Jack Russell: Η φωνή που έγινε στάχτη...

 

Γεννημένος στο Μοντεμπέλο της Καλιφόρνια στις 5 Δεκεμβρίου 1960 Jack Russell μεγάλωσε ακούγοντας φανατικά συγκροτήματα όπως οι Beatles, oι Led Zeppelin και Aerosmith και γοητευμένος από τις φωνές των Robert Plant και Steven Tyler, έγιναν τα παντοτινά εφηβικά του είδωλα που ήθελε να τους μοιάσει διακαώς αναφέροντας ειδικά για το θρυλικό κουαρτέτο:

"Πάντα αγαπούσα το Zeppelin. Μου αρέσει να τραγουδάω τα κομμάτια τους. Μου αρέσει να ακούω τη φωνή μου να τραγουδά τις κλασσικές τους συνθέσεις".
Αυτό άλλωστε το όνειρο του αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά το 1998 με το εκπληκτικό ζωντανό αφιέρωμα που έκαναν οι Great White με τίτλο "Great Zeppelin: A Tribute to Led Zeppelin", το οποίο είχε ηχογραφηθεί τον Δεκέμβριο του 1996 στο The Galaxy Theatre of Santa Ana της Καλιφόρνιας με την φωνή του Russell να προκαλεί ανατριχίλες και να τιμά με τον καλύτερο τρόπο τον Robert Plant.

Φυσικά είχε προηγηθεί η συμμετοχή του στους Great White που τον έκανε πασίγνωστο στην παγκόσμια hard rock κοινότητα και η πετυχημένη διαδρομή του Russell μαζί τους, με μία σειρά εξαιρετικών στούντιο δίσκων όπως:

τα "Shot in the Dark" (1986), "Once Bitten" (1987), "...Twice Shy" (1989), "Hooked" (1991) και "Psycho City" (1992) ενώ τραγούδια όπως τα "House of Broken Love", "Rock me", "Once Bitten, Twice Shy", "The Angel Song", "Big Goodbye", "Call It Rock 'n Roll" και "Save Your Love" έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα και λατρεύονται μέχρι και σήμερα.

"Όλα όσα είχα ονειρευτεί στη ζωή μου είχαν πραγματοποιηθεί στο δεκαπλάσιο. Τα είχα καταφέρει. Ζούσα μια τρέλα. Ήμασταν βασιλιάδες του Hollywood. Πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να αλωνίζουμε από δω κι από κει και να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Ήταν εκπληκτικά εκείνα τα χρόνια".Περιγράφοντας με λίγα λόγια πως ένιωθε τα χρόνια όταν οι Great White είχαν ανέλθει στην κορυφή της ροκ μουσικής.

Η ζωή του Jack όμως ήταν παράλληλα και ταραχώδης αφού εκτός από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ είχε μπόλικα μπλεξίματα με τον νόμο με πιο κραυγαλέες δύο περιπτώσεις.

Την πρώτη το 1979, όπου ο Russell συνελήφθη για απόπειρα ληστείας από το σπίτι ενός εμπόρου ναρκωτικών και ενώ ήταν μαστουρωμένος πυροβόλησε μέσα στο σπίτι που κατά λάθος χτύπησε και τραυμάτισε την καμαριέρα η οποία ευτυχώς επέζησε του συμβάντος. Ο Russell καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση, αλλά αφέθηκε ελεύθερος μετά από 11 μήνες γλιτώνοντας τα χειρότερα.

Όμως η πιο μελανή και τραγική μέρα για τον σπουδαίο τραγουδιστή ήταν στις 20 Φεβρουαρίου 2003, όπου περιόδευε ως "Jack Russell's Great White" και παίζοντας σε μια συναυλία στο κλαμπ The Station στο West Warwick του Rhodes Island  εκδηλώθηκε μια φονική πυρκαγιά που προκλήθηκε από πυροτεχνήματα και οδήγησε στον τραγικό θάνατο 100 ατόμων, συμπεριλαμβανομένου του μέλους του συγκροτήματος Ty Longley.

Αυτά τα δύο γεγονότα και ιδιαίτερα η τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς οπαδούς της μπάντας σημάδεψαν αρνητικά την ζωή του Russell που χάριν της απίστευτης φωνής και του αστείρευτου ταλέντο του κατάφερε να ανταπεξέλθει και να επιβιώσει παρά τις τύψεις και τις ερινύες που τον κυνηγούσαν διαρκώς.

Το 2006, άρχισε να περιοδεύει ξανά με τους Great White όταν ανασυστάθηκαν με την κλασική σύνθεση τους, αλλά έφυγε από το συγκρότημα το 2009 λόγω πτώσης στο μπάνιο του, όπου έσπασε δύο σπονδύλους και κήλη δίσκου. Έκανε πολλές επεμβάσεις στην πλάτη και χρησιμοποιούσε πληθώρα παυσίπονων. Έχοντας πέσει στον αλκοολισμό με ολέθριες συνέπειες για την υγεία του αλλά ο ξαφνικός θάνατος του καλού του φίλου Jani Lane του Warrant τον αφύπνισε ώστε να πάρει ιατρική και ψυχολογική βοήθεια και να γίνει πιο νηφάλιος. 

Παρακάτω θα επικεντρωθούμε στις δύο σόλο δουλειές του σπουδαίου ερμηνευτή που κυκλοφόρησε τον περασμένο αιώνα και έχουν αξιομνημόνευτο ενδιαφέρον ενώ αναλυτικά για την ιστορία των Great White και τα καμώματα του Jack Russell  μπορείτε να διαβάσετε το εξαιρετικό αφιέρωμα του Παναγιώτη Παπαϊωάννου που έγραψε για το www.rocktime.gr πατώντας ΕΔΩ.

 

                                   
                                             "Shelter Me"

Οι δύο αρχικές σόλο δουλειές του Russell, ηχογραφήθηκαν η πρώτη το 1996 με τον τίτλο "Shelter Me", με τον ήχο και τις συνθέσεις να θυμίζουν αρκετά τους Great White εν αντιθέσει με το επόμενο "For You" του 2002 όπου εδώ συναντάμε τον Jack Russell που έχει ρίξει τους τόνους αρκετά και συνθετικά αλλά και σε ερμηνευτικό επίπεδο.

Το 1996 κυκλοφορεί το παρθενικό του σόλο άλμπουμ με τίτλο "Shelter Me" στο οποίο συμμετέχουν ο κιθαρίστας Michael Lardie από τους Great White να παίζει πολλά όργανα και τον μελλοντικό κιθαρίστα Great White για εκείνη την περίοδο, τον Matthew Johnson.

Ο Russell μοιράζεται τους τίτλους σύνθεσης σε έξι από τα 13 τραγούδια, με τον Johnson να γράφει τα περισσότερα από αυτά δείχνοντας το σπουδαίο ταλέντο του.

To άλμπουμ ξεκινά με το ομότιτλο κομμάτι όπου τα φωνητικά του Russell ξεκινούν σε ύφος Alice I Chains και συνδυάζονται μοναδικά με τους παραδοσιακούς hard rock ρυθμούς και εμπλουτίζεται με ένα εκπληκτικό κιθαριστικό σόλο από τον Matthew Johnson.
Στο ίδιο μοτίβο και το "Take My Pain" με τις κιθαρες να ακολουθούν μία πιο Hendrix προσέγγιση και συνάμα να θυμίζει αρκετά του (Great White. Στην δυναμική μπαλάντα "Leave Me Lonely" έχουμε μία κλασσική υπέροχη ερμηνεία από τον Jack Russell.
Το μπλουζιάρικο "Long Way To Go" σε μαγνητίζει με τον εθιστικό αργόσυρτο ρυθμό του και την φωνή του Russell να σε καθηλώνει.
Στο "Hey Bulldog" διασκευάζει Beatles δίνοντας ένα πιο ροκ τέμπο διατηρώντας τον κεφάτο ρυθμό του ενώ το "You'll Lose A Good Thing" μας επαναφέρει στα blues μονοπάτια σε μία πιο sixties ματιά.
Tο "Twenty-Four/Seven" είναι μία αξιοπρεπή hard rock σύνθεση με ωραίο ρεφρέν ενώ το μελωδικό "The Fault's All Mine" θυμίζει ελαφρώς κάτι μεταξύ Queen και Beatles με πιο heavy κιθάρες.
Ακολουθεί η πανέμορφη μπαλάντα "Roll With The Tide" με ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση φοβερή ερμηνεία από τον Russell και έπεται ένα ακόμη blues διαμαντάκι το "Faith In You" με ένα τρομερό κιθαριστικό σόλο και τον ντράμερ Myron Grombacher να δίνει ρεσιτάλ.
Το "Save Your Love" δεν χρειάζεται συστάσεις αφού η επανεκτέλεση του είναι πιο λιτή με αρκετά ορχηστρικά στοιχεία αλλά είναι σίγουρα πιο συναισθηματική από την πρωτότυπη.
Στο "Shine On", οι Zeppelin επιρροές είναι εμφανείς με το ρεφρέν να απογειώνει την σύνθεση θυμίζοντας τους Great White και ο επίλογος γράφεται με το μπαλαντοειδές και ρομαντικό "When I Look Into Your Eyes".
Αξίζει να σημειώσουμε πως στην επανέκδοση του 2004 υπάρχουν επιπλέον δύο ακόμη συνθέσεις-διασκευές, το "Mean Mr. Mustard" των Beatles και το "Let It Rain" του Eric Clapton όπου συμμετέχει ο Αμερικανός μουσικός και κιθαρίστας Sonny Landreth. Την παραγωγή ανέλαβαν ο Dito Godwin (No Doubt,St. Elmo's Fire band) μαζί με τον Lardie και τον Russell.


                                   
                                               "For You"
To 2002 κυκλοφορεί το δεύτερο σόλο άλμπουμ του, με τίτλο "For You" σε πιο προσωπικό ύφος με λιγότερες αναφορές στους Great White και με τον Bob Kulick (Balance) στην κιθάρα.
To ξεκίνημα γίνεται με το λυρικό "Any Kinda Love" με τις ηλεκτροακουστικές κιθάρες και τις λιτές μελωδίες να έχουν τη τιμητική τους και ακολουθεί το "What Ever It Takes" στο ίδιο ύφος με τον Jack Russell να ερμηνεύει σε πιο γαλήνιο μοτίβο
Το "Always" είναι μία θαυμάσια μπαλάντα με σαγηνευτικό ρεφρέν και είναι από τα καλύτερα κομμάτια που έχει ηχογραφήσει ενώ το "Don't Know Why" φλερτάρει με την ποιοτική ποπ θυμίζοντας ελαφρώς και τους Yes των '80ς.
Το ομότιτλο "For You" δείχνει μία ξεχωριστή και εξαίσια ερμηνευτική πλευρά του Jack Russell μακρυά από τις blues καταβολές του εν αντιθέσει με το "The Best Is Yet To Come" που είναι επηρεασμένο από την κάντρι ρυθμούς σε μία μπητλική όμως εκδοχή του.
Τα "Where The Wind Don't Blow" και "Paradise" έχουν ένα πιο μελωδικό τόνο χωρίς όμως να ενθουσιάζουν.
Οι μπαλάντες "No Time Left" και "If Not For Love" αποδεικνύουν για πολλοστή φορά την θαυμάσια ερμηνευτική απλότητα του Jack Russell. Ο δίσκος τελειώνει με μία ακόμη μπητλική μπαλάντα, το "My Everything" κλείνοντας ερωτικά αυτήν την διαφορετική κυκλοφορία για τα hard rock δεδομένα του Russell. Στο "For You" συμμετέχουν στο μπάσο ο πολύπειρος Tony Levin (Peter Gabriel) και ο Billy Sherwood σε δύο συνθέσεις ενώ στα τύμπανα είναι ο άλλος σπουδαίος session μουσικός Vinnie Colaiuta και τέλος στα πλήκτρα είναι ο Michael Sherwood.

Ως επίλογο αυτής της μικρής παρουσίασης των δύο σόλο δίσκων του Russell παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από τις τελευταίες συνεντεύξεις του στο crypticrock.com που δήλωνε τα εξής:
"Έχω πέντε χρόνια δουλειάς μπροστά μου αυτή τη στιγμή κοιτάζοντας το πρόγραμμά μου. Είμαι τυχερός που ζω τόσο πολύ. Θα δούμε, ανεβαίνω εκεί. Μόλις έκλεισα τα 63. Ελπίζω να μείνω τόσο πολύ. Δεν ξέρω… θα δούμε τι έχει στο μυαλό της η μοίρα. Αλλά, ναι, αν βρω χρόνο, θα το κάνω. Είχα μερικές από τις πιο διασκεδαστικές στιγμές στη ζωή μου όταν ηχογραφούσα τα σόλο μου άλμπουμ. Ήταν πραγματικά υπέροχο. Ειδικά το δεύτερο, το άλμπουμ "For You". Ήταν τόσο πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε είχα κάνει ποτέ πριν. Ήταν σαν μια μαλακή πλευρά του Jack".

Ο Jack Russell δεν πρόλαβε τελικά να πραγματοποιήσει τα τελευταία όνειρα του και έφυγε από την ζωή στις 7 Αυγούστου του 2024 κτυπημένος εκφυλιστική νόσο Lewy ενώ το κύκνειο άσμα του ήταν η δισκογραφική δουλειά με τον τον κιθαρίστα Tracii Guns (LA Guns) και το αξιόλογο άλμπουμ "Medusa" λίγους μήνες πριν απεβιώσει.

Υ.Γ.1: Το 2017 κυκλοφόρησε ως Jack Russell's Great White τον δίσκο “He Saw it Comin'” (λόγω δικαστικών διαφορών που είχε με τους πρώην συνεργάτες του για την νομική και εμπορική χρήση του ονόματος Great White) όπου ήταν ουσιαστικά μία αξιοπρεπή δισκογραφική προσπάθεια σε ύφος που θύμιζε την παλιά του μπάντα. Παράλληλα με αυτό το όνομα κυκλοφόρησε στην συνέχεια τα "Once Bitten Acoustic Bytes" (2020) και το "Great Zeppelin II: A Tribute to Led Zeppelin" (2021) προσπαθώντας να ξυπνήσει μνήμες και συναισθήματα από την εποχή που οι Great White μεγαλουργούσαν και είχαν την αποθέωση του κοινού.

Υ.Γ.2 : Ο Αμερικανός ερμηνευτής έχει επίσης συμμετάσχει σε αρκετά tribute άλμπουμ για τους Rush, Van Halen, Aerosmith, Queen, Motley Crue ενώ έχει συμμετάσχει και στo προσωπικό άλμπουμ του ντράμερ Herman Rarebell (Scorpions).

Φώτης Μελέτης