Drive, She Said: Αγάπη, έρωτας και μελωδία

 

"Όταν ξεκινήσαμε ήταν σημαντικό να δημιουργήσουμε έναν πρωτότυπο ήχο, και ελπίζαμε να είχαμε ένα χιτ. Πάντα θέλαμε να κάνουμε τη μουσική μας, εντελώς πάνω από την κορυφή!"

Κάπως έτσι ονειρευόταν ο πολύπειρος Mark Magnold την εξέλιξη των Drive, She Said όταν τους δημιούργησε στα τέλη των '80ς με την ιστορία να γράφει στην συνέχεια πως μπορεί το μεγάλο και διαχρονικό χιτ να μην ήρθε ποτέ, κατόρθωσε όμως να κυκλοφορήσει υπέροχα άλμπουμ από τα οποία αρκετά τραγούδια αγαπήθηκαν από το κοινό που λατρεύει το μελωδικό ροκ.

Επιπρόσθετα υπάρχουν μουσικοί, και μουσικοί αλλά υπάρχουν και καλλιτέχνες που κάνουν άριστα την δουλειά τους, είναι γνωστοί στην πιάτσα αλλά δεν έχουν πάρει τις δοξασίες των media και την αποθέωση του κοινού στο μέγεθος που τους αναλογεί. Φυσικά για ορισμένους μπορεί να είναι συνειδητή επιλογή ή για κάποιους άλλους αρκεί να κάνουν καλά την δουλειά τους και να βγαίνει το "μεροκάματο".

Μάλλον στην τελευταία κατηγορία συμπεριλαμβάνεται ο γερόλυκος και πολυτάλαντος Mark Magnold (γεννημένος στις 28 Ιανουαρίου 1948) με πολλά μουσικά ένσημα στην πλάτη του και με δημιουργική πορεία σχεδόν έξι δεκαετιών. Κάνοντας, μία μίνι αναδρομή σε ότι έχει κάνει ετούτος ο σπουδαίος μουσικός θυμίζουμε ότι, το ξεκίνημα του έγινε με την progressive/psychedelic rock μπάντα των Valhalla από τα τέλη των '60s, ακολούθησαν οι American Tears με τρία άλμπουμ στα μέσα της δεκαετίας του '70 (επανήλθαν το 2018 με ακόμη τρεις στούντιο κυκλοφορίες) ενώ με τους Touch στις αρχές της δεκαετίας του 1980 έκανε ιδιαίτερη αίσθηση με τους οποίους κυκλοφόρησε πριν μερικά χρόνια καινούργια άλμπουμ.

Στη συνέχεια συνεργάζεται με μεγάλα εμπορικά ονόματα όπως ο Michael Bolton και η Cher ενώ υπογράφει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το "I Found Someone".

Το 1989 με το σχήμα των Drive She Said, προσπαθεί να κάνει ένα ακόμη πιο melodic/aor βήμα και το πετυχαίνει με σειρά αξιόλογων δίσκων ενώ το 1997 με τους Flesh & Blood όπου συμμετέχει ο τραγουδιστής Danny Vaughn και ο κιθαρίστας Al Petrelli δημιουργούν ένα πανέμορφο κλασικό ροκ δίσκο με τίτλο "Βlues for Daze".

Ερχόμενοι στους Drive, She Said η ιστορία τους ξεκινά το 1986 όταν ο Mark Magnold συναντά τον άγνωστο τραγουδιστή και κιθαρίστα Al Fritch και σχηματίζουν τους DRIVE, SHE SAID. Η γνωριμία των δύο μουσικών προήλθε από τον Fran Cosmo (Orion the Hunter και αργότερα τραγουδιστής των Βοston).
Το επόμενο χρονικό διάστημα ο Mark προβάρει με τον Al  σε μορφή τζαμαρίσματος μερικά τραγούδια που δούλευε και ενθουσιάζεται με τη φωνή του Al και τελικά κάπως έτσι αποφάσισαν να δημιουργήσουν το συγκρότημα.

Το δίδυμο άρχισε πολύ σύντομα να γράφει και να ηχογραφεί μερικά demo που τελικά μέσω των γνωριμιών του Mark έρχονται σε συμφωνία με την CBS για να βγουν στην αγορά.

 

"Drive, She Said' (1989):

Το 1989 κυκλοφορεί λοιπόν το ντεμπούτο τους, άλμπουμ το οποίο είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα του μελωδικού AOR ήχου με υπέροχες αρμονίες, παθιασμένα φωνητικά και εξαιρετικές ενορχηστρώσεις.

Στο πρώτο τους άλμπουμ, το δίδυμο βοήθησαν πολλοί φίλοι: ο κιθαρίστας Tony Brunο (Danger Danger, Saraya), oι Bob και Bruce Kulick (Kiss), ο μπασίστας Kenny Aronoff (Rick Derringer, Rick Derringer, Billy Idol, ΗSAS), ο Benny Mardones, η Fiona και πολλοί άλλοι.

Στο άλμπουμ περιλαμβάνεται παλιά επιτυχία των Touch με τίτλο "Don't You Know (What Love Is)" σε νέα επανεκτέλεση προσπαθώντας ο Mark να τραβήξει την προσοχή των media.

Ο υπόλοιπος δίσκος αποτελείται από μικρά μελωδικά διαμαντάκια ξεκινώντας από τα καθηλωτικα "Hard Way Home", "Maybe It's Love", "Hold On (Hands Around Your Heart)" και το  με αποκορύφωμα γίνεται με το συναρπαστικό "I Close My Eyes" με τον Al Fritch να μαγεύει με την ερμηνεία του.

Δυστυχώς στις ΗΠΑ το άλμπουμ δεν πήγε καλά εμπορικά εν αντιθέσει με το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ευρώπη αφού εκεί την διανομή είχε αναλάβει η ανεξάρτητη δισκογραφική Music For Nations και ήταν πολύ καλύτερη εν συγκρίσει με την CBS η οποία εκείνο το χρονικό διάστημα άλλαζε ηγεσία με αποτέλεσμα το γκρουπ να μην λάβει την υποστήριξη που ήθελε με τον Mark Magnold να έχει τρομερά παράπονα για αυτήν την εξέλιξη.

Βάση αυτών των συμβάντων ο Mark και ο Al αποφάσισαν να αποδεσμευτούν από τη συμφωνία και κέντρισαν αμέσως το ενδιαφέρον της Music For Nations που υπέγραψε το συγκρότημα και έφερε τους DRIVE, SHE SAID στην Αγγλία για περιοδεία με τους FM και τους UFO γεγονός που τους βοήθησε να αποκτήσουν ένα μεγαλύτερο κοινό στην Ευρώπη. Το ντεμπούτο τους, περιλαμβάνει και δύο bonus κομμάτια στην επανέκδοση του το 2015 το δυναμικό "Crossed My Hear" και την ημιμπαλάντα "It Must Be Love".
 

 
"Drivin' Wheel" (1991):

Στη νέα δεκαετία οι Drive, She Said κυκλοφορούν νέο δίσκο στο ίδιο μουσικό μοτίβο ελπίζοντας να κάνουν την εμπορική επιτυχία που αναζητούσαν..

Το άλμπουμ ξεκινά με τον μικρό AOR ύμνο "Think Of Love". Το ομότιτλο κομμάτι αποτελεί μία ωδή στους Deep Purple με τα φοβερά σόλο πλήκτρα του Mark Magnold. Το υπέροχο μελωδικό "Hard To Hold" το συνυπογράφει ο Aldo Nova και στην μπαλάντα "When You Love Someone" βοηθά στα δεύτερα φωνητικά ο Benny Mardones.
Η διασκευή στο κλασσικό "Can't Get Enough" των Bad Company  είναι εξαιρετική και πιστή στο πρωτότυπο ενώ το "Veil Of Tears" ακολουθεί πιο hard rock μονοπάτια

Ο Michael Bolton συνυπογράφει την θαυμάσια μελωδική σύνθεση "It's Gonna Take A Miracle" με το πανέμορφο ρεφρέν.
Το δυναμικό "It Just Keeps Comin'" διαδέχεται η μπαλάντα "Just For The Moment" με την Fiona να συνοδεύει τον Al Fritch ενώ τον επίλογο γράφει ακόμη μία άψογη μελωδική σύνθεση με τίτλο "Do You Believe".
Στην επανέκδοση του 1985 από την AOR HEAVEN υπάρχουν δύο επιπλέον κομμάτια τα "Never Say Never" και "You Never Know With Magic" σε πιο pop-rock ύφος.

 

"Excelerator" (1993):

Το τρίτο άλμπουμ των Drive, She Said κυκλοφορεί την περίοδο που ο συγκεκριμένος ήχος είναι συκοφαντημένος και αποκομμένος από την μουσική βιομηχανία, ελέω Nirvana και της σκηνής του Σηάτλ αλλά η μπάντα δεν πτοείται και κυκλοφορεί το αξιόλογο "Excelerator".

Στα τύμπανα είναι ο Chuck Bonfante (Morning Wood  Saraya, Swift Kick, The Mike Pont Band), στο μπάσο ο David Santos ενώ στα δεύτερα φωνητικά οι γυναικείες φωνές από τις Dana Calitri και Eileen Flanagan προσθέτουν ένα πιο μεταξένιο ηχόχρωμα.

Ο δίσκος ακολουθεί τα μελωδικά μονοπάτια των προηγούμενων δύο άλμπουμ, σε ακόμη πιο AOR ύφος σε μία εποχή μάλιστα που το grunge κυριαρχούσε παντού. Aρκετές ημιμπαλάντες και μπαλάντες υπάρχουν στο "Excelerator" αλλά αυτές που ξεχωρίζουν είναι τα: "All I'm Livin For", "Inside You" (αριστούργημα) και "Won't Keep Beggin' (Come Away)" με τον Al Fritch να κάνει ρεσιτάλ ερμηνείας. 

Το "Let It Ride" ακολουθεί  southern ύφος με τον Mark Magnold στα πλήκτρα να ζωγραφίζει όπως κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το υπέροχο "Song And A Prayer".

Το "Drop The Hammer" έχει χορωδιακό ρεφρέν θυμίζοντας λιγάκι gospel. To ομότιτλο ορχηστρικό κομμάτι ακούγεται νοσταλγικά όπως και το "Forty-Second Street" με τα πλήκτρα του Mark Magnold να συνδυάζει τους Dave Matthews Band με τους Lynyrd Skynyrd!

 

"Road To Paradise" (1998): 

H κυκλοφορία αυτής της συλλογής περιλαμβάνει πέντε επιπλέον ακυκλοφόρητα τραγούδια με το εκπληκτικό "Look At What You Got" να αποτελεί μία από τις κορυφαίες συνθέσεις της μπάντας αλλά και το "Water From A Stone" να εντυπωσιάζει με τον μελωδικό ροκ δυναμισμό του. Μάλιστα το "Look At What You Got" προοριζόταν για το περίφημο άλμπουμ του Michael Bolton

"Everybody's Crazy" (1987) αλλά έμεινε εκτός.

Ο Mark Mangold βάζει έπειτα προσωρινά στο "ψυγείο" τους Drive, She Said  αφού συμμετείχε  με την τρομερή σούπερ μπάντα των The Sign με τους οποίους έκανε δύο εξαιρετικές κυκλοφορίες. Την προηγούμενη χρονιά ο πολυάσχολος Mark Magnold κυκλοφορεί με τους Flesh & Blood το  "Blues For Daze" (1997) όπου συμμετέχει στα κυρίως φωνητικά ο Danny Vaughn ενώ συμμετέχει και ο Al Fritch

Παράλληλα το 1998 κυκλοφορεί αυτήν την φορά με την ονομασία Mystic Healer το ομότιτλο και μοναδικό άλμπουμ όπου συμμετέχουν τόσο ο Michael Bolton καθώς και ο Al Fritch στα δεύτερα φωνητικά.

 

 "Real Life" (2003):

To δίδυμο των Mark Magnold και Al Fritch μετά από αρκετά χρόνια απραξίας επανέρχεται με την βοήθεια της Frontiers με νέο άλμπουμ με τον Mark Magnold να δηλώνει πως το συγκεκριμένο άλμπουμ έχει αδικηθεί από κοινό και κριτικούς και ότι μόνο όταν έγινε το νέο ρεμίξ ρο 2018 από την Eascape-Music οι συνθέσεις αναδείχτηκαν όπως επιθυμούσε. Τα τύμπανα έχει αναλάβει ο Jonathan Mover (GTR, Marillion) ενώ στην μίξη είναι ο Edward Douglas τον οποίο η μπάντα στα credits τον χαρακτηρίζει ως τέταρτο και πιο πολύτιμο μέλος της. Οι συνθέσεις βέβαια δεν έχουν την φρεσκάδα και την έμπνευση των προηγούμενων άλμπουμ και αυτές που ξεχωρίζουν είναι το: "What's It Gonna Take", το άγριο "Overdrive", το "All Your Heart (αλά Foreigner), το aor-αδικο "When Will It Be Love?" και η μπαλάντα "Always And Forever (Godz)" που θυμίζει έντονα Queen. Οι Drive, She Said ουσιαστικά μετά από αυτό το άλμπουμ εξαφανίζονται ώσπου να επανέλθουν αρκετά χρόνια μετά και συναυλιακά αλλά και με νέο άλμπουμ.

 

 
"Pedal to the Metal" (2016): 

Το 2014 σηματοδοτεί την επιστροφή της μπάντας, (αφού ο Mangold έπαιξε νωρίτερα με το Touch στο Firefest) και ήταν πρόθυμος να ροκάρει ξανά.

Έτσι, μίλησε με την Frontiers και η δισκογραφική συμφώνησε να δουλέψουν σε ένα ακόμη άλμπουμ των Drive, She Said όπου θα αναδεικνυόταν ξανά το εκπληκτικά ταλέντο, του ντουέτου Mangold/Fritsch. Το "Pedal to the Metal" είναι ένα μελωδικό ροκ στολίδι, που ικανοποιεί όλους τους λάτρεις της μελωδικής ροκ σκηνής. Το κύκνειο άσμα τους, ήταν η εμφάνιση τους στο Frontiers Rock Festival στο Trezzo τον Απρίλιο του 2016.

Μαζί με πλειάδα λαμπρών μουσικών, όπως οι Tommy Denander, Kenny Aronoff, ο απεσταλμένος της Frontiers "μέσα σε όλα" Alessandro Del Vecchio και με τα δεύτερα φωνητικά των  Goran Edman, Chandler Mogel (Outloud, Radio Exile), Ted Poley και Randy Jackson να υποστηρίζουν όλο το δημιούργημα.

Το "Pedal to the Metal" είναι ποτισμένο από μία ατμόσφαιρα που θυμίζει '80ς και είναι ταυτισμένο σαν να βλέπεις εφηβικές ταινίες εκείνης της εποχής. Ο δίσκος ξεκινά με το ξεσηκωτικό "Touch", με τα πλήκτρα του Mangold να παίρνουν φωτιά.
Το "In 'R Blood" με το πιασάρικο φερέν και η μπαλάντα "Said It All" επιβεβαιώνου τη γοητεία της μπάντας ενώ ακολουθεί το έξοχο "Writing On The Wall" όπου οι ταχύτητες συναρπάζουν με τον μελωδικό σίφουνα που δημιουργεί το απίθανο δίδυμο των Mangold/Fritsch.

Έπεται το "Rainbows And Hurricanes" με μία σπουδαία ερμηνεία από τον Al Fritch. Το "Love Will Win in the End" είναι μία από τις πιο heavy συνθέσεις της μπάντας και αυτό οφείλεται διότι την συνυπογράφει ο Thomas Vikström (Candlemass, Brazen Abbot, Therion) ενώ το "Rain Of Fire" ακολουθεί ευλαβικά τα μελωδικά βήματα των Drive, She Said.  

Στην πανέμορφη μπαλάντα "In Your Arms" συμμετέχει και η Fiona δίνοντας ακόμη πιο κινηματογραφική '80ς αίσθηση.
Το "I’m The Nyte" ακούγεται πολύ μοντέρνο και άκρως χορευτικό μακρυά από την μουσική ταυτότητα των Drive, She Said.
Το άλμπουμ κλείνει με το "Lost In You" που θυμίζει Duran Duran και το ακουστικό "All I Wanna Do".

Τέλος η Frontiers έχει επιστρατεύσει τον συνθέτης Sören Kronqvist (Crash The System, Crazy Lixx, Place Vendome) που δίνει μία επιπρόσθετη δυναμική και ποιοτική φρεσκάδα στο άλμπουμ.
Και κάπου εκεί τελειώνει το μακρόχρονο αλλά όμορφο ταξίδι των Drive, She Said αφού ένα δυσάρεστο γεγονός, τους στερεί την δυνατότητα ακόμη μίας νέας κυκλοφορίας.
Στις 8 Οκτωβρίου του 2017, ο Al Fritch πεθαίνει δημιουργώντας θλίψη στην παγκόσμια melodic rock/AOR κοινότητα με τον Mark Mangold να σχολιάζει:

"Αν δεν τον ήξερες και άκουγες μόνο την εκπληκτική φωνή του Αl ή τη βιρτουόζικη μουσικότητα του στην κιθάρα, τα πλήκτρα, το μπάσο ή οποιοδήποτε όργανο άγγιξε, δεν μπορούσες να μην συγκινηθείς. Ήταν μια δύναμη της φύσης. Δεν είχε κακό λόγο για κανέναν ήταν ένας καταπληκτικός πατέρας, σύζυγος και φίλος για πολλούς.  Ναι, έκανε τη μουσική μας να ζωντανέψει, αλλά oμολογώ έκανα δίσκους μόνο για να συναναστραφώ μαζί του και να νιώσω το ταλέντο του και να το χαρούμε μαζί.
Όλοι όσοι τον γνώρισαν πρέπει να νιώθουν τυχεροί και πλούσιοι που τον είχαν στη ζωή τους. Η απουσία του είναι μεγάλη. Ήταν τόσο νέος, μόνο 54 ετών".

 

 Υ.Γ.1: Αξίζει να επισημάνουμε πως οι Drive, She Said έχουν κυκλοφορήσει ακουστικό και οπτικό υλικό για την έξοχη εμφάνισή τους στο Firefest φεστιβάλ το 2009 καθώς και μία ακόμη συλλογή το 2010 με τίτλο "Dreams Will Come - The Best of & More".

Μερικά από τα τραγούδια των Drive, She Said, ακούγονται στην Αμερικάνικη ταινία του 2003 με τίτλο "Advantage Hart".

 

Υ.Γ.2: Ο Al Fritch ήταν και ηθοποιός με συμμετοχές σε ταινίες όπως "Αναστασία" (1997), "Κατάσκοποι δίχως πρόσωπο" (1988) και "Turtle Tunes" (1994) ενώ ο Mark Magnold συμμετέχει στα soundtrack των ταινιών, "Κατάσκοποι δίχως πρόσωπο" (1988), "Free Dance" (2016) και "Lip Sync Battle" (2015).

Y. Γ.3: Το όνομα της μπάντας δεν υπονοεί κάτι συγκεκριμένο απλά το επέλεξαν ώστε να σημαίνει ότι κάτι "που κινείται μπροστά, με ταχύτηα και ολίγον σεξ" όπως υποστηρίξαν τα δύο μέλη της μπάντας σε μία από τις τελευταίες τους συνεντεύξεις.
 

Φώτης Μελέτης