Reo Speedwagon: To αδικημένο "Good Trouble"

 

Oι Αμερικανοί Reo Speedwagon ξεκίνησαν το 1967 από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και το όνομα τους, το πήραν από το όχημα που τους μετέφερε στα διάφορα live που έδιναν εκείνη την χρονική περίοδο μιας και ήταν αντίγραφο ενός φορτηγού του 1915 που σχεδιάστηκε από τον Ransom Eli Olds με την ονομασία REO Speed ​​Wagon.

Ο κιμπορντίστας Neal Doughty και ο ντράμερ Alan Gratzer μαζί με τον κιθαρίστα Gary Richrath ξεκίνησαν αυτό το συναρπαστικό ταξίδι των Reo Speedwagon προς την καταξίωση και την τεράστια εμπορική επιτυχία.

Η δισκογραφική τους, παρουσία ξεκίνησε το 1971 με το ομότιτλο δίσκο τους και στα πρώτα έξι άλμπουμ τους μέχρι τον δίσκο με τίτλο REO (1976) κυριαρχούσε ο παραδοσιακός hard rock ήχος στις συνθέσεις τους αφού τραγούδια όπως τα "157 Riverside Avenue" και "Ridin' the Storm Out" ήταν τα κομμάτια που είχαν αγαπήσει περισσότερο οι οπαδοί του γκρουπ.

Η πρώτη σημαντική μελωδική/aor αλλαγή για την πορεία της μπάντας άρχισε με τα "You Can Tune a Piano, but You Can't Tuna Fish" (1978) και "Nine Lives" (1979) με αποκορύφωμα το ιστορικό πολυπλατινένιο άλμπουμ "Hi Infidelity" (1980) που πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα και με πολλές υψηλές διακρίσεις στα τσαρτ των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

 

 

                                               "Keep the Fire Burnin'"

 

Την βαριά κληρονομιά ενός τέτοιου δίσκου διαδέχθηκε ένα καλό και υποτιμημένο άλμπουμ το "Good Trouble", το οποίο θα παραμείνει για πάντα στην σκιά του "Hi Infidelity" αλλά δεν παύει να θεωρείται μία από τις αξιόλογες κυκλοφορίες της μπάντας.
Το "Good Trouble" διαθέτει μερικά υπέροχα τραγούδια τα οποία δυστυχώς υποτιμήθηκαν από τους οπαδούς αλλά ακόμη και από την ίδια την μπάντα.
Χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι εκτός από την τουρνέ προώθησης του "Good Trouble" στην οποία έπαιζαν αρκετά κομμάτια του άλμπουμ στις επόμενες περιοδείες που ακολούθησαν δεν έπαιζαν κανένα κομμάτι από τον συγκεκριμένο δίσκο και με εξαιρέσεις μόνο το "Keep the Fire Burnin'".

Το "Good Trouble" ηχογραφήθηκε κάτω από μεγάλη πίεση της δισκογραφικής τους εταιρίας με την ελπίδα να επαναλάβουν τον θρίαμβο του "Hi Infidelity" ώστε να μην τους ξεχάσει ο κόσμος αλλά συνήθως τέτοιες βιαστικές κινήσεις δεν φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

To δέκατο στούντιο άλμπουμ της μπάντας κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1982 και όπως αναφέρει ο Kevin Cronin ήταν μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για την μπάντα.

"Θυμάμαι, φτάσαμε στο Sound City studio για να ξεκινήσουμε τον δίσκο και την πρώτη νύχτα   κάναμε μια συνάντηση της μπάντας στο γραφείο και απλά ήθελα να πάω σπίτι. Δεν ήθελα πραγματικά να είμαι εκεί. Ομολογώ ότι δεν ήθελα να τραγουδήσω. Ήθελα ακόμη χρόνο ήταν νωρίς για εμένα ώστε να συνεχίσω μέσα σε ένα τέτοιο φορτισμένο κλίμα.

Και συνεχίζει:

"Κάθε μπάντα περνάει από διαφορετικές φάσεις. Υπήρχαν μερικά καλά τραγούδια στο δίσκο, και πολλοί άνθρωποι τους αρέσει πραγματικό όλοτο άλμπουμ. Αλλά όταν ηχογραφούσαμε το "Good Trouble" ήμουν υπό τρομερή πίεση και έκανα το καλύτερο που μπορούσα. Απλώς εύχομαι να το είχα κάνει ακόμα καλύτερα!"

Το βάρος ολοκλήρωσης του άλμπουμ έπεσε στον Kevin Cronin, ο οποίος δεν ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας αλλά είχε συμβάλει  με την χαρακτηριστική και εκπληκτική φωνή του όσο και με το συνθετικό του ταλέντο, να απογειώσει τους Reo Speedwagon.

Ο σπουδαίος ερμηνευτής δέχτηκε σκληρές κριτικές εκ των υστέρων με βασική μομφή ότι έγραψε μέτριες συνθέσεις και δεν βοήθησε όσο έπρεπε ώστε όλη η μπάντα να χρησιμοποιήσει την επιτυχία τους ως εργαλείο διαπραγμάτευσης για να αγοράσουν περισσότερο χρόνο για τις ηχογραφήσεις και το γράψιμο των τραγουδιών αφού είχαν σχεδόν "καεί" από τις συνεχόμενες περιοδείες και επιπρόσθετα δεν πέτυχαν να μην συμβιβαστούν με τις παράλογες απαιτήσεις της δισκογραφικής τους εταιρίας.

Βλέποντας και ακούγοντας αρκετά χρόνια μετά το "Good Trouble" διαπιστώνουμε ότι παρόλα τα προβλήματα και τις άδικες κριτικές, οι REO έγραψαν ένα πολύ καλό δίσκο με θαυμάσιες συνθέσεις επί το πλείστον που κατάφερε να φτάσει το άλμπουμ μέχρι το νο 7 του Billboard, να γίνει διπλά πλατινένιο (πάνω από 2 εκατομμυρία πωλήσεις) και το σινγκλ "Keep the Fire Burnin'" να σκαρφαλώσει εώς το νο 7 των ΗΠΑ τσαρτ.

 

                                                                 
                                                 "Good Trouble"

Ο δίσκος ξεκινά με το υπέροχο και μελωδικό "Keep the Fire Burnin'", μία σύνθεση που όπως αποκαλύπτει ο Cronin γράφτηκε γρήγορα και θα ήθελε να είχε τον χρόνο να την είχε κάνει ακόμη καλύτερη αλλά παρόλα αυτά παραμένει εξαιρετική με τα πιανιστικά μέρη να παίζονται άψογα από τον K. Cronin και την ερμηνεία ακόμη και σήμερα να σε γοητεύει.

Η μπαλάντα "Sweet Time” έχει την υπογραφή του Cronin και κινείται στο ύφος του "Keep on Loving You" και ακολουθεί το "Girl with the Heart of Gold", μία σύνθεση του μπασίστα Bruce Hall την οποία ερμηνεύει ο ίδιος ντουέτο με τον Cronin και η εν λόγω σύνθεση έχει ένα εκπληκτικό ρεφρέν που απογειώνεται από τις υψηλές συχνότητες που πιάνει ο Cronin.

Το "Every Now and Then" είναι σύνθεση του κιθαρίστα Gary Richrath και μοιάζει αρκετά έως ενοχλητικά με το "Take it on the Run".

 Το "I'll Follow You" είναι άλλη μία σύνθεση του Richrath και απολαμβάνουμε εξαιρετικούς rock n roll ρυθμούς πλημμυρισμένους με μελωδίες από τα '60s και με απίθανη ενορχήστρωση. Σειρά του Κ. Cronin να μας σαγηνεύσει με ένα κορυφαίο και αδικημένο τραγούδι, το "The Key" όπου οι μελωδικές εναλλαγές και τα πιανιστικά μέρη του Neal Doughty σε συναρπάζουν.       

Επόμενο κομμάτι  το "Back in My Heart Again" και εδώ ακούμε ξανά μελωδίες από τα '60s, οι οποίες δημιουργούν ένα διασκεδαστικό κλίμα ενώ κάτι ανάλογο να συμβαίνει με το "Let's Be-Bop" που τον πρώτο ρόλο στα φωνητικά αναλαμβάνει ο μπασίστας Β.Hall, με το κιθαριστικό σόλο του Gary Richrath να του προσθέτει ένα πιο ροκ ύφος.  

Ο δίσκος κλείνει με δύο φοβερά κομμάτια. Πρώτα με το φανταστικό "Stillness of the Night", όπου το ρεφρέν και η φωνή του Cronin φτάνουν στα ουράνια και μας χαρίζουν μοναδικές στιγμές μελωδικής ροκ πανδαισίας με τα καταιγιστικά σόλο του κιμπορντίστα και ιδρυτικού μέλος της μπάντας Neal Doughty και του κιθαρίστα Gary Richrath να βάζουν το κερασάκι στην τούρτα.
Τέλος το ομότιτλο τραγούδι ("Good Trouble") αναδεικνύει όλο το εκτελεστικό επίπεδο της μπάντας, η οποία παίζει κεφάτα και εμπνευσμένα αλλά κυρίως καταφέρνει να συνδυάζει άψογα το aor με τον hard rock ήχο, δίνοντας ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα.

 

Συνοπτικά  το "Good Trouble" κατάφερε να εκπληρώσει την αποστολή του και να κρατήσει ζωντανή την φλόγα της μπάντας σε όλα επίπεδα (υψηλές πωλήσεις, επιτυχία στα τσαρτ,  καλές συνθέσεις) όπως το ίδιο συνέβη και με το επόμενο άλμπουμ που ακολούθησε, το "Wheels Are Turnin'" (1984) με το οποίο ουσιαστικά οι Reo Speedwagon έκλεισαν τον κύκλο της επιτυχίας και της ευρείας αποδοχής.

Οι Reo Speedwagon όπως οι Foreigner, Journey, Styx και Kansas είχαν στοχοποιηθεί εκείνη την περίοδο από τον μουσικό τύπο της εποχής με πολλές αρνητικές και κυρίως απαξιωτικές κριτικές όμως οι ίδιοι αδιαφόρησαν για όλα αυτά τα κακεντρεχή σχόλια και απέδειξαν ότι τα τραγούδια ακούγονται ακόμη και στις μέρες μας στα ραδιόφωνα όλου του κόσμου και αρκετοί δίσκοι τους συγκινούν πολύ κόσμο.

Όταν μία μπάντα έχει πουλήσει παγκοσμίως πάνω από σαράντα εκατομμύρια αντίτυπα, έχει φτάσει πάμπολλες φορές στην κορυφή των καταλόγων επιτυχιών τόσο στα σίνγκλ όσο και στα άλμπουμ. Έχει δώσει αμέτρητες συναυλίες και συνεχίζει να δίνει ακόμη και σήμερα οι οποίες, οι περισσότερες είναι sold out αλλά και κυρίως έχει συνθέσει αθάνατα κομμάτια τότε ο χαρακτηρισμός που της ταιριάζει είναι "ΜΕΓΑΛO ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ".

 

Υ.Γ.: Ο κιθαρίστας Gary Richrath έφυγε από την ζωή στις 15 Σεπτεμβρίου του 2015 από χειρουργικές επιπλοκές στο στομάχι. Αποχώρησε από την μπάντα το 1989 ενώ κυκλοφόρησε ένα και μοναδικό σόλο άλμπουμ με τίτλο "Only the Strong Survive" (1992).

 

Υ.Γ.2: Η σύνθεση "The Key" είναι medley πέντε παλαιότερων κομματιών της μπάντας. Δεύτερα φωνητικά στο Good Trouble κάνουν ο Tom Kelly και ο Richard Page (Mr. Mister) ενώ το άλμπουμ επανεκδόθηκε το 2013 από την Rock Candy Records.


Φώτης Μελέτης