Journey: Mια υπέροχη ηχογράφηση στο Σαν Φρανσίσκο γεμάτη soul και blues

 

Το 1978 ήταν η χρονιά σταθμός για την μεγάλη μπάντα των Journey όπου στην αρχή της χρονιάς κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό "Infinity", ήταν η αφετηρία για την μεγάλη και πετυχημένη διαδρομή τους διαδρομή.

Το ντεμπούτο του μέχρι τότε άγνωστου Steve Perry έδωσε άλλη αίσθηση αλλά και εμπορική αποδοχή στην μπάντα ενώ πρόσθεσε ένα νέο φωνητικό υπερόπλο που θα τους οδηγούσε στην κορυφή.

Όταν τελείωσε η θριαμβευτική περιοδεία του "Infinity", στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 1978, οι Journey αποφάσισαν να το γιορτάσουν μέχρι τη επόμενη ηχογράφηση (και συναυλία) παίζοντας με εκλεκτούς καλεσμένους σε ένα ιδιαίτερο jam που θα είχε, ως κυρίως μενού εκτός από συνθέσεις του "Infinity" και κλασσικές soul/blues κομμάτια της δεκαετίας του΄60.

Η ιστορία λοιπόν πίσω από τις ηχογραφήσεις των Journey και των φίλων τους έχει περίπου ως εξής.
Την 1η Οκτωβρίου του ίδιου έτους ηχογραφούν έναν διαφορετικό δίσκο από τα συνηθισμένα

για λογαριασμό του King Biscuit Flower Hour (ήταν μια αμερικανική κοινοπρακτική ραδιοφωνική εκπομπή που παρουσιάστηκε από το D.I.R. Ραδιοφωνικό Δίκτυο που περιλάμβανε παραστάσεις συναυλιών από διάφορους καλλιτέχνες της ροκ μουσικής).

Καλεσμένοι της μπάντας ήταν μέλη των Stoneground (Annie Sampson & Jo Baker), ο κιθαρίστας και φίλος του συγκροτήματος Tom Johnston των Doobie Βrothers καθώς ο σαξοφωνίστας/παραγωγός Emilio Castillo με ορισμένα μέλη από τους εκπληκτικούς Tower Of Power.

Η μπάντα εκείνη την περίοδο όμως αντιμετώπιζε ήδη ένα σοβαρό πρόβλημα αφού ο ντράμερ Aynsley Dunbar αποχώρησε από τους Journey μετά το τέλος της περιοδείας και αντικαταστάθηκε τον Νοέμβριο από τον Steve Smith ερχόμενος από τους Montrose. Εδώ υπάρχει ένα μπέρδεμα αν παίζει στον δίσκο ο Dunbar ή ο Smith αν και το οπισθόφυλλο του άλμπουμ καταγράφει τον Smith όμως η αλήθεια είναι ότι αυτή η ηχογράφηση είναι η πρώτη συνεργασία του σπουδαίου ντράμερ με τους Journey.
 

      
Ας έλθουμε όμως να δούμε πως πραγματοποιήθηκαν αυτές οι υπέροχες ηχογραφήσεις:

Μία από τις πιο ασυνήθιστες και φιλόδοξες εγγραφές στο King Biscuit Biscuit, σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 1978, με πρωταγωνιστές την θρυλική μπάντα των Journey από το Σαν Φρανσίσκο την περίοδο που είχαν κυκλοφορήσει το τέταρτο άλμπουμ τους "Infinity", το οποίο ήταν το ερμηνευτικό ντεμπούτο του Steve Perry με την παρέα του Neal Schon.
Παράλληλα σηματοδότησε μία καθοριστική αλλαγή στο ύφος των Journey μιας και από ένα prog-fusion/rock γκρουπ μεταλλάχθηκε σε μία συναρπαστική melodic hard/aor rock μπάντα.

To άλμπουμ"Infinity" ξεκίνησε το μεγάλο κύμα των εμπορικών επιτυχιών, με πλατινένιους δίσκους, sold out περιοδείες, πρώτες επιτυχίες στα τσαρτ των ΗΠΑ και φυσικά μπόλικα δολάρια στην τσέπη των μελών της μπάντας και στα στελέχη της εταιρίας που γκρίνιαζαν για τις πωλήσεις.

Σε αντίθεση με τη γνωστή μορφή που λειτουργούσε το KBFH, η οποία βασίστηκε σε καταγραφές συναυλιών που από διάσημους ροκ-ποπ καλλιτέχνες, αυτές οι ηχογραφήσεις είναι εντελώς διαφορετικές.
Εδώ, οι Journey και οι καλεσμένοι τους καταγράφονται σε ένα στούντιο χωρίς ακροατήριο και συνεργάζονται για να ηχογραφήσουν με μπόλικο κέφι και μεράκι στο Studio Automatt σε μια εγκατάσταση που υπήρχε στο Folsom του Σαν Φρανσίσκο. Το "Automatt" ήταν ουσιαστικά ένα στούντιο μέσα σε μια μεγαλύτερη εγκατάσταση που ανήκε στην CBS, με επικεφαλής τον παραγωγό David Rubinson, ο οποίος κατείχε την πρώτη αυτοματοποιημένη κονσόλα της πόλης. Ουσιαστικά αυτό ξεκίνησε στα τέλη του 1977 και αυτό το δωμάτιο θα γίνει η πιο δημοφιλής εγκατάσταση καταγραφής του Σαν Φρανσίσκο. Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών (έκλεισε το 1984), η "Automatt" φιλοξένησε  τους Santana, Jefferson Starship, Huey Lewis και φυσικά τους Journey.

Για αυτές τις ηχογραφήσεις στο KBFH, οι οποίες καταγράφηκαν ως "Superjam 2", αρκετοί καλοί φίλοι θα συμμετάσχουν παρέα με την θρυλική μπάντα στο στούντιο.

Ο λόγος για τις δύο γυναίκες τραγουδίστριες των Stoneground, την Annie Sampson και Jo Baker που ακολούθησαν ως support τους Journey σε ένα κομμάτι της περιοδείας του "Infinity".

Επίσης συμμετείχε ο αρχικός τραγουδοποιός, τραγουδιστής και κιθαρίστας του Doobie Brothers, ο Tom Johnston, για να δώσει την δική του ποιοτική χροιά από τις ηχογραφήσεις ενώ προστέθηκαν στο τέλος και η φοβερή πνευστή παρέα των Tower Of Power με τον Lenny Pickett (σαξόφωνο), Emilio Castillo (σαξόφωνο), Stephen Kupka (σαξόφωνο), Greg Adams (τρομπέτα) και Mic Gillette (τρομέτα, τρομπόνι).

Οι ηχογραφήσεις αυτές που πήραν το όνομα "Superjam 2" και παρά τα εξαιρετικά αποτελέσματα που δημιούργησε από την συνύπαρξη τόσων ταλαντούχων μουσικών συνάντησε νομικά κολλήματα για να κυκλοφορήσει το οποίο συνέβη μερικά χρόνια αργότερα πάλι όμως χωρίς την επισημότητα που του άξιζε αλλά ως γενικές ηχογραφήσεις άλλοτε πακέτο με τον Meat Loaf και άλλοτε χύμα σε μορφή συλλογής.
Οπότε αρχικά η κυκλοφορία του Superjam πήρε την μορφή του Bootleg άλμπουμ όπου εκείνη την εποχή είχαν αρκετή δημοφιλία και ήσαν δυσεύρετα αν και για τις συγκεκριμένες ηχογραφήσεις υπήρξαν διάφορες φήμες που θόλωναν τα νερά ότι είχαν καταστραφεί ή χαθεί.
Μάλιστα αυτές οι φήμες διαψεύστηκαν πανηγυρικά αφού σε πασίγνωστο διαδικτυακό ιστότοπο πωλούνται τα καρούλια με τις ταινίες ηχογράφησης του Superjam!
Ευτυχώς όμως μετά από αρκετά χρόνια έστω και σε ημιεπίσημη μορφή οι πλήρεις ηχογραφήσεις στο KBFH με τίτλο "Superjam 2" βρήκαν τον δρόμο τους προς την δημοσιότητα και αντιπροσωπεύουν μια ξεχωριστή αλλά για πολλούς άγνωστη στιγμή στη μουσική ιστορία της Αμερικανικής μπάντας.

Η συνύπαρξη των Journey με τους υπόλοιπους σπουδαίους μουσικούς έδειχνε πως η κύρια επιρροή όλων αυτών των επιτυχιών που θα ακολουθούσαν είχε ως βάση την R & B και Blues μουσική και δικαίως όλος αυτός ο ντόρος για την εν λόγω ηχογράφηση.

 

                                                "Superjam 2"

To ξεκίνημα γίνεται με τα λατρεμένα "Feeling That Way" και "Anytime", όπου το φωνητικό ντουέτο ανάμεσα στον Gregg Rolie και Steve Perry είναι έξοχο, με τα χορωδιακά φωνητικά να κυριαρχούν. Το "Feeling That Way" υπήρχε ως σύνθεση γραμμένη πριν έρθει στους Journey, ο Perry και παραλίγον να κυκλοφορήσει στο προηγούμενο άλμπουμ της μπάντας το "Next".
Τα επόμενα τραγούδια περιλαμβάνουν και την συμμετοχή των καλεσμένων της μπάντας. Αρχίζοντας το πραγματικό superjam με το εκπληκτικό "Road Runner", που γράφτηκε από την ομάδα συνθετών της θρυλικής δισκογραφικής εταιρίας Motown από την περίφημη τριάδα των Holland–Dozier–Holland το 1966 για τον Junior Walker & All-Stars. Εδώ η τραγουδίστρια των Stoneground, η Annie Sampson αναλαμβάνει τα φωνητικά με τα πνευστά της ομάδας των Tower Of Power να απογειώνουν την σύνθεση ενώ ο  Schon με την κιθάρα του βάζει το κερασάκι στην τούρτα.

Στη συνέχεια οι τόνοι πέφτουν με το υπέροχο "Love Hurts" του Boudleaux Bryant, το οποίο είχε γράψεί για τους Everly Brothers το 1969 και το έκαναν τεράστια επιτυχία μετέπειτα οι Nazareth. Εδώ, η Jo Baker αναλαμβάνει τον πρώτο ρόλο στα φωνητικά με τον Perry και τους υπόλοιπους να συμπληρώνουν το ερμηνευτικό κομμάτι.

Η συνέχεια ανήκει σε ένα ακόμη καλεσμένο, στον κιθαρίστα των Doobie Brothers, τον Tom Johnston, ο οποίος προσθέτει την δική του ενέργεια και προσωπικότητα στο υπέροχο "Hold on, I'm Comin'" (Isaac Hayes/David Porter) που έμεινε στην ιστορία από τους Sam & Dave και τους Blues Brothers.

Ενα ακόμη πανέμορφο κομμάτι στην συνέχεια με την συμμετοχή και των τριών ερμηνευτών (Perry, Sampson, Baker), στο "People People Lete" του Curtis Mayfield. Το πιάνο του Greg Rolie είναι μία μικρή όαση μελωδίας ενώ τα δεύτερα γκόσπελ φωνητικά κάνουν ακόμη πιο συγκινητική την εν λόγω κλασική σύνθεση.

Aκολουθεί μία ακόμη sixties επιτυχία, το απολαυστικό "Show Me" του Joe Tex, με τα πνευστά και την φωνή του  Tom Johnston να έχουν τον πρώτο λόγο.

Στο "Crossroads" του θρυλικού Robert Johnson, οι κιθάρες παίρνουν φωτιά και όταν ο Perry παίρνει την σκυτάλη τα φωνητικά από τον Tom των Doobie Brothers όλα γίνονται ακόμη πιο συναρπαστικά. Το δίδυμο Valory - Smith σε μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα και τα πλήκτρα του Rolie κάνουν ακόμη πιο εκρηκτική την όλη απόδοση θυμίζοντας βέβαια αρκετά την εκτέλεση του Eric Clapton.

Με το "Born Under A Bad Sign" του σπουδαίου Albert King τα πράματα γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα με τον Rolie να κάνει την έκπληξη και να πραγματοποιεί μία παθιασμένη ερμηνεία. Οι κιθάρες των Schon και Johnston τιμούν καταπληκτικά τον μέντορα τους και δημιουργό της σύνθεσης.

Στο "Let the Good Times Roll", ο Perry μαζί με την φωνή της Annie Sampson είναι γεμάτοι αρμονία και κέφι χαρίζοντας μας, μία υπέροχη ερμηνεία. Το τραγούδι ανήκει στον Sam Cooke για τον οποίον ο Perry είναι δηλωμένος οπαδός του και τον θεωρεί ως τον άνθρωπο που τον έχει επηρεάσε καθοριστικά στον τρόπο που τραγουδά.

Αυτή η ξεχασμένη αλλά μοναδική ηχογράφηση κλείνει πρωτίστως με την αθάνατη μπαλάντα "Lights", που είναι το δεύτερο κομμάτι που έγραψαν μαζί το δίδυμο Schon-Perry και αναφέρεται στην πόλη που είχαν ως βάση το San Francisco, αν και μέρος της σύνθεσης έχει γραφτεί στο Los Angeles.

Ο επίλογος γράφεται με μία από πιο κλασικές ροκ στιγμές της μπάντας το δυναμικό "Wheel in the Sky" έχοντας μία εξαίσια εισαγωγή και ένα απίθανο φινάλε από όλους τους Journey στην συγκεκριμένη εκτέλεση!!!

Tέλος σε όλα σχεδόν τα τραγούδια υπάρχουν σχολιασμοί και αποκαλυπτικές λεπτομέρειες από τον Steve Perry δίνοντας έναν πιο ραδιοφωνικό τόνο στην όλη ηχογράφηση.

 

Υ.Γ.: Στην κατοχή μου έχω μία φτωχή cd έκδοση από την Ιταλική Minotauro Records σε πράσινο εξώφυλλο χωρίς ιδιαίτερες πληροφορίες, αναφέροντας πίσω το Los Angeles αντί του Σαν Φρατζίσκο και έχοντας "φάει το 2" από τον τίτλο "Τhe Superjam".
Επίσης στο διαδίκτυο κυκλοφορεί  και μία επιπλέον σύνθεση το "Winds Of March".
 

Φώτης Μελέτης