Marc Storace (Krokus): Το "Μπλε" άλμπουμ

 

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του '80 και οι Ελβετοί Krokus έχουν κλείσει έναν μεγάλο κύκλο από αξιόλογα άλμπουμ κάνοντας μία μεγάλη στροφή κυρίως στην δεκαετία του '80 σε πιο aor ήχο κυρίως στους δίσκους "Change of Address" (1986) και "Heart Attack" (1988).

Τα προβλήματα και οι διαφωνίες λόγω των συνεχόμενων περιοδειών οδήγησαν τον τραγουδιστή Marc Storace (γεννημένος 7 Οκτωβρίου 1951) να αποχωρήσει από την μπάντα (μαζί με τον μπασίστα Chris von Rohr) και να τον αντικαταστήσει ο Peter Tanner όπου ανέλαβε ως βασικός τραγουδιστής των Krokus για το άλμπουμ "Stampede" (1990).

Ψάχνοντας λοιπόν ο Marc Storace για κάτι διαφορετικό ώστε να συνεχίσει την πορεία του θέλοντας περισσότερο να ξεκουραστεί δέχεται μία πρόταση από τον Ιταλό κιθαρίστα Vic Vergeat ο οποίος είχε ένα αξιοσημείωτο βιογραφικό και ήσαν παλιοί γνώριμοι από τις τουρνέ που έκαναν μαζί στις ΗΠΑ αλλά και λόγω ότι έμεναν και οι δύο στην Ελβετία.

Συγκεκριμένα o Vic Vergeat ξεκίνησε την καριέρα του, με τους Black Birds το 1967 αλλά απέκτησε εμπειρίες και αναγνωρισιμότητα στις αρχές της δεκαετίας '70 με την Ελβετική hard rock μπάντα των TOAD, όπου μηχανικός ήχου των πρώτων τους άλμπουμ είχε αναλάβει ο θρυλικός Martin Birch (Wishbone Ash, Rainbow, Iron Maiden Black Sabbath).

Μετά τη συναρπαστική εμπειρία με τον TOAD ο Vic μετακομίζει στις ΗΠΑ, όπου το 1981 κυκλοφορεί με την δική του μπάντα το άλμπουμ "Down to the Bone" έχοντας κάνει ένα καλό συμβόλαιο με την ΕΜΙ και με παραγωγό τον θρυλικό Dieter Dierks (Scorpions) ενώ σε δύο συνθέσεις συμμετέχει ο ντράμερ Bobby Blotzer (Ratt). 

Ο δίσκος κινείται σε κλασικό αργόσυρτο '70ς ροκ ύφος και φτάνει στο top 50 των rock charts του Billboard.
Ακολουθεί μια εκτεταμένη περιοδεία με τον Vic Vergeat να ανοίγει συναυλίες των NAZARETH, JOE PERRY (AEROSMITH) στις ΗΠΑ χωρίς όμως να κάνει το μεγάλο εμπορικό άλμα και απογοητευμένος βάζει στο ψυγείο το προσωπικό του σχήμα. Μετά την αποτυχία του "Down to the Bone" σχηματίζει τους The Bank κυκλοφορώντας δύο άλμπουμ χωρίς να κάνει κάνει το ιδιαίτερο ώσπου στις αρχές του ΄90 έρχεται η συνεργασία με τον Marc Storace αναζητώντας και οι δύο μεγαλύτερη αποδοχή και να ένα πιο ευρύ κοινό.

Το 1991 κυκλοφορούν το "Blue" album κινούμενο ανάμεσα στην soft rock την pop και το AOR με πολύ καλές ενορχηστρώσεις και αξιοπρεπείς συνθέσεις.


 

 

                                                        "Blue Album"

 O δίσκος ξεκινά με το "It's Gonna Be Allright", και είναι ότι πιο "αμερικανιά" είχε ηχογραφήσει έως τότε ο Μαλτέζος τραγουδιστής με υπέροχα backing vocals από την Angie Layne ενώ ακολουθεί η υπέροχη μελωδική μπαλάντα "Searchin'" σε ύφος Journey.

 To "Power Of Love" παραπέμπει σε ποπ επιτυχίες των '80ς και περιλαμβάνει αρκετά χορωδιακά φωνητικά.

Το "Fly" είναι ακόμη μία τρυφερή μπαλάντα με μία δυνατή απόδοση από τον Marc Storace.

Το "You Can't Stop The Rainfall" έχει ένα θαυμάσιο πιασάρικο ρεφρέν καθώς τα δεύτερα φωνητικά της Claudia Haas αναδεικνύουν σημαντικά το τραγούδι το οποίο άνετα μπορούσε να γίνει παγκόσμιο χιτ.
Έπεται η διασκευή στο κλασικό "When A Men Loves A Woman" ΠΟΥ απλά επιβεβαιώνει πόσο δυναμική και αισθαντική φωνή διαθέτει ο τραγουδιστής των Krokus.

Ακολουθεί το ορμητικό "Go" με εμπνευσμένες μελωδικές αλλαγές στον ρυθμό ενώ το "Feels Like Paradise" μας ξαναγυρίζει στους ήρεμους ρυθμούς θυμίζοντας εμπορικά κινηματογραφικά σινγκλ των '80ς.

Το "I Wanna Thank You" συνεχίζει στο ίδιο ποπ/ροκ μοτίβο θυμίζοντας Bryan Adams και το "Hold On" ανεβάζει τους hard rock τόνους παραπέμποντας στους Krokus.

Στο μπαλαντοειδές "I Don't Wonna Hear" είναι εμφανής η επιρροή και το πνεύμα του Steve Perry σε όλη την σύνθεση για αυτό άλλωστε ακούγεται τόσο γοητευτικό

Ο δίσκος κλείνει με το κεφάτο "Still Like The First Time" που περιλαμβάνει επιπλέον πνευστά και ήχο που παραπέμπει σε Huey Lewis and the News και Joe Cocker.

Για την ιστορία στο άλμπουμ συμμετέχουν στα τύμπανα ο Rick Schultz (Dominoe) και στα πλήκτρα ο Robert Papst (Dominoe, Janina And The Deeds) ενώ ο δίσκος κυκλοφόρησε από μία άσημη γερμανική ετταιρία ονόματι "Eurostar" και περιλαμβάνει ένα 8σέλιδο βιβλιαράκι. Επιπρόσθετα το "Blue" επανακυκλοφόρησε το 1998 με τη ονομασία Vergeat-Storace: "When A Man...".

Δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια σε αυτό το σχήμα που φάνηκε περισσότερο σαν αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα των δύο μουσικών ελπίζοντας παράλληλα και σε μία απρόσμενη επιτυχία η οποία δεν ήρθε ποτέ.

Το 1994 ο Marc και ο Von Arb έλυσαν τις διαφορές τους και ανακοίνωσαν μια πιο θεαματική επανασύσταση του KROKUS.
Μαζί τους ήταν οι Maurer, Kohler και Steady και ηχογράφησαν ένα EP που οδήγησε λίγο αργότερα στην κυκλοφορία του "To Rock Or Not To Be" (1995) οπότε και τα πράματα πήραν την γνωστή τους πορεία.

Η συνέχεια για τον "αδικημένο" Vic Vergeat ήταν αρχικά η επανασύσταση της μπάντας του και η συμμετοχή του σε συναυλίες και tribute άλμπουμ για το είδωλό του Jimi Hendrix καθώς και εμφανίσεις σε συναυλίες  με πιο χαρακτηριστική εκείνη με τους Gotthard.
Τέλος το πιο απίθανο ήταν η συνεργασία του με τον Αμερικανό ηθοποιό David Hasselhoff (Knight Rider, Baywatch) το 1993 στο παιδικό άλμπουμ με τίτλο "Pingu Hits".

 

Φώτης Μελέτης