak,
2) Hurricane,
3) Don't Stop Runnin',
4) Struck Down,
5) Winds of Change,
6) Black Tiger,
7) Midnight in Tokyo,
8) Beautiful Dreamer,
9) Hard Times,
10) I'll Cry,
11) I Believe in You,
12) Squeeze,
13) Forever.
ΜΕΛΗ: Dave Meniketti (κιθάρα, φωνή), Stef Burns (κιθάρα), Jimmy DeGrasso (ντραμς), Phil Kennemore (μπάσο).
Φώτης Μελέτης

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Κατεβάστε δωρεάν και νόμιμα το άλμπουμ των ΙΝΚ!

To www.rockway.gr με την ευγενική άδεια τoυ συγκροτήματος ΙΝΚ σας προσφέρει εντελώς δωρεάν και νόμιμα το ντεμπούτο τους άλμπουμ με τίτλο “Diary” στη μορφή downloading.
Κάντε λοιπόν κλικ στο http://www.rockway.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1038:ink-album&catid=1:latest&Itemid=86

για να ακούσετε και να αποκτήσετε τα υπέροχα τραγούδια των ΙΝΚ.
Για περισσότερες πληρο- φορίες για τους ΙΝΚ μπορείτε να ενημερωθείτε στα παρακάτω links:

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

TRUBADOR: "Earth"

Οι Trubador είναι ένα τριμελές συγκρότημα από το Nashville του Tennessee, το οποίο στον πρώτο του δίσκο παίζει ένα περίεργο είδος hard rock με αρκετά metal, grunge αλλά και 70’s στοιχεία.
Οι ίδιοι αναφέρουν ως επιρροές τους συγκροτήματα όπως οι Metallica, Alice In Chains, Black Sabbath, The Who και Led Zeppelin. Η αλήθεια είναι ότι οι Trubador έχουν αρκετά κοινά στοιχεία με τους Alice In Chains, κυρίως του τελευταίου τους δίσκου “Black Gives Way To Blue”.
Αυτή η ομοιότητα οφείλεται στις εναλλαγές ανάμεσα στις hard rock εκρήξεις των “Black Crow” και “You Can Never Know” και στις πιο ήρεμες στιγμές κομματιών όπως για παράδειγμα το “Got An Innocence”, στα γεμάτα συναίσθημα φωνητικά αλλά και στον πεσιμισμό και στην εσωστρέφεια, όπως αυτά εκφράσθηκαν από αρκετά συγκροτήματα της σκηνής του Seattle της δεκαετίας του '90.
Αν κάτι γίνεται αντιληπτό από την πρώτη κιόλας ακρόαση του δίσκου είναι η διάθεση για δημιουργία μουσικής όπως αυτή πηγάζει από μέσα σου, και όχι έχοντας ως γνώμονα το τι είδους μουσική θα πρέπει να παίξεις προκειμένου να κάνεις επιτυχία. Άλλωστε αν αυτό ήταν το ζητούμενο δε θα είχαν απορρίψει προτάσεις από δισκογραφικές εταιρείες μόνο και μόνο επειδή αυτές ζητούσαν να έχουν έλεγχο στη μουσική που παίζουν.
Μην περιμένετε από τους Trubador τα τυπικά τραγούδια διάρκειας τριών λεπτών με τη γνωστή και εύπεπτη δομή κουπλέ –ρεφρέν, κουπλέ-ρεφρέν, σόλο και άλλη μια από τα ίδια (ότι πρέπει για προβολή από το ραδιόφωνο). Ναι, έχουν και τέτοια τραγούδια αλλά με την ίδια ευκολία μεταβαίνουν και σε τραγούδια διάρκειας άνω των δέκα λεπτών, με αρκετά ορχηστρικά μέρη.
Επίσης ο ακροατής θα έρθει αντιμέτωπος με τραγούδια που είτε δεν έχει καθόλου ρεφρέν είτε, αν αυτό υπάρχει είναι, δεν έχει καθόλου φωνητικά. Τέτοιου είδους ‘πειραματισμοί’ υπάρχουν αρκετοί μέσα στο δίσκο, αλλά ας μην τα πούμε όλα.
Οι Trubador είναι ένα συγκρότημα που αξίζει να ανακαλύψετε και να εξερευνήσετε τη μουσική του. Η στάση ζωής που έχουν διατυπώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από την άποψη που εκφράζουν για τις δισκογραφικές εταιρείες: “if you're a record company that cares about 100% money and nothing else.... F' off”.
Καρβούνης Δημήτρης

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...