Η απρόσμενη γοητεία των Then Jerico

 

Οι Then Jerico σχηματίσθηκαν λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του '80 και η πρώιμη σύνθεση του συγκροτήματος περιελάμβανε τον τραγουδιστή Mark Shaw, τον μπασίστα Jasper Stainthorpe, τον ντράμερ Steve Wren και τον κιθαρίστα Scott Taylor.

Αρχικά έκαναν αισθητή την παρουσία τους όταν έπαιξαν στο The Limelight Club στη Νέα Υόρκη το 1983 δημιουργώντας πολύ θετικές εντυπώσεις με αποτέλεσμα να υπογράψουν με τη London Records το 1984. 

Το πρώτο σινγκλ που ηχογράφησαν ήταν το "The Big Sweep" με το στιχουργικό κομμάτι να δημιουργεί έντονες αντιπαραθέσεις με τους μεγιστάνες της εποχής Robert Maxwell/Rupert Murdoch) σε σημείο να επιχειρούν να το λογοκρίνουν.

Το "The Big Sweep" κυκλοφόρησε αρχικά από τον παραγωγό του κομματιού Martin Rushent στη δική του δισκογραφική εταιρεία Immaculate το 1985 και αργότερα ως περιορισμένη έκδοση από την London Records μαζί με το το "Fault".

Ο Mark όταν ξεκίνησε τους Then Jerico  εργαζόταν στο διαφημιστικό τμήμα του μουσικού περιοδικού ZigZag. Ήταν θαυμαστής των Bauhaus, Gang Of Four και The Stooges.

"Τότε οι Then Jerico δεν ήταν τέτοιου είδους συγκρότημα", παραδέχεται ο Shaw. "Όταν ήμουν παιδί, πίστευα ότι αν ήσουν επιτυχημένος, θα σε συμπαθούσαν όλοι και αυτό θα σήμαινε ότι κάτι θα είχες αποδείξει. Η πραγματικότητα είναι ότι η επιτυχία αποκάλυψε τα μειονεκτήματά μου, γιατί έχεις πάντα περισσότερα να αποδείξεις".

Όμως ο Mark δεν ήταν απλά ένας καλός ερμηνευτής αλλά ήταν ένας εντυπωσιακός frontman που αλώνιζε πάνω στην σκηνή κάνοντας όμως ορίσμενες άστοχες ενέργειες που στην συνέχεια του στοίχησαν στην υγεία του.

"Έπρεπε να κάνω ορισμένα πράγματα για να μπω στην σκηνή χωρίς άγχος", εξηγεί ο Mark.

"Κυρίως, ήταν το αλκοόλ και τότε ξεκίνησα πραγματικά να πίνω πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να ανέβω στη σκηνή όπως έπρεπε, γιατί ένιωθα ανόητος μπροστά στο πλήθος. Παράλληλα ήθελα να εμφανιστεί ο θυμός μου, οπότε άκουγα μουσική που με ενθουσιάζει, όπως ο Iggy Pop και ο Henry Rollins και ταυτόχρονα θα έπινα και μερικές βότκες".

To 1987 η Βρετανική μπάντα κυκλοφορεί τον παρθενικό της δίσκο με τίτλο "First (The Sound of Music)" βάζοντας πλώρη για μεγάλα πράματα. 

Ο συνδυασμός ποπ-ροκ στοιχείων, οι μελωδικές εξάρσεις και η συναρπαστική φωνή του Mark Shaw κάνουν τους Then Jerico γνωστούς στο ευρύ κοινό όχι όμως στο μέγεθος που επιζητούσαν. Ο δίσκος βγάζει τέσσερα καλά σίνγκλ με το "The Motive" να ξεχωρίζει φτάνοντας στο ψηλά στο Βρετανικό τσαρτ (No. 18) με τον ήχο να συνδυάζει τους Simple Minds, U2 και Roxy Music με τους τελευταίους να τους τιμούν δεόντως διασκευάζοντας το "Prairie Rose".

Ο δίσκος ξεκινά με το εκπληκτικό "Let Her Fall" και συνεχίζει με το "Blessed Days" σε ποπ-ροκ ρυθμούς με έντονα πλήκτρα από τον Alex Right.

 To "Laughter Party" φλερτάρει ανοικτά με το AOR ενώ το "Stable Boy" σε παραπέμπει στους Simple Minds.

Το "The Motive έγινε η πρώτη εμπορική επιτυχία της μπάντας με τις κιθάρες του Scott Taylor να δίνουν ένα προσωπικό ήχο στους Then Jerico όπως και το "Muscle Deep".

Η συνέχεια ανήκει στο "A Quiet Place (Apathy And Sympathy)" που κινείται σε ήρεμα νερά με τον Mark Shaw να μετατρέπει μία μέτρια σύνθεση σε ενδιαφέρουσα κάτι όμως που δεν επιτυγχάνεται στα "Play Dead" και "The Hitcher". Το κλείσιμο μας αποζημιώνει δεόντως αφού διασκευάζουν άψογα το "Prairie Rose" των Roxy Music.

Τα επιτυχημένα σινγκλ "Muscle Deep" και "The Motive" παρέμειναν στο βρετανικό τσαρτ Top 40 για τρεις μήνες, και έγινε ο δίσκος με τα περισσότερα παιγμένα στο BBC Radio 1 το 1987. Το άλμπουμ έφερε τους Then Jerico παγκόσμια αναγνώριση, τηλεοπτικές εκπομπές και παράλληλα έγιναν περιοδείες υποστήριξης με τον Iggy Pop και τους Propaganda.

Η έπαρση της πρώτης επιτυχίας είχε κυριεύσει τον Mark με πιο χαρακτηριστική στιγμή όταν άνοιγαν μία συναυλία για τον Iggy Pop, προσβάλοντας ο Mark κατά λάθος το είδωλό του...

 "Ο Iggy ήρθε στα παρασκήνια για να μας πει αν χρειαζόμαστε κάτι και του απαντώ ειρωνικά, κάτι για τον David Bowie του στυλ και αν είναι ο σύντροφός του;".
Ο Iggy όμως δεν του χαρίστηκε και του απάντησε θυμωμένα: "Ναι, είναι, αλλά δεν είμαι η μαριονέτα του, γαμημένε μαλάκα!"

Πάντως για την ιστορία ο Iggy Pop παρά την διένεξη με τον Mark απολάμβανε την εμφάνιση των Then Jerico στην περιοδεία κάθε βράδυ, λέγοντας στον Mark στο τέλος της: “Είσαι τρελός motherfucker. Είσαι χειρότερος και από εμένα!"

 

 

                                                "The Big Area"

Στις 4 Μαρτίου του 1989 κυκλοφορούν το δεύτερο και πιο σπουδαίο άλμπουμ τους, με τίτλο "The Big Area" το οποίο έγινε χρυσό και έφτασε στο νούμερο 4 στο UK Albums Chart, πουλώντας πάνω από 100.000 αντίτυπα μέσα στα πρώτα 40 λεπτά από την κυκλοφορία του ενώ μέσα σε λίγες εβδομάδες έγινε χρυσό και λίγο αργότερα πλατινένιο! Mεγάλο όπλο όμως στην επιτυχία του άλμπουμ ήταν η σύμπραξη μίας σπουδαίας τετράδας παραγωγών αλλά και μάγων της μίξης όπως οι Rhett Davies (Genesis, Camel), Peter Henderson (Wings, Supertramp), Bruce Lampcov (Bruce Springsteen), Gary Langan (Queen, Billy Idol), και Rick Nowels (Steve Nicks, Jennifer Rush) και με την εποπτεία του Shaw δημιούργησαν ένα μικρό διαμάντι.

Ο δίσκος ξεκινά με το επικό ομότιτλο κομμάτι όπου η μπάντα σαγηνεύει όλους εκείνους που λατρεύουν την εμπνευσμένη ροκ-ποπ μελωδία με τις κιθάρες να σαρώνουν.Επόμενο κομμάτι το πανέμορφο "What Does It Take" όπου στα δεύτερα φωνητικά συμμετέχει η Belinda Carlisle ενώ τα "You Ought to Know" και "Song for the Brokenhearted"ακολουθούν το ίδιο μελωδικό μοτίβο.

Το σκοτεινό "Darkest Hour" ταιριάζει πολύ με τον τίτλο του κομματιού και ίσως είναι από τα πιο ιδιαίτερες συνθέσεις τους.
Το "Reeling" είναι επίσης μία δυνατή σύνθεση όπου κυριαρχούν οι θυελλώδες ερμηνείες του Mark Shaw και οι ρυθμικές κιθάρες των Rob Downes και Scott Taylor.

Το "Where You Lie" μπαίνει δυναμικά θυμίζοντας πρώιμους The Cult και περιλαμβάνει ένα απογειωτικό ρεφρέν με τα πνευστά να χρωματίζουν υπέροχα τη σύνθεση.

Το μπαλαντοειδές "Sugar Box" έκανε σχετική επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο (νο 22) ενώ στο "Helpless" επανέρχονται οι ροκ ρυθμοί.

O επίλογος γράφεται με το θαυμάσιο και αρκετά προοδευτικό για τη εποχή του, "Under Fire" όπου στιχουργικά παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ...

"Can you hear the voices
Screaming out a warning
And the faces of the children
As the homes burn
In the morning sunshine
Ah, no sense to see there
No threat to me there
No humanity but
Pain, pain, pain, pain, yeah, yeah
Fire!
Move on! Move on!
Feel the pain
Move on! Move on!
Fire!"

 

Όλοι λοιπόν περίμεναν μετά από την σημαντική επιτυχία του "The Big Area" η μπάντα να συνεχίσει πιο δυναμικά αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο αφού η δισκογραφική εταιρεία (London Records) είδε στο πρόσωπο του Mark Shaw έναν νέο σταρ με αποτέλεσμα η επόμενη δισκογραφική προσπάθεια το 1991 με τίτλο "Almost" να είναι ουσιαστικά η σόλο δουλειά του Mark Shaw.

H London παίρνει μία καταστροφική απόφαση για όλους με την λογική να κάνει ο καθένας σόλο άλμπουμ που ουσιαστικά σηματοδοτούσε την διάλυση της μπάντας. Οι υπόλοιποι αποφάσισαν να συνεχίσουν χωρίς τον Mark (με την άδεια του Mark) ως Then Jerico όμως η δισκογραφική είχε αντίθετη άποψη και ήθελε να διαλύσει την μπάντα εκτός αν συναινούσαν να είναι απλά οι συνοδευτικοί μουσικοί του Mark Shaw.
Ο Mark προς τιμήν του αρνήθηκε αυτήν την εξέλιξη λέγοντας: "Είπα στη London Records ότι δεν θα μπορούσα να κάνω τους Then Jerico χωρίς αυτούς. Ήταν φίλοι μου, είχαμε μια καλή δημιουργική συνεργασία τόσο στο στούντιο όσο και στις συναυλίες και συναναστραφήκαμε πραγματικά".

Παράλληλα αφού τελείωσε άδοξα η ανοδική πορεία των Then Jerico, ο ταλαντούχος τραγουδιστής υπογράφει με την ΕΜΙ και ακολουθεί επίσημα πλέον μία σόλο πορεία.

Στο "Almost" που κυκλοφορεί το 1991 ο Shaw συνεργάζεται με τον κιθαρίστα των Duran Duran, Andy Taylor και το ευτράπελο σε αυτήν την σύμπραξη είναι ότι σε συνεντεύξεις του Mark την δεκαετία του '80  έκανε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για μπάντες όπως τους Duran Duran αναφέροντας:

"Ήμουν πάντα πραγματικά φρικτός με τους Duran Duran και αυτό ήταν ένα μάθημα για να ακολουθήσετε τη συμβουλή του Neil Tennant (Pet Shop Boys) που έλεγε να μην απορρίπτεται άλλους μουσικούς δημόσια, γιατί μπορεί να τους συναντήσετε μετά, και να καταλήξετε να σας αρέσουν".

Μάλιστα όταν συναντήθηκα με τον Andy την πρώτην φορά μου είπε: "Εσύ δεν είσαι αυτός ο γαμημένος μαλάκας από το Then Jerico?".

Επιπρόσθετα ο τραγουδιστής και ο παραγωγός είχαν ζήσει στην ίδια πολυκατοικία στο Wandsworth, στο Νότιο Λονδίνο και ονομαζόταν The Royal Victoria Patriotic Asylum» και στην οποία είχαν μείνει οι Thompson Twins και η Debbie Harry.

Στο "Almost" έπαιξαν επίσης ο μπασίστας των Pink Floyd, Guy Pratt, και ο ντράμερ των ABC, Dave Palmer ενώ το "Almost"είναι ένας εξαιρετικός και συνάμα αδικημένος ροκ δίσκος παιγμένος με αρκετή ενέργεια και συναίσθημα.

"Είχα βρει τον εαυτό μου λίγο χαμένο πριν εμφανιστεί ο Αndy", παραδέχεται ο Μarc και συμπλήρωσε.

"Στην EMI δεν άρεσε το LP που είχα φτιάξει ο ίδιος και δεν μπορούσα να το πάω εκεί που ήθελαν. Ο Andy είναι τόσο groover, και υπάρχει πραγματική ενέργεια στο πώς παίζει κιθάρα. Μου έλεγε "Κάνε το ξανά!" ώσπου με ταρακούνησε. Ήταν αυτό που έψαχνα για χρόνια".

                                           Η συνέχεια...

Το 1998, ο Shaw επανενεργοποίησε το Then Jerico, γράφοντας το υλικό για το "Orgasmaphobia", ένα αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ που κυκλοφόρησε από την Eagle Rock. Το άλμπουμ ήταν συμπαραγωγή των Mark Shaw και Andy Taylor με συνεργασίες του Mick MacNeil (Simple Minds) και τον Σκωτσέζο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Iain Banks.

Το 2000, κυκλοφόρησε ένα ζωντανό άλμπουμ, το "Alive & Exposed", από την Yeaah! Οι δίσκοι πιστώνονται ως "Then Jerico... Mark Shaw Etc." και ήταν μια ηχογράφηση που έγινε το καλοκαίρι του 1992 μιας συναυλίας στο Grand Theatre, Clapham στο Λονδίνο.

Περιείχε ένα νέο τραγούδι, το "Step into the Light".

Ο Shaw ξεκίνησε μια νέα περιοδεία Then Jerico το 2012 με την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος, που αποτελείτο από τον Mark Shaw, τους κιθαρίστες Rob Downes και Scott Taylor, τον μπασίστα Jasper Stainthorpe και τον ντράμερ Steve Wren.

Μια "Reprise Tour" ξεκίνησε για το 2013 για την προώθηση της κυκλοφορίας του άλμπουμ συλλογής "Reprise" από την Warner / Rhino Music με πολλές εμφανίσεις, όπως στο Henley's Rewind the 80s Music και στο Let's Rock Bristol Festivals. Ωστόσο, ο τραγουδιστής Mark Shaw συνέχισε, όπως υποσχέθηκε να κάνει, με μια νέα σύνθεση για να εκπληρώσει τις ημερομηνίες του φεστιβάλ Let's Rock τον Μάιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του ίδιου έτους.

Το 2015, ο Shaw έπαιξε σε κλαμπ πριν από μια παράσταση στο "Let's Rock London", στο Clapham Common, Λονδίνο, στις 16 Ιουλίου 2016 ενώ μέχρι και σήμερα δίνουν σποραδικές συναυλίες σε πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου έχοντας ένα πιστό κοινο που τους ακολουθεί παντού.

Κλείνοντας ο Mark εξομολογείται με παράπονο:

"Απογοητεύτηκα που οι Then Jerico δεν ανταποκρίθηκαν πλήρως στο καλλιτεχνικό όραμα που είχε για αυτούς. Ας είμαστε ξεκάθαροι, μου άρεσε! Αλλά ήμασταν μια αφελής μπάντα και τα τραγούδια απλά. Ποτέ δεν έκανα μαθήματα φωνητικής, ούτε μαθήματα τραγουδοποιίας, ούτε μαθήματα μουσικής κανενός είδους. Και έτσι πρέπει να είναι ένα συγκρότημα για να διατηρήσει τον εαυτό της".

 

Υ.Γ.1: Στις 27 Απριλίου 2020, ο κιθαρίστας Scott Taylor πέθανε σε ηλικία 58 ετών από όγκο στον εγκέφαλο.

Υ.Γ.2: Ο Mark Shaw έχει επίσης δουλέψει με τον τραγουδιστή των Spandau Ballet, Tony Hadley και τους SAS Band.

 

Φώτης Μελέτης