Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

Lindsey Buckingham, Christine McVie: “Lindsey Buckingham/Christine McVie”


 
Κατευθείαν από το περίφημο line up των Fleetwood Mac, του συγκροτήματος που κέρδισε επάξια μια θέση στην ιστορία της μουσικής, έρχεται μέσα στο 2017 μια ανέλπιστη συνεργασία, αυτή του κιθαρίστα, συνθέτη και τραγουδιστή Lindsey Buckingham και της κημπορντίστριας και τραγουδίστριας (και παρολίγον γλύπτριας στα νιάτα της) Christine McVie.

Για αλλαγή, χωρίς το πιο διάσημο ίσως μέλος τους, τη Nicks, αλλά με μία McVie, ως διαχρονική μουσική αξία, πανέτοιμη να αναπληρώσει το κενό που είχε αφήσει η 16χρονη απουσία της από τους Fleetwood Mac (μέχρι το 2014) και με έναν Buckingham σε μια ευαίσθητη και συνεσταλμένη μουσική φάση, το ντούο καταθέτει μπόλικη έμπνευση βγαλμένη από το καταξιωμένο παρελθόν του.
Η συνεργασία είχε ήδη ρίξει τις ρίζες της 3 χρόνια πριν τότε που η McVie επέστρεψε στο συγκρότημα για να συμμετάσχει στην περιοδεία “On With The Show”. Ήδη κατά τη διάρκεια των προβών για τη συναυλία, το ντούο είχε βρει τα μουσικά του πατήματα υλοποιώντας το εγχείρημα μέσα και από ηχογραφήσεις. Όπως καταθέτει ο Buckingham, «είχαμε μπει σε μια δημιουργική διαδικασία και το project άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Είχαμε έτσι ήδη
τον βασικό κορμό του άλμπουμ και η όλη περίσταση μας έκανε να αισθανθούμε αυτόματα: “Γιατί αργήσαμε τόσο να συναντηθούμε μουσικά;”».
Θυμίζοντας η ιδέα σε αντιστοιχία το άλμπουμ “Buckingham Nicks” από τον Σεπτέμβριο του 1973, οι δύο μεστωμένοι πλέον καλλιτέχνες αφού βρήκαν την απαραίτητη χημεία μεταξύ τους κι έχοντας ως πολύτιμη βοήθεια τους «μάγους» του είδους Mick Fleetwood και John McVie, μπήκαν στο γνωστό στούντιο ηχογραφήσεων “The Village Studios” στο Λος Άντζελες, όπου ηχογραφήθηκαν μερικά από τα πιο κλασικά άλμπουμ των Fleetwood Mac, όπως το Tusk(1979).
Με το άλμπουμ να φέρει έναν απλό, easy to remember τίτλο, θυμίζοντας εξώφυλλο σχολικού τετραδίου με τα ονόματα των δύο καλλιτεχνών, γίνεται το απόλυτο comeback της McVie παρέα με τον παλιό της συνεργάτη Buckingham. Η κυκλοφορία του στις 9 Ιουνίου μας συστήνει 10 κομμάτια της ίδιας δημιουργικής ορμής που χαρακτήριζε συνθέσεις – θρύλους, όπως το “Don’t Stop” και το “Think About Me”. Κυρίαρχο το ποπ σκηνικό και η κατάληξη ένα κάπως παράξενο μείγμα με ιλλουστρασιόν, καλιφορνέζικο περιτύλιγμα που κρύβει μια γερή στρώση μελαγχολίας και σκοτεινής διάθεσης.
Η αρχή γίνεται δυνατά με τρεις δυναμίτες: Το Sleeping Around the Corner του Buckingham, το Feel About You,” που έγραψε μαζί με την McVie και το In my World πάλι από τον Buckingham.
Το εναρκτήριο Sleeping Around The Corner, το bonus track από το “Seeds We Sow”, μοιάζει να φτιάχτηκε από την αρχή για να υπηρετήσει το γνωστό στυλ των Fleetwood Mac με τις ροκ αρμονίες του και τις κορυφώσεις από τα κήμπορντς. Έχουμε ουσιαστικά εδώ ένα καλοφτιαγμένο δείγμα από αυτά που μας είχε συνηθίσει το συγκρότημα, με μια ιδέα προσαρμογής στα σύγχρονα μουσικά δρώμενα.

Σε χαρούμενο, παιχνιδιάρικο ρυθμό ακολουθεί το «μεσογειακό» Feel About You που τη διαφορά κάνουν η μαρίμπα και η μπασογραμμή του John Mc Vie.
  To μεγάλο χιτ είναι το In My World. Καταπιάνοντας το αγαπημένο θέμα του Buckingham, την παράφορη αγάπη, η πιασάρικη μελωδία του και τα σέξυ «μουγκρητά» του μας γυρνάνε πίσω στο “Big Love”.

 
Κι αν εξακολουθεί κάποιος ακόμη να νοσταλγεί τη Nicks ας δώσει μια ευκαιρία ακόμη ακούγοντας το Red Sun. H McVie συνήθως λειτουργώντας αθόρυβα στο παρασκήνιο και με τα φώτα να πέφτουν άπλετα στη Nicks, έχει εδώ όλη την ευκαιρία δική της να μας δείξει πως εκτός από βασική συνθέτρια είναι και μια πολύ ικανή ερμηνεύτρια. Αν και κατά παράδοση εκπροσωπούσε πάντα την αισιόδοξη πλευρά του συγκροτήματος, στο κομμάτι αυτό αποφασίζει να ρίξει λίγο τους συνηθισμένους τόνους και να ξεδιπλώσει τον εσωτερικό εαυτό της, μεταδίδοντας και μια μελαγχολία. Τα φωνητικά της δυναμικά όσο πρέπει αναδύουν μια αυτοπεποίθηση που απογειώνει τη σύνθεση.
Στο πιο ροκ κομμάτι του άλμπουμ Too Far Gone με το ριφ να είναι δανεισμένο από το “Tusk”, τα δυνατά ντραμς του κλέβουν την παράσταση ενώ στο Game of Pretend η McVie από τη συνηθισμένη της θέση πίσω από το πιάνο μας ταξιδεύει με μια πολύ όμορφα μελωμένη μπαλάντα.
Ανέλπιστα ονειρικό το Carnival begin πάλλεται αρμονικά στη νέα σφαίρα πραγμάτων που προσπαθεί να δημιουργήσει το ντουέτο με την σπαρακτική κιθάρα του Buckingham στο τέλος να δίνει το ιδανικό ολοκλήρωμα και να μας κάνει να θέλουμε λίγο ακόμη.
  Τελικά μπορεί κάποιοι να αναρωτηθούν αν αυτό το άλμπουμ άξιζε πραγματικά υπό το βάρος των ονομάτων που το προσυπογράφουν. Καταρχήν αναγνωρίζουμε ότι ήταν έξυπνο που δεν υπογράφηκε ως η επόμενη δουλειά των Fleetwood Mac. Οι δημιουργοί του απελευθερωμένοι από το βαρύ φορτίο που φέρει και μόνο το άκουσμα του ονόματος του συγκροτήματος, βάδισαν στα γνωστά μονοπάτια που τους καταξίωσαν ως ούτως ή άλλως βασικούς συνθέτες των Fleetwood Mac. Και αν και απέχει από το να θεωρηθεί ως τέλεια, είναι πολύ καλύτερη από το αναμενόμενο. Το ντούο έφτιαξε ένα αξιοπρεπέστατο υλικό, το εμπλούτισε με την πείρα του και μας παρουσίασε ένα είδος σάουντρακ παλιάς καλής κινηματογραφικής ταινίας. Έχοντας εξασφαλίσει ένα τέτοιου είδους ξεκίνημα, ευχόμαστε η συνεργασία αυτή να συνεχιστεί στο εγγύς μέλλον. Διότι μας έχουν λείψει οι καλές ροκ στιγμές μιας άλλης εποχής.

Μαρία Γεωργιάδου

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Mr Big: "Defying Gravity"


Καινούργιο δίσκο κυκλοφόρησαν οι MR. BIG και τιτλοφορείται "Defying Gravity". Η αλήθεια είναι πως αρκετοί θρύλοι της hard rock όπως οι Krokus, Deep Purple και άλλοι κυκλοφορούν δίσκους τα τελευταία χρόνια με νέο υλικό και παραμένουν στο προσκήνιο με επιτυχία(;)το ίδιο ισχύει για μία από τις μεγαλύτερες μπάντες, το supergroup των Mr. Big.

Τέσσερα από τα ιδρυτικά μέλη είναι παρόντα και σε αυτήν τη δημιουργία: οι Eric Martin (φωνή), Paul Gilbert (κιθάρες), Billy Sheehan (μπάσο) και ο  Torpey (τύμπανα). Με την επανεμφάνιση του παραγωγού Kevin Elson, που δούλεψε σε δύο επιτυχημένες κυκλοφορίες όπως τα "Lean Into It"(1991)και "Bump Ahead" (1993), ήταν ενδεικτική η διάθεση της μπάντας και προδιαγραφόμενη η επιτυχία. Αξίζει δε να επισημάνουμε ότι στα τύμπανα συμμετέχει ως guest o ντράμερ  Matt Starr που είχε αντικαταστήσει στην περιοδεία του 2014, τον Torpey που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας με τη νόσο του Parkinson.
Το συνολικό άκουσμα του άλμπουμ είναι ο χαρακτηριστικός Mr. Big ήχος που "συμπλέκει" τεχνική μαεστρικότητα, μελωδία με ταχύτητα. Ο βιρτουόζος κιθαρίστας Paul Gilbert σε συνεντεύξεις αναφέρει ότι η μπάντα ηχογράφησε το δίσκο σε έξι ημέρες και μάλιστα ζωντανά στο στούντιο!!!
Ο δίσκος ξεκινά με το δυναμικό  "Open Your Eyes" γεμάτο από ενέργεια, με πιασάρικο ριφ και την κιθάρα να "γλυκοκελαηδά" σολάροντας στη μέση του τραγουδιού. Η επόμενη σύνθεση που είναι το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου ξεκινά μελωδικότατα κιθαριστικά και η θελκτικότατη φωνή του   Eric Martin ακούγεται νεανικότατη και αισθαντική στην απόδοση της σύνθεσης.
Στις υπόλοιπες συνθέσεις ξεχώρισα τα , "Damn I’m In Love Again", που ακούγεται αρκετά διαφορετικό καθώς αποπνέει αίσθημα αρμονικής country που συνδυάζει μελωδία ακουστικά παιγμένη.
Προσωπικά εκτίμησα ιδιαίτερα τις τρεις  επόμενες συνθέσεις: τα "Mean To Me", "Nothing Bad (About Feeling Good) " και "Forever And Back" που "χρωματίζονται" διάχυτα με  80ς pop/rock ήχο και πνεύμα μπαλάντας διαπραγματευόμενες θέματα αγάπης, σχέσεων κτλ και σίγουρα θα ενθουσιάσουν τους παλιομοδίτες λάτρεις των μπαλαντών.
Φυσικά, πάλι η φωνή του  Eric Martin συνδράμει "ηχοκαρυκεύοντας" τις συνθέσεις!
Το "1992" είναι μία νοσταλγική και πανέμορφη συνάμα σύνθεση που ανατρέχει χρονικά στα 1992, τότε που η μπάντα γνώρισε παγκόσμια αποδοχή και αποθέωση με το ανυπέρβλητο "To Be With You".
Το "Be Kind" που κλείνει το δίσκο σίγουρα θα έλξει πολλούς  καθώς πρόκειται για μία πολύ μελωδική και αισθαντική μπαλάντα που "ξεχειλίζει" από μουσικότητα.
Μπορεί το ακαλαίσθητο κατ’ εμέ εξώφυλλο αλλά πολύ περιγραφικό, όπου ένα μαμούθ πέφτει επάνω στο τρέχον μουσικό σενάριο του κόσμου,  να με προδιέθεσε αρνητικά αλλά με τις ακροάσεις που έχω κάνει 20 μέρες τώρα καθίσταται σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου και όχι μόνο γιαυτό το καλοκαίρι!

Νότης Γκιλλανίδης

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...