BATTLEROAR: “Blood of Legends”

Η μπάντα που κατά τη ταπεινή μου άποψη αποτελεί την επιτομή του Epic Metal στην Ελλάδα, επιστρέφει στα δισκογραφικά δρώμενα έξι χρόνια μετά το To Battle and Beyond.

Δύσκολη εξαετία με 3 βασικές αποχωρήσεις μελών που σίγουρα επηρέασαν αλλά τελικά μόνο πρόσκαιρα γιατί οι αντικαταστάτες βρέθηκαν και με μια αρκετά μεγάλη έκπληξη στα φωνητικά, τον True μέχρι το κόκκαλο, Gerrit Mutz των αγαπημένων Sacred Steel
Ακόμα θυμάμαι το σφυρί του Θορ να σκάει στο κεφάλι μου όταν είχα ακούσει το ντεμπούτο τους 14 χρόνια πρίν. Ένα album που θεωρώ ότι δύσκολα θα ξεπεράσουν παρότι και οι επόμενες δύο κυκλοφορίες τους έσπερναν ή μήπως κάνω λάθος;
Το Blood of legends ηχογραφήθηκε στην Ελλάδα στα Devasound studios με το αποτέλεσμα να δικαιώνει τη μπάντα μιάς και η παραγωγή χαρακτηρίζεται ιδανική. Μουσικά ο δίσκος κινείται μεταξύ Asgard και Αθήνας. Αγνό και παρθένο Epic Metal, όχι με το πόδι στο γκάζι αλλά με μια mid-tempo βαρβαρότητα που καθηλώνει σε αρκετά σημεία. Βαρβαρότητα που αποκτά μια λυρική διάσταση με την χρήση του βιολιού που η μπάντα αποφάσισε να εισάγει στο οπλοστάσιό της. Ποτέ άσκοπο αλλά και ποτέ φλύαρο, το βιολί δραματοποιεί τη σφαγή που λαμβάνει χώρα.
Τον Gerrit τον ξέρετε. Αυτοί που γουστάρετε την ιδιαίτερη φωνή του να ξέρετε ότι η δουλειά του στο Blood of legends είναι η καλύτερη που μας έχει παρουσιάσει ποτέ.  Ταιριάζει απόλυτα με τον αργόσυρτο και doomάτο ρυθμό των περισσότερων συνθέσεων χωρίς να υστερεί καθόλου στις τσαμπουκαλεμένες εκρήξεις του δίσκου. Μπορώ να πώ ότι ξεπέρασε και τις προσδοκίες μου. Δεν είναι Eric Adams αλλά πόσοι είναι στο κάτω κάτω;
Οι κιθάρες του Κώστα και του Αντρέα πολιορκούν τις ψυχές μας άλλοτε με την επιθετικά riff τους και άλλοτε με τις μελωδίες τους ενώ το rhythm section, συμπαγές, αποτελεί τον πολιορκιτικό κριό που δεν σταματάει αν δεν γκρεμίσει πρώτα ότι βρεθεί μπροστά του. Δεν υπάρχει πραγματικά κανένα κομμάτι που να υστερεί και θα αδικούσα αν ξεχώριζα κάποιο από τα συνολικά δέκα του δίσκου. Χωρίς να είναι καλύτερα από τα υπόλοιπα, προσώπικα έχω λιώσει τα The swords are drawn και Valkyries above us τα οποία είναι άκρως χαρακτηριστικά αφού το μεν πρώτο αντιπροσωπεύει  τη βάρβαρη  και up tempo πλευρά του δίσκου ενώ το δεύτερο σαγηνεύει με το λυρισμό και το χορωδιακό refrain του.
Από τις καλύτερες κυκλοφορίες στο είδος για φέτος. Το Epic Metal όπως θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Σπεύσατε.

 Λάμπης Κιπενής