Το καλοκαίρι του 1979 οι Thin Lizzy βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους και η δυναμική που έχουν αναπτύξει είναι μεγάλη και προσπαθώντας να αξιοποιήσουν αυτήν την επιτυχία περιοδεύουν στις ΗΠΑ για να κατακτήσουν και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Παρότι η μπάντα ήταν σε καλό σημείο ένα απρόσμενο γεγονός τους έφερε προβλήματα.
Το κονσέρτο των Lizzy στις 4 Ιουλίου το 1979 στο φεστιβάλ του "Day On The Green" στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας (όπου έπαιζαν μαζί με Journey, The J. Geils Band, UFO, Thin Lizzy, Nazareth) θα ήταν το τελευταίο για τον κιθαρίστα Gary Moore με την παρέα του Phil Lynott.
Η αιφνιδιαστική και κυρίως αντιεπαγγελματική κίνηση του Gary Moore δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στους Thin Lizzy που συνέχισαν να παίζουν ζωντανά ως τρίο και στη συνέχεια προσέλαβαν τον Midge Ure (Rich Kids, Ultravox) για την υπόλοιπη περιοδεία.
Για τον Moore όμως που είχε κουραστεί με την αλόγιστη χρήση τα ναρκωτικών από τους Lynott και Gorham αυτή η κίνηση ήταν αναγκαία και πιθανόν σωτήρια μιας και δεν ήθελε να μπλέξει στον κόσμο των ουσιών και όπως εξομολογήθηκε χρόνια αργότερα είπε:
"Δεν είχα μετανιώσει που έφυγα, αλλά ίσως ήταν λάθος με τον τρόπο που το έκανα. Θα μπορούσα να το είχα κάνει διαφορετικά, υποθέτω. Αλλά έπρεπε να φύγω".
Για τον Moore όμως που είχε κουραστεί με την αλόγιστη χρήση τα ναρκωτικών από τους Lynott και Gorham αυτή η κίνηση ήταν αναγκαία και πιθανόν σωτήρια μιας και δεν ήθελε να μπλέξει στον κόσμο των ουσιών και όπως εξομολογήθηκε χρόνια αργότερα είπε:
"Δεν είχα μετανιώσει που έφυγα, αλλά ίσως ήταν λάθος με τον τρόπο που το έκανα. Θα μπορούσα να το είχα κάνει διαφορετικά, υποθέτω. Αλλά έπρεπε να φύγω".
Κάπου εκεί όμως ξεκινά και η βραχύβια περιπέτεια των ταλαντούχων αλλά άτυχων G-Force...
Για τον Ιρλανδό κιθαρίστα είχε προηγηθεί μία κίνηση από τον business manager του, κλείνοντας συμφωνία με την Jet Records που ηγείτο ο Don Arden (ο οποίος φημολογείτο ότι είχε σχέσεις με την μαφία) για να κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ το πρώτο του σόλο άλμπουμ, με τίτλο "Back On The Streets" που ήδη υπήρχε από το 1978 στα ευρωπαϊκά δισκοπωλεία.
Παράλληλα ο Gary για να ενισχύσει την παρουσία του, υπογράφει συμβόλαιο management με την κόρη του αφεντικού, της Jet Records, την περίφημη Sharon Arden μετέπειτα σύζυγο του θρυλικού Ozzy Osbourne.
Η Sharon παρότι εκτιμούσε το κιθαριστικό ταλέντο του Gary θεωρούσε, ότι η φυγή του, από τους Thin Lizzy ήταν ένα από τα χειρότερα λάθη της καριέρας του. Ο λόγος προφανές αφού κατά την άποψή της, οι Thin Lizzy εκείνη το καλοκαίρι ήταν σε καλή φόρμα και κέρδιζαν εκατοντάδες νέους οπαδούς στην Αμερική καθώς ήταν η τέλεια περιοδεία για τους Thin Lizzy και δυστυχώς ο Gary κατάφερε και τα έκανε χάλια.
Ερχόμενοι στο εγχείρημα των G-Force, την αρχική ιδέα ξεκίνησαν ο Gary και ο ντράμερ Mark Nauseef που είχαν γνωριστεί την εποχή που ο Mark αντικατέστησε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα τον Brian Downey (λόγω πνευμονίας) στην περιοδεία των Lizzy στα τέλη του 1978.
Ταυτόχρονα ο Gary έκανε πρόταση στον Glenn Hughes λέγοντας του, ότι ήθελε να φτιάξει ένα συγκρότημα μαζί του ενώ ο Mark γνώριζε ήδη τον Glenn αφού είχε παίξει τύμπανα στο σόλο άλμπουμ του με τίτλο "Play Me Out" το 1977.
Η απόφαση για το όνομα της μπάντας πάρθηκε με το σκεπτικό, πως το νέο σχήμα του Ιρλανδού κιθαρίστα θα ονομαζόταν αρχικά Moore, αλλά για κάποιο λόγο η δισκογραφική εταιρία θεώρησε ότι αυτό θα προκαλούσε σύγχυση.
Έτσι το όνομα άλλαξε σε G-Force αφού ο Gary είχε εκμυστηρευθεί στον Mark ότι στο σχολείο οι φίλοι του τον φώναζαν για συντομία ως "G".
Έτσι το όνομα άλλαξε σε G-Force αφού ο Gary είχε εκμυστηρευθεί στον Mark ότι στο σχολείο οι φίλοι του τον φώναζαν για συντομία ως "G".
Οπότε η τριάδα, με τον Gary Moore στην κιθάρα και φωνή, τον ντράμερ Mark Nauseef (Glenn Hughes, Ian Gillan Band) και τον Glenn Hughes στο μπάσο/φωνή ξεκινούσαν με την συνδρομή της δαιμόνιας μάνατζερ Sharon Arden τον κύκλο των ηχογραφήσεων του νέου σχήματος.
Ο Mark θυμάται για εκείνη την περίοδο τα εξής:
"Μαζευόμασταν κάθε μέρα και γράφαμε σε μέρη κάνοντας πρόβες γύρω από το Λος Άντζελες και ηχογραφούσαμε στο Record Plant στη Νέα Υόρκη υπέροχες και σκληρές μελωδίες. Αλλά δυστυχώς αυτή η τριάδα δεν κυκλοφόρησε τίποτα παρότι η μάνατζερ μας ξόδεψε πολλά χρήματα σε εξοπλισμό, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, μηχανήματα κλπ".
Εκείνη την περίοδο όμως ο Glenn Hughes που ουσιαστικά αποτελούσε τον άλλο πυλώνα τoυ σχήματος είχε μπλέξει για τα καλά με τα σκληρά ναρκωτικά.
Μάλιστα ο Glenn Hughes περιγράφει ένα περιστατικό για το πως έθεσε χωρίς να το καταλάβει, τον εαυτό του εκτός των G-Force.
"Θα ήταν τον Αύγουστο του 1979, στα είκοσι όγδοα γενέθλιά μου, και η Sharon έκανε ένα πάρτι για μένα στο La Dome της Sunset Boulevard. Μέθυσα πολύ εκείνο το βράδυ, έπεσα στο καροτσάκι του κέικ και εξάρθρωσα τον ώμο μου. Η Sharon Osbourne γελούσε ασταμάτητα και εγώ με την σειρά μου θύμωσα και προφανώς είπα ότι έφευγα από το συγκρότημα – πράγμα που δεν θυμάμαι να το είπα, παρεμπιπτόντως".
Την επόμενη μέρα, ο Glenn Hughes λαμβάνει μια κλήση από τη Sharon που τον απέλυε από το σχήμα λόγω του εθισμού του και πλέον οι G-Force ήταν σε αναζήτηση νέου μπασίστα και τραγουδιστή.
Οι οντισιόν για το νέο μέλος έγιναν στο σπίτι του Frank Zappa, ψάχνοντας ο Gary και ο Mark έναν αντάξιο αντικαταστάτη στο ίδιο υψηλό επίπεδο του Hughes αλλά χωρίς τους εθισμούς και εξαρτήσεις του.
Ο κλήρος τελικά έπεσε στον μπασίστα Tony Newton (Tony Williams Lifetime) με σημαντική προϋπηρεσία σε The Mamas & the Papas, Aretha Franklin ενώ είχε κυκλοφορήσει το 1978 έναν υπέροχο τζαζ ροκ δίσκο με τον Γερμανό πιανίστα Joachim Kühn με τίτλο "Sunshower" που συμμετείχαν ο Jan Akkerman (Focus) και ο Μαροκινός κιθαρίστας Ray Gomez.
Επιπρόσθετα είχε παίξει με τον John Lee Hooker στα δεκαέξι του και είχε συνεργαστεί με τις The Supremes στα δεκαεπτά του ενώ ήταν για ένα φεγγάρι ο μουσικός διευθυντής του Smokey Robinson και είχε περιοδεύσει με τους Rolling Stones και τον Stevie Wonder.
Επιπρόσθετα είχε παίξει με τον John Lee Hooker στα δεκαέξι του και είχε συνεργαστεί με τις The Supremes στα δεκαεπτά του ενώ ήταν για ένα φεγγάρι ο μουσικός διευθυντής του Smokey Robinson και είχε περιοδεύσει με τους Rolling Stones και τον Stevie Wonder.
Οπότε αθροίζοντας, το βιογραφικό, το ταλέντο και η εμπειρία του, αρκούσε για να προσληφθεί στους G-Force.
Αυτό που έλειπε όμως από την νέα μπάντα ήταν μία ακόμη φωνή εκτός από του Gary. Την λύση την δίνει ο Tony Newton προτείνοντας να ακούσουν πιο προσεκτικά το άλμπουμ "Sunshower" του Joachim Kühn διότι εκεί υπήρχαν δύο φωνητικά κομμάτια, τα οποία ερμήνευε έξοχα ο Willie Dee (Chakras, Hunger, The Standells, The Touch, Truk).
Τελικά αυτές οι δύο ερμηνείες ικανοποιήσαν τα υπόλοιπα μέλη και του χάρισαν το εισιτήριο για να προσληφθεί στους G-Force.
Τελικά αυτές οι δύο ερμηνείες ικανοποιήσαν τα υπόλοιπα μέλη και του χάρισαν το εισιτήριο για να προσληφθεί στους G-Force.
Ο Αμερικανός Willie Dee (γεννημένος ως William Daffern) είχε και αυτός μία αξιοσημείωτη πορεία πριν τους G-Force.
Είχε ηχογραφήσει με τους ψυχεδελικούς prog rockers Captain Beyond, το άλμπουμ "Dawn Explosion" (1977) στους οποίους συμμετείχαν πρώην μέλη των Iron Butterfly, Deep Purple και Johnny Winter ενώ είχε συμμετάσχει στην σούπερ μπάντα των Pipedream που συμμετείχαν πρώην μέλη των Vanilla Fudge & Alice Cooper.
Ο μόνος πονοκέφαλος που απέμεινε για τον Gary Moore και την νεοσύστατη παρέα του ήταν πλέον η επιλογή του παραγωγού.
Είχε ηχογραφήσει με τους ψυχεδελικούς prog rockers Captain Beyond, το άλμπουμ "Dawn Explosion" (1977) στους οποίους συμμετείχαν πρώην μέλη των Iron Butterfly, Deep Purple και Johnny Winter ενώ είχε συμμετάσχει στην σούπερ μπάντα των Pipedream που συμμετείχαν πρώην μέλη των Vanilla Fudge & Alice Cooper.
Ο μόνος πονοκέφαλος που απέμεινε για τον Gary Moore και την νεοσύστατη παρέα του ήταν πλέον η επιλογή του παραγωγού.
Τα ονόματα των Eddie Kramer (Jimi Hendrix, Kiss) και Roy Thomas Baker (Free, Queen Journey), απορρίφθηκαν για αυτόν τον ρόλο και τελικά αποφάσισαν να κάνουν οι ίδιοι την παραγωγή με την σύμφωνη γνώμη της Jet Records.
G-Force album
Ο δίσκος κυκλοφορεί στα τέλη Μαΐου του 1980 και το ταλαντούχο κουαρτέτο δείχνει ότι διαθέτει μπόλικη ενέργεια, αποδίδει θαυμάσια, έχει αστείρευτο δυναμισμό και με κυρίαρχο πνεύμα τις κοφτερές κιθάρες του Gary Moore μας χαρίζει έναν παθιασμένο hard rock δίσκο εμπλουτισμένο με εμπνευσμένες μελωδίες.
Στον αντίποδα όλων αυτών είχαμε πιέσεις από την πλευρά της Jet Records αλλά και της Sharon προς την μπάντα ώστε να προσθέσουν στον hard rock ήχο τους. πιο μελωδικά και ποπ πράματα που μεταφράστηκε κυρίως από τον Mark Nauseef ότι πρέπει να γίνουν εκπτώσεις στον σκληρό ήχο τους κάτι που δεν άρεσε ιδιαίτερα στους υπόλοιπους.
Ο δίσκος ξεκινά με το δυναμικό "You" όπου οι Dee και Moore μοιράζονται τα φωνητικά και το μελωδικό ρεφρέν να κάνουν την σύνθεση πιο ελκυστική. Αυτό που ενοχλεί όμως είναι η μέτρια παραγωγή και ειδικά η κιθάρα του Gary που ακούγεται περίεργα.
Ο μύθος λέει πως ο Gary πιθανόν πέρασε την την κιθάρα του, κατευθείαν μέσα από το ταμπλό μίξης, χρησιμοποιώντας μια μονάδα DI, δίνοντάς έναν ασαφής ήχο κάτι που χαρακτηρίστηκε και ως "fuzz-pedally".
Ο μύθος λέει πως ο Gary πιθανόν πέρασε την την κιθάρα του, κατευθείαν μέσα από το ταμπλό μίξης, χρησιμοποιώντας μια μονάδα DI, δίνοντάς έναν ασαφής ήχο κάτι που χαρακτηρίστηκε και ως "fuzz-pedally".
Η συνέχεια ανήκει στο "White Knuckles / Rockin' and Rollin'" όπου μπορεί οι περισσότεροι να ισχυρίζονται ότι το "White Knuckles" (εισαγωγή στο Rockin’and Rollin) είναι επηρεασμένο από το "Eruption" του Eddie Van Halen όμως σίγουρα υπάρχουν επιρροές και από τον Allan Holdsworth (Τempest, UK, Bruford). Όσο για το καταιγιστικό "Rockin' And Rollin'" οι περιγραφές είναι περιττές μιας και η συγκεκριμένη σύνθεση απεικονίζει με τον πιο εμφατικό τρόπο την χαρισματική προσωπικότητα και το οργιώδες παίξιμο του Gary Moore.
Ακολουθεί το εκπληκτικό "She's Got You" που είναι από τα πιο υποτιμημένα κομμάτια στην πολύχρονη καριέρα του Gary Moore (το σόλο το έχει ξεπατικώσει ο John Sykes στο "Looking for Love"). Στην εν λόγω σύνθεση κυριαρχούν οι hard rock περφεξιονισμοί, oι φάνκυ- ρέγκε αλλαγές, συγκινητικές μελωδικές κιθαριστικές φράσεις και ένα σπαρακτικό ρεφρέν που κάνουν τον "She's Got You" πραγματικό ύμνο, με τις φωνές των Dee & Moore να καθηλώνουν. Το τραγούδι όπως αποκαλύπτεται στην επίσημη βιογραφία του Gary Moore (γραμμένη από τον Harry Shapiro) είναι αφιερωμένο για μία ξανθιά ύπαρξη, ονόματι Lisa για την οποία στην συνέχεια θα αναφέρουμε κι άλλα πράματα.
"How come, when she's cold
She can melt your heart?
And when she's so blond
It tears you apart
She's making it clear
But you don't see through her
She's got you where she wants you now
She's got you where she needs you now"
Επόμενο κομμάτι, η ρομαντική μπαλάντα "I Look at You" που είναι μία μικρή μελωδική όαση στην οποία ο Ιρλανδός κιθαρίστας έχει κάνει μία πανέμορφη ενορχήστρωση ενώ τα έγχορδα θυμίζουν ELO και δημιουργούν μία γλυκιά ατμόσφαιρα με το εγκεφαλικό παίξιμο του Tony Newton να εντυπωσιάζει.
Το "Because of Your Love" το συνυπογράφει ο Duane Hitchings ((Blues Image, Buddy Miles Express) και εδώ ακούμε μία κλασική καλοπαιγμένη hard rock σύνθεση με την κιθάρα και την φωνή να συνδυάζονται άψογα.
Στο "You Kissed Me Sweetly" ο μπασίστας Tony Newton μεγαλουργεί ξανά αλλά την διαφορά στη συγκεκριμένη σύνθεση την κάνουν τα προσεγμένα πλήκτρα μαζί με τα έγχορδα συνάμα το πανέξυπνο ρεφρέν και το ξελαρύγγιασμα του Dee.
Στο "Hot Gossip" που θυμίζει Thin Lizzy οι στίχοι του Gary απευθύνονται στην τότε ερωτική του σύντροφο όπως αναφέραμε και παραπάνω την οποία ζήλευε παράφορα. Πάρτε μία γεύση από καψούρα την οποία τραγουδά ο ίδιος...
"I don't mind you going out with your friends,
if it's to places where we've both been.
But I don't like you going with him,
don't wanna have to say this again....
....I'm sick and tired of hearing that sound.
I've had enough.
You've got to stop foolin' around".
H αδυναμία και κυρίως η ζήλια του για την αγαπημένη του Lisa, του στοίχισε αρκετά χρήματα σπαταλώντας άσκοπα τις χορηγίες της Jet Records. Αντί λοιπόν τα χρήματα να ξοδευθούν για τις ανάγκες των G-Force σπαταλήθηκαν για δώρα και για ταξίδια του ζευγαριού απολαμβάνοντας τον έρωτά τους. Μάλιστα οι φήμες έλεγαν ότι όλο το άλμπουμ έχει γραφτεί για την Lisa με την ίδια να περιγράφει γλαφυρά την όλη κατάσταση στην βιογραφία του Harry Shapiro για τον G. Moore.
"Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Ήταν τόσο ζηλιάρης. Ήταν απαίσιο. Σκέφτηκα ότι αν αρραβωνιαζόμασταν μπορεί να ηρεμήσουμε. Αγόρασε λοιπόν ένα δαχτυλίδι στη Sunset Boulevard και αρραβωνιαστήκαμε. Στην πραγματικότητα, όμως, ήμουν ερωτευμένη με τον Steve Jones (Sex Pistols)".
Οι καυγάδες και οι τσακωμοί δεν είχαν τέλος παρά τη καψούρα του Ιρλανδού μουσικού. Η Sharon ως μάνατζερ του Gary ανεχόταν την όλη κατάσταση σε σημείο να βάζει πλάτη και να δικαιολογεί στην Jet Records τις σπατάλες του Gary μέχρι που η Lisa γύρισε στο Λος Άντζελες και μπήκε ένα οριστικό τέλος σε αυτό το love story.
Ερχόμενοι ξανά στα τραγούδια του δίσκου, μετά το "Hot Gossip" έπεται το "The Woman's in Love" που είναι εξίσου όμορφο, μελωδικό, με πιασάρικο ρεφρέν και με το σαξόφωνο του Αμερικανού Tom Scott (The Blues Brothers, L.A. Express) να προσθέτει μία ξεχωριστή γοητεία.
Το άλμπουμ κλείνει με το "Dancin'" θυμίζοντας έντονα το ύφος του "Rockin' and Rollin'" κινούμενο όμως σε πιο διασκεδαστικό ροκ εν ρολ τέμπο με τον ντράμερ Mark Nauseef να κάνει ένα θεαματικό σόλο.
Περιοδεία με τους Whitesnake
Oι κριτικές για τον δίσκο ήταν αμφιλεγόμενες και καυστικές για τον Gary, αναφέροντας με δόση υπερβολής, ότι "τρέμει" την επιτυχία για αυτό άλλωστε παραιτήθηκε από τους Skid Row και τους Thin Lizzy. Το συγκεκριμένο σχόλιο ήταν άστοχο και εκτός πραγματικότητας διότι ο Ιρλανδός κιθαρίστας είχε ως βασικό στόχο να πρωταγωνιστεί και να φτιάχνει ο ίδιος την δικιά του μουσική κάτι που το πέτυχε λίγα χρόνια αργότερα με θριαμβευτικό τρόπο.
Ο ίδιος ο Gary μιλώντας στην βρετανική εφημερίδα Musicians Only τον Ιούλιο του 1980 μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ ανέφερε πως:
"Ήθελα απλώς να φτιάξω ένα συγκρότημα που να είναι υπέροχο. Δεν σκεφτόμουν πραγματικά την κατεύθυνση θα πάρει. Απλά είχα ως στόχο κυρίως την αμερικανική αγορά".
"Ήθελα απλώς να φτιάξω ένα συγκρότημα που να είναι υπέροχο. Δεν σκεφτόμουν πραγματικά την κατεύθυνση θα πάρει. Απλά είχα ως στόχο κυρίως την αμερικανική αγορά".
Στην ίδια συνέντευξη αναφέρει ότι: «Προσπαθούσα να αποκτήσω έναν χαρακτηριστικό ήχο και νομίζω ότι τα κατάφερα.
Δεν χρησιμοποίησα ενισχυτές σε κανένα από τα σόλο, είναι όλα DI'd. Οι κιθάρες έχουν περάσει από overdrivers, χωρίς ενισχυτές. Βρήκα ότι ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να βγάλω έναν ήχο που ήταν εκ των προτέρων. Θα μπορούσα να κάνω τα πάντα με αυτό. Και είναι όλα εντελώς επίπεδα, χωρίς να έχει προστεθεί EQ».
Δεν χρησιμοποίησα ενισχυτές σε κανένα από τα σόλο, είναι όλα DI'd. Οι κιθάρες έχουν περάσει από overdrivers, χωρίς ενισχυτές. Βρήκα ότι ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να βγάλω έναν ήχο που ήταν εκ των προτέρων. Θα μπορούσα να κάνω τα πάντα με αυτό. Και είναι όλα εντελώς επίπεδα, χωρίς να έχει προστεθεί EQ».
Το συγκρότημα έκανε, το συναυλιακό του ντεμπούτο στην Αγγλία, σε μια περιοδεία που θα άνοιγε τα live των Whitesnake.
Ο κιθαρίστας Bernie Marsden που ήταν εκείνη την περίοδο στους Whitesnake έπεισε τους πάντες να βάλουν τον Gary στην περιοδεία αλλά παραλίγο να κάνει άθελα του, ζημιά στην μπάντα του Coverdale λέγοντας:
Ο κιθαρίστας Bernie Marsden που ήταν εκείνη την περίοδο στους Whitesnake έπεισε τους πάντες να βάλουν τον Gary στην περιοδεία αλλά παραλίγο να κάνει άθελα του, ζημιά στην μπάντα του Coverdale λέγοντας:
«Δεν μπορούσα να το πιστέψω, κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ο Gary Moore. Όταν όμως είδαν πως παίζει ο Gary και την τεράστια ένταση που έχει ήχος του τότε μάλλον κάποιοι από τους Whitesnake ένιωσαν άβολα", αποκάλυψε ο Marsden. Με τον μπασίστα των Whitesnake, Neil Murray, να αποκαλύπτει ότι το 1982 με την αποχώρηση των δύο κιθαριστών Marsden και Micky Moody, ο David Coverdale σκεφτόταν σοβαρά να ζητήσει από τον Gary να ενταχθεί στο συγκρότημα του.
Οι G-Force είχαν κερδίσει με το σπαθί τους τις εντυπώσεις στις συναυλίες με τους Whitesnake και πολλοί θαυμαστές τους συνέκριναν με τους headliners.
Οι G-Force είχαν κερδίσει με το σπαθί τους τις εντυπώσεις στις συναυλίες με τους Whitesnake και πολλοί θαυμαστές τους συνέκριναν με τους headliners.
Το μεγαλύτερο μέρος του ζωντανού σετ ήταν κομμάτια από τον δίσκο των G-Force, καθώς και τα "Back On The Streets", "Parisienne Walkways" και "Toughest Street In Town", μια από τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις που ο Gary ερμήνευσε ένα τραγούδι Thin Lizzy.
Όμως για τον Moore η πραγματικότητα ήταν διαφορετική, γιατί όπως αποκαλύφθηκε αργότερα είχε έντονες διαμάχες με τον τραγουδιστή Willie Dee αλλά και προβλήματα με την Jet Records
Άδοξο τέλος
Δυστυχώς για όλους το άλμπουμ δεν πούλησε τα αναμενόμενα με συνέπεια την κατάρρευση των G-Force αν και η Jet είχε ποντάρει αρκετά στο ταλέντο του Gary Moore χωρίς όμως να βλέπει την εμπορική αποδοχή παρότι ο ιδιοκτήτης Don Arden της Jet ήταν σίγουρος πως θα πετύχουν.
Ο ντράμερ Mark Nauseef προσπαθώντας να εξηγήσει την "αποτυχία" του εγχειρήματος λέει:
"Νομίζω ότι η απάντηση στο γιατί η Jet Records εγκατέλειψε τους G-Force έχει να κάνει πολύ με τη σόλο κατάσταση του Gary. Η Jet είχε υπογράψει τον Gary ως σόλο καλλιτέχνης και κυκλοφόρησε το "Back On The Streets" στις ΗΠΑ. Έτσι, μετά την περιοδεία των G-Force, νομίζω ότι ο Jet κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ανεξάρτητα από τη γνώμη τους για τους άλλους μουσικούς στο συγκρότημα, έπρεπε να επικεντρωθούν στον Gary. Νομίζω ότι γι' αυτούς οι G-Force απορροφούσαν ενέργεια από τον Gary ως σόλο καλλιτέχνη. Φυσικά, ο Gary θα χρειαζόταν ένα συγκρότημα για να συνεχίσει τις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις, αλλά δεν χρειαζόταν να είναι σε συγκρότημα με την στενή έννοια του όρου".
Παράλληλα υπήρξε κι άλλο ένα παρασκήνιο που αν τα γεγονότα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά πιθανόν να άλλαζε η ροκ ιστορία του περασμένου αιώνα και τώρα θα γράφαμε διαφορετικά πράματα.
Συγκεκριμένα την ίδια περίπου χρονική περίοδο υπήρξε η σκέψη ο Gary Moore να γίνει ο κιθαρίστας του Ozzy με τον Randy Rhoads να είναι η τελική επιλογή. Ωστόσο υπήρχε ένα "αστείο" μεταξύ των συνεργατών της Jet Records ότι αν ο Gary είχε έρθει πιο κοντά με τη Sharon, η μελλοντική του καριέρα μπορεί να είχε πολύ διαφορετική εξέλιξη.
Όμως οι ζήλιες του Ozzy φοβούμενος ότι θα χάσει την Sharon κατόρθωσαν να απομακρύνουν της Sharon από τον Gary και τους G-Force τόσο επαγγελματικά όσο και συναισθηματικά.
Τα παράπονα όμως δεν έλειπαν και από τον τραγουδιστής ο Willie Dee όπου σε συνέντευξη σε ιστότοπο θαυμαστών των Captain Beyond, αναφέρει την δικιά του άποψη γιατί δεν προχώρησαν οι G-Force:
"Πέρασα όλο αυτό το φιάσκο με τη Sharon και τους G-Force. Ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης γιατί η Sharon ήθελε να κάνει ποπ πράγματα. Και ειλικρινά δεν ήθελα να κάνω ποπ πράγματα. Επιπρόσθετα εγώ και ο Gary μισούσαμε ο ένας τον άλλον - και η όλη κατάσταση με οδήγησε σε νευρικό κλονισμό".
Από την πλευρά του ο Mark Nauseef παρατηρεί ότι δεν είχε αντιληφθεί το μέγεθος της κόντρας Gary και Willie Dee διότι αυτό που βίωνε ο ίδιος ήταν ότι ο Moore ήταν καταπιεστικός με μουσικούς που πίστευε πολύ στις δυνατότητες τους και κατέληξε πως η πίεση που άσκησε στον Willie τον έκανε να τραγουδήσει θαυμάσια στο άλμπουμ.
Από την άλλη ο μπασίστας Tony Newton εκφράζει κι αυτός την δικιά του εκδοχή για τον τρόπο που ακουγόταν το άλμπουμ λόγω της επιμονής του Gary για το πώς θα ηχογραφηθεί η κιθάρα:
"Σκεφτόμουν ότι ο Μοοre θα έδινε έναν μοναδικό ήχο. Και όντως του έδωσε έναν μοναδικό ήχο – έναν φρικτό, γρατζουνιστικό, κομματιασμένο ήχο. Περνώντας από το ταμπλό κατέστρεψε την πιστότητα του άλμπουμ".
Και συνέχισε την κριτική του λέγοντας:
"Με εξέπληξε που ο Gary δεν είχε σπουδαίους μουσικούς στο συγκρότημα του και δεν είχε τη σοφία να ξέρει ότι αν το κάνεις αυτό, θα είσαι καλύτερος. Νομίζω ότι ίσως απλώς δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίζει τέτοιους ανθρώπους. Σίγουρα ο Gary ήταν ένας φανταστικός συνθέτης και κιθαρίστας και πολύ καλός στους αυτοσχεδιασμούς που δοξάστηκε δεόντως, αλλά ούτως ή άλλως η άποψή μου είναι ότι δεν πέτυχε σύμφωνα με τις δυνατότητές του".
Ο ίδιος ο Gary Moore σε μια άλλη συνέντευξη του, ανέφερε ότι ενώ στα αυτιά του το άλμπουμ ακουγόταν υπέροχο στο στούντιο, τελικά δεν μεταφέρθηκε πολύ καλά στο βινύλιο και ήταν λίγο απογοητευμένος στο τελικό αποτέλεσμα.
Το οριστικό τέλος της μπάντας ήρθε λίγο αργότερα μετά την περιοδεία με τους Whitesnake με την Sharon να δίνει την δικιά της εκδοχή γιατί δεν προχώρησαν οι G-Force
"Ο Gary κι εγώ περάσαμε πολύ χρόνο μαζί, κοινωνικά. Δεν μπορώ να θυμηθώ λεπτομέρειες, αλλά ο Gary ήταν πάντα δυσαρεστημένος. Το να μην βρει τον κατάλληλο τραγουδιστή ήταν ένα μεγάλο εμπόδιο για τον Gary. Αλλά τελικά δεν χρειαζόταν frontman – ήταν ο FRONTMAN!. Και ήθελε να είναι μεγαλύτερος, ήθελε περισσότερα. Ήταν αρκετά φιλόδοξος και δεν είχε φτάσει τότε εκεί που ήθελε..."
Υ.Γ.1: Πλήκτρα στο άλμπουμ παίζει ο Γερμανός τζαζίστας Joachim Kuhn ενώ το "Live at the Marquee" (1983) περιέχει υλικό των G-Force, χωρίς το συγκρότημα G-Force να εμφανίζεται στο άλμπουμ.
Y.Γ.2: Στην πίσω πλευρά του 7" σινγκλ "You" υπάρχει η σύνθεση "Trust Your Lovin'" που θυμίζει έντονα Thin Lizzy και δεν υπάρχει στην κανονική έκδοση του άλμπουμ.
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.