Jim Capaldi: 3+1 αγαπημένα άλμπουμ

 

Ο Jim Capaldi γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1944 στο Evesham, Worcestershire Jim Capaldi, (το βαπτιστικό του ήταν Nicola James Capald) από γονείς Άγγλους ενώ ο πατέρας του γεννήθηκε από Ιταλούς γονείς.

Ως παιδί, ο Capaldi σπούδασε πιάνο και φωνή μιας και ο πατέρα του ήταν δάσκαλος μουσικής παράλληλα έμαθε να παίζει ντραμς  και στην ηλικία των 14 ετών ιδρύει το πρώτο του συγκρότημα τους Sapphires αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ερμηνευτή.

Στα 16 ήταν μαθητευόμενος, σε ένα εργοστάσιο στο Worcester, εκεί γνώρισε τον Keith Miller και τον Dave Mason και το 1963 σχηματίζει τους Hellions, με τον Capaldi να μεταπηδά στα ντραμς. Σε μία συναυλία που έδωσαν τον Αύγουστο του 1964 στο Star-Club στο Αμβούργο της Γερμανίας, γνωρίστηκαν με τους Spencer Davis Group μιας και έμεναν ίδιο ξενοδοχείο και εκεί ο Steve Winwood έγινε φίλος με τον Capaldi και τον Mason.

Την περίοδο 1964–65 οι Hellions κυκλοφόρησαν τρία σινγκλ, αλλά κανένα δεν μπήκε στο chart ενώ ο Capaldi γίνεται βασικός τραγουδιστής.

Οι Hellions αργότερα αλλάζουν το όνομα τους σε Revolution, κυκλοφορώντας ουσιαστικά ένα τέταρτο σινγκλ που επίσης δεν μπήκε στο chart και απογοητευμένος από αυτή την εξέλιξη ο Capaldi, μετονομάζει ξανά την μπάντα, αυτή την φορά σε Deep Feeling αλλά ούτε και αυτό το σχήμα αντέχει στον χρόνο.

Το 1968, ο Capaldi, ο Winwood και ο Mason αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και φτιάχνουν τους θρυλικούς Traffic! Υπογράφουν με την περίφημη Island Records και κατορθώνουν να κάνουν μία εξαιρετική πορεία κυκλοφορώντας συνολικά 7 στούντιο άλμπουμ. 

Ο Capaldi ήταν ο βασικός στιχουργός των Traffic με τον Steve Winwood να γράφει υπέροχη μουσική και τον Capaldi να τραγουδά σε ελάχιστες συνθέσεις παρά την θαυμάσια φωνή του.
Τραγούδια όπως τα "Paper Sun", "Dear Mr. Fantasy", "Empty Pages", "Light Up or Leave Me Alone", "40,000 Headmen", "Rock and Roll Stew" (το ερμηνεύει ο ίδιος) και το κορυφαίο "The Low Spark of High Heeled Boys" με τους ενδιαφέροντες στίχους που στιγματίζει την μουσική βιομηχανία, έχουν την σφραγίδα του Jim Capaldi.
 

                                       
                                              Τα πρώτα "σόλο" χρόνια

Το 1972 ο Capaldi κυκλοφορεί το "Oh How We Danced" με την σημαντική κιθαριστική βοήθεια του  Paul Kossoff από τους Free και την βοήθεια των συνεργατών του από τους Traffic ακολουθώντας ουσιαστικά τον ήχο τους.

Μετά από δύο ακόμη άλμπουμ με τους Traffic, το γκρουπ έκανε ένα μικρό διάλειμμα, επιτρέποντας στον Capaldi να ηχογραφήσει το "Whale Meat Again" (1974), το οποίο ήταν λιγότερο επιτυχημένο από το ντεμπούτο του τόσο από άποψη κριτικών όσο και από άποψη πωλήσεων.
Τα τραγούδια με κοινωνικοπολιτικό θέμα ήταν συνήθως το μεγάλο ατού του Capaldi. Έπειτα άρχισε να εργάζεται για το τρίτο σόλο άλμπουμ του, "Short Cut Draw Blood", παράλληλα με την ηχογράφηση του "When the Eagle Flies" των Traffic.
Καθώς το συγκρότημα ξεκίνησε για την υποστηρικτική περιοδεία του δίσκου, το σινγκλ "It's All Up to You", μπήκε στο Top 40 του Ηνωμένου Βασιλείου όμως οι Traffic διαλύθηκαν μετά την περιοδεία, αφήνοντας τον Capaldi να επικεντρώσει όλες τις προσπάθειές του στη σόλο καριέρα του.
Το "Short Cut Draw Blood" εμφανίστηκε το επόμενο έτος, τον Οκτώβριο του 1975, και η διασκευή του "Love Hurts", έφτασε στο νούμερο 4 στο βρετανικό chart. Το άλμπουμ θεωρείται από πολλούς το αριστούργημά του, αντιμετωπίζοντας θέματα όπως το περιβάλλον, την κυβερνητική διαφθορά και τα ναρκωτικά. Ξεκίνησε επίσης μια πολύ σύντομη καριέρα ηθοποιού, εμφανιζόμενος στην σπάνια ταινία μικρού μήκους 30 λεπτών Short Ends (1976), την οποία σκηνοθέτησε η Esther Anderson και συμπρωταγωνιστούσαν οι Judy Geeson και Hilary Baker.

H συνέχεια για τον Jim Capaldi τις επόμενες δεκαετίες μέχρι και τον θάνατο του στις 28 Ιανουαρίου του 2005 (από καρκίνο του στομάχου) περιλαμβάνει αξιοπρεπή σόλο άλμπουμ και ένα δίσκο επανένωσης και οριστικό τελευταίο με τους Traffic το 1994, το θαυμάσιο "Far from Home". 

H αγάπη του για την Βραζιλία και τον ήχο της εκφράστηκε σε ορισμένες προσωπικές συνθέσεις ("Favela Music") και στο άλμπουμ του με τίτλο "Let The Thunder Cry" (1981) που συνεργάζεται με Βραζιλιάνους παραγωγούς ενώ το 1997 περιόδευσε με τους βραζιλιάνους Space Cadets. Επίσης παντρεύτηκε την γεννημένη στην Βραζιλία Aninha E S Campos και μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '80 ζούσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο. 

Επιπρόσθετα έκανε περιβαλλοντικό ακτιβισμό και σημαντική φιλανθρωπική προσφορά για οργανισμούς στη Βραζιλία, όπως η φιλανθρωπική οργάνωση Associação Beneficiente São Martinho και Jubilee Action για να βοηθήσουν τα βραζιλιάνικα παιδιά που ζουν στους δρόμους.

Παρακάτω θα παρουσιάσουμε 3+1 άλμπουμ του μεγάλου καλλιτέχνη που θεωρήσαμε ότι αξίζουν την προσοχή σας πάντα με τα υποκειμενικά κριτήρια του Rocktime.gr.

 

                

                                                                           
                                   "Short Cut Draw Blood"

Τον Δεκέμβριο του 1975 κυκλοφορεί το εξαιρετικό "Short Cut Draw Blood" με τις κριτικές να είναι αντιφατικές με πιο χαρακτηριστική εκείνη του περιοδικού "Rolling Stone" όπου χαρακτήρισε το άλμπουμ "ανομοιόμορφο" και "μη εστιασμένο", αλλά παράλληλα παραδέχτηκε ότι ήταν ένα πολύ υποσχόμενο δισκογραφικό βήμα και πιο προοδευτικό από την πρώτη του, σόλο δουλειά ενώ επέκρινε τους στίχους του Capaldi ως "απλά παράλογους" ή "μάλλον ενοχλητικά συναισθηματικούς".

Το "Goodbye Love" κρατά μία soul ατμόσφαιρα που μεταμορφώνεται όταν το σαξόφωνο του Ray Allen αρχίζει να κυριαρχεί ιδιαίτερα από την μέση και μετά του κομματιού με την κιθάρα και τα πλήκτρα του Steve Winwood να χρωματίζουν την εν λόγω σύνθεση.

Το "It's All Up to You" έχει μία μπητλική μελαγχολική διάθεση κάνοντας μία μικρή επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο (νο 27).

Η διασκευή στο "Love Hurts" έχει σαφώς έναν ανάλαφρο ποπ ύφος που δεν εντυπωσιάζει ενώ ακολουθεί άλλη μία διασκευή στο "Johnny Too Bad" που ανήκει στην Τζαμαϊκανή ρέγκε μπάντα των The Slickers και κινείται σε μέτρια επίπεδα

Η συνέχεια όμως είναι απολαυστική αφού ακολουθεί το ομότιτλο "Short Cut Draw Blood" που αναδεικνύει τον δυναμικό και ροκ χαρακτήρα του Capaldi όπου κιθάρες και ερμηνεία δημιουργούν ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα.

Το "Living On A Marble" με την υποχθόνια εισαγωγή του, κάνει την σύνθεση αρκετά συναρπαστική αφού νότα με νότα, ανεβάζει ρυθμούς με τον Capaldi να ερμηνεύει άλλοτε οργισμένα και άλλοτε μελωδικά ενώ το τελείωμα του Barry Beckett  στο πιάνο να είναι καθηλωτικό!

Το "Boy with a Problem" είναι από τις πιο όμορφες συνθέσεις του δίσκου θυμίζοντας τις ήρεμες στιγμές των Bad Company.
Η κιθαριστική παρουσία του Paul Kossoff (Free) είναι αρκετά προσεγμένη και λιτή μιας και εδώ ουσιαστικά ακούμε μία μπαλάντα η οποία στην πορεία εξελίσσεται σε μία ακόμη βαθιά συναισθηματική ερμηνεία του Capaldi. Τραγούδι γραμμένο αφιερωμένο για τον συνεργάτη του από τους Traffic, Chris Wood, που ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά και προσπαθούσε να τον αφυπνίσει.

Ο δίσκος κλείνει με το επτάλεπτο "Keep On Trying" σε latin ύφος και το τρομπόνι του πολυπειρουRico Rodriguez (The Members, The Specials)να δημιουργεί χορευτικό κλίμα.
Ο επίλογος γίνεται με το υπέροχο "Seagull" όπου το φλάουτο του άλλοτε συνοδοιπόρου τους από τους Traffic, Chris Wood προσθέτει μία γλυκόπικρη γεύση.

                                        "One Man Mission"

To 1984 κυκλοφορεί το "One Man Mission" στο οποίο καταγράφονται οι συνεργασίες με τον κιθαρίστα Snowy White (Pink Floyd, Thin Lizzy), και τον τραγουδιστή Steve Marriott (Small Faces, Humble Pie). Eίχαν προηγηθεί το αρκετά  soft άλμπουμ με τίτλο "Fierce Heart" (1983), το οποίο είχε κάνει μικρή επιτυχία ιδιαίτερα με το τραγούδι "That's Love". Ερχόμενοι στο "One Man Mission"  και το ομότιτλο κομμάτι είναι μία δυναμική ροκ σύνθεση στα κυβικά του Capaldi ενώ το "Tonight" συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο σε πιο αργό ύφος και με άρωμα Bad Company που ενισχύεται από το γεγονός ότι τύμπανα παίζει ο Simon Kirke.

To "Lost Inside Your Love" ξεκινά με τα κιθαριστικά χλιμιντρίσματα του μεγάλου Carlos Santana και συνεχίζει σε στοιβαρούς ροκ ρυθμούς ενώ το "I'll Keep On Holding On" ακολουθεί ποπ μονοπάτια και το "Nobody Loves You" ακολουθεί το ίδιο ύφος αλλά σε πιο μελωδικό και soul τόνο (θυμίζοντας Simply Red) με την κιθάρα του Santana να βάζει ξανά την δική του σφραγίδα.

Το "Young Savages" είναι ένα μικρό aor διαμαντάκι με υπέροχο ρεφρέν που το απογειώνει η βραχνάδα του Steve Marriott ενώ το "Tales Of Power" συνεχίζει σε παρόμοιο ύφος χωρίς όμως να ξεσηκώνει.

Το "Warriors Of Love" είναι ένα ακόμη μελωδικό σμαράγδι με την φωνή του Capaldi να γοητεύει και τον επίλογο γράφει το "Ancient Highway" σε πιο γρήγορες ταχύτητες αγγίζοντας λιγάκι από τον ήχο του Bob Seger και των 38 Special.
            

                                                                         
                                      "Some Come Running"

Το 1988 κυκλοφορεί το μελωδικό "Some Come Running" και εδώ συναντάμε πάλι τον Steve Winwood αλλά και τον θρυλικό κιθαρίστα Eric Clapton καθώς και τον George Harrison των Beatles. Το άλμπουμ σηματοδοτεί την επιστροφή του Capaldi στα τύμπανα αλλά και την συνεργασία του με την Island Records ενώ ο δίσκος γνώρισε αρκετή επιτυχία σε Σουηδία και Ολλανδία.

Tα AOR στοιχεία είναι αρκετά έντονα στο άλμπουμ που ξεκινά με το θαυμάσιο "Something so strong" με ένα ρεφρέν που θα ζήλευαν και οι Survivor και τις κιθάρες των Winwood και Peter Vale να βάζουν το κερασάκι στην τούρτα.

 Ακολουθεί το μαγευτικό "Love Used To Be A Friend Of Mine" μία σύνθεση πλημμυρισμένη από μελωδικά χρώματα που απογειώνεται από την ανατριχιαστική ερμηνεία  του Jim Capaldi.

To "Dancing On The Highway" κινείται κι αυτό σε aor ύφος ενώ το "Some Come Running" ρίχνει τους ρυθμούς και είναι μία ευχάριστη μελωδική μπαλάντα θυμίζοντας έντονα τους Mike and the Mechanics.

Το "Voices In The Night" συνεχίζει σε ήπιους μελωδικούς ρυθμούς με την φωνή του Capaldi να συναρπάζει με την ερμηνεία του ενώ το "Are You The One" είναι ένα καθαρά εμπορικό ποπ-ροκ κομμάτι με την κιθάρα του Eric Clapton να το κάνει ακόμη πιο ελκυστικό.

Το "Take Me Home" θυμίζει κομμάτια του Roy Orbison και Βruce Springsteen με το σαξόφωνο του Mel Collins να του δίνει ένα πιο όμορο χρώμα και το  άλμπουμ κλείνει με το  "Oh Lord, Why Lord" σύνθεση την οποία έχει πρωτοτραγουδήσει ο Brook Benton με τις απίθανες κιθάρες των Clapton και Harrison να είναι η καλύτερη συνοδεία στην εξαιρετική ερμηνεία του Capaldi.  

Συνοπτικά θα λέγαμε ότι πιο '80ς άλμπουμ  από το "Some Come Running" δύσκολα θα βρεις...

 

                                                                  

                                                                       
                                     "Living on the Outside"

Το 2001 κυκλοφορεί το θαυμάσιο "Living on the Outside" με σπουδαίες συμμετοχές όπως του Ian Paice (Deep Purple), Paul Weller (The Jam, Style Council), George Harrison (Beatles), Gary Moore, Jon Lord και φυσικά του Steve Winwood.

Ο δίσκος ξεκινά με εξαιρετικό το "We're Not Alone" συνδυάζοντας τον aor/rock ήχο ( σε Russ Ballard ύφος) σε εξαιρετικό βαθμό με τρομερό ρεφρέν όπου η φωνή του Capaldi είναι συναρπαστική.

Aκολουθεί το "Anna Julia" είναι ένα μπητλικό κομμάτι και είναι λογικό αφού συμμετέχει ο George Harrison ενώ το γοητευτικό "Time Passes" ακολουθεί το ανάλογο aor μοτίβο. Το ομότιτλο "Living On The Outside" ακολουθεί τους συνθετικούς δρόμους των Dire Straits και J.J. Cale εν αντιθέσει με το "Riding The Storm" που κυριαρχούν τα ηλεκτρονικά πλήκτρα του Steve Winwood.

Το  "Heart Of Stone" είναι μία πανέμορφη σύνθεση όπου οι blues ρυθμοί έχουν μπαλαντοειδή μορφή και με την εμπνευσμένη κιθαριστική βοήθεια του Gary Moore έχουμε ένα μικρό ροκ διαμάντι.

Η μπαλάντα "Love You Til' The Day I Die" θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Bryan Adams και Joe Cocker ενώ το  "One Man Mission" έχει σαφώς έναν πιο ροκ χαρακτήρα και είναι ουσιαστικά επανεκτέλεση της δικής του σύνθεσης από το ομότιλο άλμπουμ του 1984.  

Ο δίσκος κλείνει με το ανάλαφρο και μελωδικό "Good Lovin"  και με το "Standing In My Light" που είναι άλλη μία εξαιρετική ποπ δημιουργία στην οποία συμβάλει και ο Paul Weller.

Το οριστικό τέλος για την καλλιτεχνική πορεία του Jim Capaldi ήρθε με το πολύ καλό άλμπουμ "Poor Boy Blue" (2004)  που ήταν και το τελευταίο του πριν μας αποχαιρετήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο το 2005.
Επίσης πρόλαβε να ζήσει την βράβευσή του από το Rock and Roll Hall of Fame, τον Μάρτιο του 2004 με την μπάντα των Traffic.

 

Υ.Γ.: Για την ιστορία, ο Jim Capaldi ήταν φίλος με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Χρήστο Αρδίζογλου και μάλιστα είχε παραβρεθεί και σε παιχνίδι της Ένωσης στη Νέα Φιλαδέλφεια την δεκαετία του '70.

 

Φώτης Μελέτης