Shadow King: Η άλλη πλευρά των Foreigner

 

Στις 5 Μάιου του 1990, ο Lou Gramm, η φωνή των Foreigner, έκλεινε τα σαράντα έτη ζωής.

Η ειρωνεία ήταν πως εκείνη την χρονιά και τον ίδιο μήνα, έκλεινε (έστω και προσωρινά) ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον ίδιο τον ερμηνευτή αφού ανακοινώθηκε το πρώτο διαζύγιο με την μπάντα που τραγούδησε ύμνους όπως τα:

“Cold as Ice",  "Double Vision", Urgent", "I Want to Know What Love Is", Say You Will", “Waiting for a Girl Like You” και πολλά άλλα σπουδαία κομμάτια.
Ο Lou Gramm από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ήδη είχε πετύχει τις περισσότερες φιλοδοξίες του με τους Foreigner  και παράλληλα ξεκινήσε μία προσωπική μουσική αναζήτηση που βρίσκει διέξοδο με το πρώτο του σόλο δίσκο του με τίτλο "Ready or Not" (1987).
Το ύφος του συγκεκριμένου άλμπουμ που γνώρισε μία σχετική επιτυχία δεν διέφερε πολύ από τον ήχο των Foreigner, οπότε περισσότερα λειτούργησε ως εκτόνωση αλλά και ως ένα στοίχημα μέχρι που μπορεί να φτάσει σαν σόλο καλλιτέχνης χωρίς την μπάντα που τον έμαθε όλος ο πλανήτης
Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί το μέτριο "Long Hard Look" (1989) και το αδιέξοδο ήταν πολύ κοντά για την πορεία του Lou Gramm. Tα εσωτερικά προβλήματα στους Foreigner είχαν φουντώσει και κυρίως είχαν γιαγαντωθεί οι διαφωνίες με τον κιθαρίστα και ηγέτη της μπάντας Mick Jones οπότε άλλη λύση δεν υπήρχε από τον χωρισμό.

Στην αναζήτηση αυτή, ο L. Gramm, συνοδοιπόρο είχε τον μπασίστα Βruce Turgon και φίλο του από τους Black Sheep (μπάντα προ Foreigner εποχής). Βέβαια οι σόλο δουλειές δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα δηλαδή να κάνουν την επιτυχία που θα τον απεγκλώβιζε οριστικά με την μπάντα που μεγαλούργησε. Το αντίθετο μάλιστα τον εγκλώβισε σε μία κατάσταση που έδινε συνεχώς εξετάσεις στην δισκογραφική του εταιρία να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί και σαν σόλο δημιουργός και τραγουδιστής.
Η Atlantic είχε εντελώς διαφορετική άποψη  από εκείνη του Αμερικανού τραγουδιστή αλλά προκειμένου να μην κάνει τα πράματα χειρότερα υποστήριξε τον L. Gramm σε ότι σχεδιάζε αλλά ο στόχος ήταν η επιστροφή του. Αν μάλιστα οι αντίστοιχες κυκλοφορίες τόσο των “νέων” Foreigner (που είχαν πλέον τραγουδιστή τον Johnny Edwards) όσο και της μπάντας του Lou Gramm δεν είχαν το ανάλογη εμπορική επιτυχία τότε η Atlantic θα είχε τον πρώτο και τελευταίο λόγο για την επανασύνδεση και ας μην άρεσε σε κανέναν.
                   
                      Η συνεργασία με τον Vivian Campell
Η καριέρα του V. Campell από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 είχε πάρει την κατιούσα καθώς οι δοξασμένες μέρες με τους Dio και η περιπετειώδη του συνεργασία με τους Whitesnake ήταν απλά παρελθόν και προσπαθούσε να ανακάμψει και να βρει τον εαυτό του με τους θαυμάσιους Riverdogs.
O Βοειοιρλανδός κιθαρίστας δήλωνε εκείνη την περίοδο ότι είχε απομυθοποιήσει τον metal ήχο και ήθελε να παίξει πιο παραδοσιακά rock πράματα.
“Eίχα την αγωνία στο παρελθόν να παίξω πιο γρήγορα από τον Y. Malmsteen. Ήταν ανώφελο και συνάμα αρκετά δύσκολο. Οπότε αποφάσισα να επιστρέψω στις rock/blues ρίζες και σε κιθαρίστες που άκουγα έφηβος όπως ο Rory Gallagher και ο Gary Moore”.
Ο V. Campell είχε μπει και αυτός σε μία δικιά του αναζήτηση, ήταν σε μεταβατικό στάδιο. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του  στο δεύτερο σόλο άλμπουμ του L. Gramm με τίτλο “Long Hard Look" και άρεσε και στους δύο αν και είχε γίνει περισσότερο με επαγγελματικούς όρους.
Στο μεσοδιάστημα όπως είπαμε και παραπάνω έπαιζε με τους Riverdogs οπότε όταν ο L. Gramm αποφάσισε να βάλει ξανά στις ράγες την δική του μπάντα και να πραγματοποιήσει περιοδεία έκανε πρόταση στον V. Campell να συνεργαστούν ξανά αλλά εκείνος την απέρριψε διότι ήταν ακόμη "μπλεγμένος" με τους Riverdogs.
H επιμονή όμως του Lou Gramm να συνεργαστούν ήταν καθοριστική για την γέννηση των Shadow King. Στην πίεση του L. Gramm o άλλοτε κιθαρίστας του R.J.Dio, του απάντησε ότι για να συνεργαστούν επί ίσης όρους οφείλουν το νέο σχήμα να έχει ένα καινούργιο όνομα και να μην έχει σαφή αναφορά στο όνομα του Lou Gramm (με απλά λόγια απαιτούσε να μην λέγεται Lou Gramm Band).
Mε την σύμφωνη γνώμη της Atlantic, η πρόταση του πρώην κιθαρίστα του Dio και των Whitesnake έγινε αποδεκτή και οι Shadow King ήταν πλέον γεγονός στους οποίους εκτός των δύο μουσικών συμπληρώνουν το παζλ ο μπασίστας Bruce Τurgon και o ντράμερ Kevin Valentine (Donnie Iris And The Cruisers).



Aφού έδωσαν τα χέρια οι δύο σπουδαίοι μουσικοί, η δισκογραφική τους εταιρία τους διαφήμισε ως το νέο σούπερ γκρουπ και παραγωγός ανέλαβε ο πολύπειρος και πετυχημένος Keith Olsen. Όλοι οι οιωνοί έδειχναν θετικοί για τους Shadow King αφού όλα ετοιμάστηκαν έγκαιρα και η προώθηση του ομότιτλου δίσκου ήταν ικανοποιητική.
Όμως παρασκηνιακά οι πιέσεις στον Lou Gramm να επιστρέψει στους Foreigner παρέμειναν  αφόρητες αλλά και το μυαλό του V. Campell ήταν αλλού και παράλληλα έψαχνε για ένα καλύτερο συμβόλαιο ή καλύτερα για μία καινούργια μουσική στέγη.
Ο ομότιτλος δίσκος κυκλοφορεί τελικά το φθινόπωρο του 1991 και μπορεί το άλμπουμ κατά δήλωση του Lou Gramm «να ήταν πρωτοποριακό» για τα hard rock δεδομένα της εποχής και να πήρε εξαιρετικές κριτικές, όμως ο δίσκος δεν πούλησε τα αναμενόμενα και δεν ικανοποίησε καθόλου την Atlantic, η οποία συνέχιζε να επιμένει πάση θυσία να επιστρέψει ο Gramm στους Foreigner διότι μόνο έτσι οικονομικά θα κέρδιζαν όλες οι πλευρές.
Οι Shadow King παρά το παρασκήνιο και τις κρυφές επιθυμίες όλων των ενδιαφερομένων σχεδιάζουν το μέλλον τους και προσπαθούν να κερδίσουν ένα κοινό που ετοιμαζόταν σε λίγο καιρό να «αλλαξοπιστήσει» για χάριν του grunge.
Η μπάντα πραγματοποιεί ένα θαυμάσιο live show στο Λονδίνο στις 13 Δεκεμβρίου του 1991 με το ευρωπαϊκό MTV να έχει κάνει το σχετικό promotion με την επιπλέον συμμετοχή του κημπορντίστα Rick Seratte (Whitesnake, Foreigner, Poco, Rick Springfield). Δυστυχώς αυτή ήταν και η μοναδική τους live εμφάνιση και το μόνο ευτύχημα είναι ότι έχει κυκλοφορήσει σε dvd.
Tελικά οι προσδοκίες για περιοδεία σε ΗΠΑ και Ευρώπη δεν ευοδώθηκαν ποτέ και μετά από λίγους μήνες η μπάντα διαλύεται με τον  Vivian Campell να υπογράφει για τους Def Leppard δίνοντας άδοξο τέλος στην βραχύβια πορεία των Shadow King.
Ο επίλογος γράφτηκε όπως το είχε ονειρευτεί η Atlantic με την επιστροφή του Lou Gramm και Bruce Turgon στους Foreigner ενώ ο ντράμερ  Kevin Valentine συνεργάστηκε έπειτα με την μπάντα των Cinderella.

 
                                ΤΟ ΑΛΜΠΟΥM
 
Όλες οι συνθέσεις του μοναδικού και ομότιτλου άλμπουμ των Shadow King έχουν την υπογραφή του διδύμου Gramm – Turgon με τις κιθάρες του Vivian Campell να είναι σε δεύτερο ρόλο αφού η φωνή του Lou Gramm σκεπάζει τα πάντα με το πάθος της.
Τα κιθαριστικά θέματα/σόλα είναι πολύ προσεγμένα και δεν φλυαρούν  ενώ έχει δοθεί μεγάλος βάρος στο ρυθμικό υπόβαθρο των συνθέσεων. Αν μάλιστα υπήρχαν περισσότερα πλήκτρα και η παραγωγή ήταν ελαφρώς πιο μελωδική ίσως να μιλούσαμε για το καλύτερο δίσκο του Lou Gramm σε όλη την δισκογραφία του.
  Το άλμπουμ ξεκινά με δύο hard rock δυναμίτες, το “What Would It Take” και το “Anytime, Anywhere” με τα ρεφρέν να ξεσηκώνουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή.
Ακολουθεί το “Once Upon a Time” σε πιο μελωδικό ύφος που θυμίζει έντονα Foreigner και ένα ρεφρέν που δύσκολα συναντιέται ακόμη και σήμερα.
Στο υπέροχο μπαλαντοειδές "Don't Even Know I'm Alive" το μπάσο δίνει τον απαραίτητο ρυθμό με τον Lou Gramm να ζωγραφίζει ερμηνευτικά.
Το “Boy” ξεκινά σε ύφος Van Halen και εδώ ο V. Campell δίνει τον καλύτερο εαυτό του με το φινάλε να εντυπωσιάζει.
To "I Want You" βαδίζει σε μία blues/hard rock γραμμή που θυμίζει Bad Company ενώ o συνθετικός οίστρος του Bruce Turgon θριαμβεύει ξανά.
To "This Heart of Stone" μας βάζει πάλι σε Foreigner ατμόσφαιρα θυμίζοντας κλασσικές μελωδίες της θρυλικής μπάντας.
To “Danger in the Dance of Love” περιέχει ένα εξαιρετικό aor-αδικο ρεφρέν και παράλληλα τα παθιασμένα τύμπανα του Kevin Valentine μαζί με το θαυμάσιο σολάρισμα του V. Campell δίνουν στο κομμάτι ακόμη πιο hard rock δυναμική.
To “No Man's Land” εκπλήσσει με το ξεχωριστό του, ξεκίνημα το οποίο μετατρέπεται σε μία αρκετά προοδευτική σύνθεση ειδικά για την εποχή του.
Ο επίλογος τιτλοφορείται με την μπαλάντα “Russia" με τον παραγωγό του άλμπουμ Keith Olsen να αποκαλύπτει σε μία παλιά του συνέντευξη:
Το “Russia” είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει ο Lou Gramm με τον Vivian Campell και είναι μία σύνθεση που δημιουργεί υπέροχα συναισθήματα. Μάλιστα ο Gramm το είπε το τραγούδι με την πρώτη στο στούντιο τόσο εκπληκτικά που δεν τον άφησα να το ξαναπεί και αυτή η ηχογράφηση μπήκε στον δίσκο.
Oι φήμες λένε ότι στο συρτάρι της Atlantic υπάρχουν ακυκλοφόρητα κομμάτια των Shadow King τα οποία όμως στην τελευταία επανέκδοση του άλμπουμ από την Rock Candy το 2011, δεν υπήρξε κανένα bonus κομμάτι.
 
Υ.Γ. 1:  Στην κινηματογραφική ταινία “Highlander II: The Quickening” (1991) υπάρχει ένα κομμάτι με τϊτλο “One Dream” από τους Lou Gramm Band στο οποίο παίζει κιθάρα ο Vivian Campell αλλά και τα υπόλοιπα μέλη των Shadow King.

Φώτης Μελέτης