Ο μελωδικός παράδεισος των Honeymoon Suite

 

Η ιστορία και η διαδρομή των Honeymoon Suite ξεκινά ουσιαστικά το 1981 από τους Johnnie Dee (φωνητικά, κιθάρα), Brad Bent (πλήκτρα, φωνητικά) και Mike Lengyell (ντραμς, παλαιότερα με τους The Diodes).

Μέχρι το 1983, το line-up άλλαξε, με τον Dee (το μόνο αρχικό εναπομείναν μέλος) στην ρυθμική κιθάρα και στα κύρια φωνητικά, μαζί με τους νεοσύλλεκτους Derry Grehan στην κιθάρα και Dave Betts στα ντραμς, οι οποίοι και οι δύο είχαν ηχογραφήσει δύο άλμπουμ ως μέλη της new wave/punk μπάντας με έδρα το Τορόντο, Steve Blimkie and the Reason.

Ο Grehan πριν εξελιχθεί σε βασικό και ανατικατάστατο μέλος των Honeymoon Suite έπαιζε πιάνο και  κιθάρα σε ηλικία 11 ετών. Οι πρώτες του επιρροές ήταν οι Deep Purple, ο Jimi Hendrix και ο Santana. Ο Grehan ηχογράφησε το πρώτο του σινγκλ στα 17 του, με ένα συγκρότημα γνωστό ως Stytch και αφού μετακόμισε στο Τορόντο, συνδέθηκε με τον τραγουδιστή Johnnie Dee το 1982 και μαζί στρατολόγησαν τα υπόλοιπα μέλη για να δημιουργήσουν τους Honeymoon Suite.

Ο κιθαρίστας Grehan έγινε ο κύριος συνθέτης του συγκροτήματος και έγραψε το "New Girl Now", το οποίο  κέρδισε έναν διαγωνισμό συγκροτημάτων που έγινε από έναν ραδιοφωνικό σταθμό του Τορόντο και με το βραβείο για το "New Girl Now", υπέγραψαν με την WEA Canada.

Ο Ray Coburn προστέθηκε ως μόνιμο νέο μέλος στα πλήκτρα καθώς ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις για το ντεμπούτο άλμπουμ του γκρουπ, αλλά το συγκρότημα δεν είχε ακόμα μπασίστα και έτσι ο Brian Brackstone προσλήφθηκε ως session player στο μπάσο και έπαιξε σε ολόκληρο το άλμπουμ.

Έπειτα ανέλαβε επίσημα ο μπασίστας Gary Lalonde (πρώην Rose και Toronto) ο οποίος προστέθηκε στη σύνθεση μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ και εμφανίστηκε στις ομαδικές φωτογραφίες του δίσκου και έπαιξε με το συγκρότημα ζωντανά. Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος, σε παραγωγή Tom Treumuth, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1984. Το άλμπουμ περιείχε τέσσερις επιτυχίες στα charts στον Καναδά: μια πλήρως ηχογραφημένη έκδοση των "New Girl Now", "Burning In Love", "Wave Babies " και "Stay In the Light."

Το "New Girl Now" ήταν επίσης το πρώτο σινγκλ των Honeymoon Suite που έφτασε στο top-50 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το επόμενο άλμπουμ τους, "The Big Prize", σε παραγωγή Bruce Fairbairn, ήταν εξίσου επιτυχημένο στον Καναδά με τέσσερις ακόμη επιτυχίες: "Bad Attitude", "Feel It Again", "What Does It Take" και "All Along You Knew".
 

Ο Grehan έγραφε ακόμα τη μερίδα του λέοντος από το υλικό του συγκροτήματος, αλλά οι Dee και Coburn συνεισέφεραν επίσης τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ. Το "Feel It Again", μια σύνθεση του Coburn, έφτασε στο Top 40 στις ΗΠΑ, ενώ η μπαλάντα "What Does It Take" του Grehan έφτασε στο #52, και ακούγεται στο soundtrack της ταινίας του John Cusack με τίτλο "One Crazy Summer" (1986). Το 1989, το "Bad Attitude" εμφανίστηκε στο φινάλε της σειράς του Miami Vice, που παίχτηκε κατά τη διάρκεια ενός τμήματος οδήγησης της Ferrari που αντικατόπτριζε την τελική μάχη των Crockett και Tubbs.

Το 1986, ο πληκτράς Ray Coburn άφησε το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον Rob Preuss (Spoons).
Επίσης κατά τη διάρκεια του 1986, το συγκρότημα έγραψε το κομμάτι "Those Were the Days" για την ταινία του Charlie Sheen, με τίτλο "The Wraith".

Την άνοιξη του 1987, το συγκρότημα ερμήνευσε το ομότιτλο κομμάτι της ταινίας του Mel Gibson, "Lethal Weapon", το οποίο συνέθεσε ο Michael Kamen.

Τον χειμώνα του 1987, το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει για το τρίτο του άλμπουμ στο Λος Άντζελες. Δυστυχώς, ο Johnnie Dee χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο του LAX, σπάζοντας το πόδι του σε πολλά σημεία και χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση για να τοποθετηθεί μια καρφίτσα δέκα ιντσών για να βοηθήσει το πόδι να επουλωθεί.Καθώς ο Dee ανάρρωνε στο νοσοκομείο, το πρώην μέλος των Doobie Brothers, Michael McDonald, προσήχθη για να βοηθήσει με τις ηχογραφήσεις και έγραψε στίχους και τραγούδησε στο "Long Way Back", για το επόμενο άλμπουμ τους.

Το 1988, κυκλοφορεί το τρίτο τους άλμπουμ: "Racing After Midnight", σε παραγωγή του Ted Templeman ( Van Halen) και του Jeff Hendrickson το οποίο μπήκε στο top 10 στον Καναδά, αλλά δεν ήταν τόσο επιτυχημένο στα σινγκλ των Η.Π.Α. Απο το συγκεκριμένο άλμπουμ ξεχώρισαν τα, "Love Changes Everything", "Looking Out for Number One", "Cold Look" και "It's Over Now".

Το 1989, το συγκρότημα κυκλοφόρησε την πρώτη του συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες, "The Singles", η οποία περιελάμβανε δύο νέα σινγκλ τσαρτ για τον Καναδά: τα "Still Loving You" και "Long Way", και τα δύο γραμμένα από τον Grehan.

Στην συνέχεια ο Preuss έφυγε και ο Coburn επανήλθε στο συγκρότημα εγκαίρως για να ξεκινήσει την περιοδεία "The Singles", η οποία θα ήταν η τελευταία περιοδεία με την κλασική σύνθεση του συγκροτήματος μέχρι το 2007. Μέχρι το 1991, ο Lalonde και ο Betts είχαν φύγει από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκαν από τον Steve Webster (από το συγκρότημα του Billy Idol) στο μπάσο και τον Jorn Anderson (από τους Fludd και Alannah Myles) στα ντραμς.

Το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για να δημιουργήσει το "Monsters Under the Bed" με τον Paul Northfield να είναι παραγωγός και η ομάδα των Grehan/Coburn/Dee ήταν υπεύθυνη για τη σύνθεση τραγουδιών. Ο Ray Coburn άφησε το συγκρότημα ξανά μετά την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ και αντικαταστάθηκε στα πλήκτρα από τον Peter Nunn.
Ο Jorn Anderson άφησε επίσης το συγκρότημα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και αντικαταστάθηκε από τον ντράμερ Creighton Doane (από το Harem Scarem) για την περιοδεία "Monsters Under the Bed".

Ο Creighton συνέχισε να παίζει ντραμς με το συγκρότημα για τα επόμενα χρόνια, εμφανιζόμενος στο πρώτο τους live άλμπουμ "13 Live" που κυκλοφόρησε το 1995 και ηχογραφήθηκε σε δύο συναυλίες που έδωσαν σε κλαμπ του Οντάριο. Το συγκρότημα συνέχισε να περιοδεύει στη δεκαετία του '90, αν και πολλές αλλαγές στη σύνθεση συνέχισαν να γίνονται, με μόνο τους Dee και Grehan να παραμένουν ως σταθερά μέλη. Ο μπασίστας Stan Miczek (Sass Jordan), έγινε μέλος το 1998 για την πρώτη από τις 3 διετείς θητείες του με το συγκρότημα.

Τον Φεβρουάριο του 2002 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους νέο στούντιο άλμπουμ μετά από 11 χρόνια, με τίτλο "Lemon Tongue". Στο άλμπουμ έπαιζαν οι Grehan και Dee, οι οποίοι ήταν μέχρι τώρα τα μόνα επίσημα μέλη του γκρουπ και που έγραψαν επίσης όλα τα τραγούδια ως ομάδα.

Το 2004, ο Dee κυκλοφόρησε ένα σόλο άλμπουμ "Songs in Dee" με την υποστήριξη των υπολοίπων μελών του Honeymoon Suite, μαζί με καλεσμένους σημαντικούς μουσικούς όπως ο Kim Mitchell (Max Webster) και ο Rik Emmett (Τriumph).

Τον Ιανουάριο του 2005 κυκλοφορούν το "HMS Live at the Gods" από την ζωντανή εμφάνιση που έκαναν τον Ιούνιο του 2002 στο Bradford της Αγγλίας και εκτός από το δίδυμο Johnnie Dee και Derry Grehan συμμετείχαν οι Bret Carrigan (ντραμς), Rob Laidlaw (μπάσο) και Peter Nunn (πλήκτρα).

Το 2006, το συγκρότημα κυκλοφόρησε μια άλλη συλλογή με τις καλύτερες επιτυχίες με τίτλο "Feel It Again: An Anthology", ένα διπλό σετ CD που περιλαμβάνει τα περισσότερα σινγκλ του συγκροτήματος, επιλεγμένα κομμάτια άλμπουμ και σπάνιο και ακυκλοφόρητο υλικό. Τον Ιούνιο του 2007, το συγκρότημα ανακοίνωσε επίσημα την επιστροφή μιας επανενωμένης κλασικής σύνθεσης των Johnnie Dee, Derry Grehan, Ray Coburn, Gary Lalonde και Dave Betts. Το συγκρότημα περιόδευσε εκτενώς σε όλο τον Καναδά το 2007 και το 2008. Ωστόσο, μόνο οι Johnnie Dee και Derry Grehan εμφανίστηκαν στο νέο άλμπουμ ​​του 2008 με τίτλο "Clifton Hill".

Το 2009, το συγκρότημα συνέχισε να περιοδεύει στον Καναδά και σε επιλεγμένες πόλεις των βορειοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, την 1η Σεπτεμβρίου 2009, ανακοινώθηκε ότι το συγκρότημα είχε και πάλι χωρίσει τους δρόμους του με τον αρχικό πληκτρίστα Ray Coburn. Ο Peter Nunn επέστρεψε στη σύνθεση του συγκροτήματος για να τον αντικαταστήσει για δεύτερη φορά. Το συγκρότημα έκανε μια εμφάνιση στο Firefest 6 Nottingham, Αγγλία τον Οκτώβριο του 2009.

Στις 18 Νοεμβρίου 2016, οι Honeymoon Suite κυκλοφόρησαν ένα EP 9 κομματιών, την πρώτη νέα μουσική σε 8 χρόνια, με τίτλο "Hands Up" στον ιστότοπο PledgeMusic. Τον Φεβρουάριο του 2017, ανακοινώθηκε ότι οι Honeymoon Suite θα εμφανιζόντουσαν στο Rockingham Festival 2017, που θα γινόταν στο Πανεπιστήμιο του Nottingham Trent, UK, μεταξύ 20 και 22 Οκτωβρίου 2017. Το συγκρότημα είχε προγραμματιστεί να εμφανιστεί στο Rockingham 2017, όμως ακύρωσε το σόου του απογοητέυοντας τους ευρωπαίους οπαδούς του και αντικαταστάθηκαν από τον John Parr.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 2019, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το νέο του σινγκλ "Tell Me What You Want" στο YouTube. Στις 19 Ιουνίου 2020, κυκλοφόρησαν ένα άλλο σινγκλ με τίτλο "Find What You're Looking For" και στις 16 Φεβρουαρίου 2024, οι Honeymoon Suite κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Alive" μέσω της Frontiers.

Παρακάτω το Rocktime.gr θα παρουσιάσει εν συντομία όλη την στούντιο δισκογραφία των Honeymoon Suite, την οποία αξίζει και να αναζητήσετε μιας και θεωρούμε ότι οι Καναδοί είναι από τις πιο αδικημένες μπάντες ειδικά από τους Ευρωπάιους οπαδούς της ροκ μουσικής.

                                                         
                                                    Δισκογραφία

 

Album: Honeymoon Suite (1984):

Πρώτο και πετυχημένο δισκογραφικό κτύπημα για το Καναδέζικο συγκρότημα σε παραγωγή του Tom Treumuth, όπου o συνδυασμός AOR, melodic rock και new wave ήχων κυριαρχούν με τραγουδάρες όπως το μνημειώδες και απολαυστικό "Burning in Love", το θαυμάσιο "Stay in the Light" και το κλασσικό πλέον "New Girl Now" που έπαιξε και στη θρυλική τηλεοπτική σειρά Μiami Vice στο επεισόδιο "One Eyed Jack" βάζοντας στο παιχνίδι της μουσικής βιομηχανίας για τα καλά τους Honeymoon Suite. 

Το "New Girl Now" παρουσιάσθηκε αρχικά σε διαγωνισμό συγκροτημάτων από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Τορόντο τον οποίο κέρδισε η μπάντα και τους επέφερε συμβόλαιο με την WEA Canada. Ο δίσκος έγινε τριπλά πλατινένιος στην χώρα τους και στις ΗΠΑ έφτασε στο νο 60 του Billboard δίνοντας τους, όλα τα εφόδια για ακόμη μεγαλύτερα πράματα κάτι που συνέβη στο μέγεθος που τους αναλογούσε ενώ στην συνέχεια περιόδευσαν με Heart, ZZ Top και Journey.

 

Album: "The Big Prize" (1986):

Δεύτερη δισκογραφική δουλειά με παραγωγό τον συμπατριώτη τους Bruce Fairbairn (Prism, Loverboy, Bon Jovi) και μηχανικό ήχου τον πολύτάλαντο Bob Rock. Σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ είναι το ένα καλύτερο από το άλλο και δικαιολογημένα πολλοί το θεωρούν ως τον κορυφαίο δίσκο της μπάντας. Οι ρυθμοί και τα ρεφρέν παραμένουν μελωδικά με πιο ροκ πινελιές και παθιασμένες ερμηνείες από τον Johnnie Dee. Μεγάλη έκπληξη αποτελεί η συμμετοχή του θρυλικού Ian Anderson (Jethro Tull) με το φλάουτο το στο "All Along You Knew".

Όταν υπάρχουν τόσο πολλά αριστουργηματικά διαμαντάκια όπως τα "Bad Attitude",  "Feel It Again" (γράφτηκε από τον πληκτρά του συγκροτήματος, Ray Coburn) , "Lost and Found", "Wounded" (αντιγράφουν Bon Jovi), "Once the Feeling" και το απίθανο "One by One" τότε δικαίως το "The Big Prize" συμπεριλαμβάνεται στις κορυφαίες κυκλοφορίες της δεκαετίας του '80. Παράλληλα ο κιθαρίστας των Honeymoon Suite, Derry Grehan, αναφερόμενος στον συγκεκριμένο άλμπουμ ανέφερε, "νομίζω ότι ο καλύτερος δίσκος μας". Τέλος στο εξώφυλλο απεικονίζεται ένα νεόνυμφο ζευγάρι να ποζάρει στους καταρράκτες του Νιαγάρα με τους τουρίστες να τους αποθανατίζουν δίνοντας μία σουρεαλιστική αποτύπωση στην συγκεκριμένη κυκλοφορία και υπεύθυνοι για αυτό το αποτέλεσμα ήταν ο σχεδιαστής άλμπουμ Hugh Syme και ο φωτογράφος Dimo Safari που έχουν συνεργαστεί με τους Rush, και με αρκετούς άλλους Καναδούς ροκ καλλιτέχνες.
 

Album: "Racing After Midnight" (1988):

Η τρίτη στούντιο κυκλοφορία των Καναδών ρόκερ σημαδεύεται από την συμμετοχή του Michael McDonald (Steely Dan και Doobie Brothers) στην ροκέ σύνθεση "Long Way Back" που κάνει τα δεύτερα φωνητικά καθώς και επιπρόσθετα συμμετέχει το χρυσό δίδυμο συνθετών, Tom Kelly και Billy Steinberg που συνέγραψαν το φουλ AOR-αδικο και συνάμα εθιστικό "Cold Look". Παράλληλα στον δίσκο η μπάντα εκτελεί το βασικό τραγούδι της ταινίας "Lethal Weapon" γραμμένο από τον θρυλικό παραγωγό Michael Camen.

Οι hard rock ήχοι εδώ, είναι πιο εμφανείς μιας και οι Honeymoon Suite έχουν ανεβάσει γκάζια ειδικά στα: "Lookin' Out For Number One", "Love Fever", "Other Side Of Midnight" και "Fast Company" (κυριαρχεί το πνεύμα των Foreigner) όμως όλα τα λεφτά βρίσκονται στο υπέροχο "Love Changes Everything" με το πανέμορφο ρεφρέν όπου έχουμε την αποθέωση της μελωδίας!

Τέλος η παραγωγή του Ted Templeman (Montrose, Doobie Brothers, Van Halen) και Jeff Hendrickson (Τina Turner, Ian Hunter, Bruce Springsteen) βοήθησε αρκετά ώστε ο ήχος να γίνει πιο ελκυστικός.

 

Album: "Monsters Under the Bed" (1991): 

Τέταρτο δισκογραφικό πόνημα για τους Honeymoon Suite το χρονικό διάστημα που ξεσπούσε η καταιγίδα του grunge και το δυναμικό μελωδικό hard rock της μπάντας καλά κρατεί ποτισμένο με μπόλικη ενέργεια με τους Johnnie Dee (φωνή) και Derry Grehan (κιθάρα) να διατηρούν την φόρμα τους ενώ η επιστροφή του κιμπορντίστας Ray Coburn πρόσθεσε έμπνευση και ποιότητα.

Το επιβλητικό "Bring On the Light" είναι εμπνευσμένο από την περίφημη Oka Crisis και αφορούσε τα σχέδια για την κατασκευή ενός γηπέδου γκολφ σε τόπο γης γνωστή ως "The Pines" που περιελάμβανε ένα ταφικό σημείο των ιθαγενών. Η κρίση ξεκίνησε στις 11 Ιουλίου 1990 και διήρκεσε 78 ημέρες μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου, με δύο νεκρούς.
Άλλες συνθέσεις που ξεχωρίζουν είναι τα, "Say You Don't Know Me", "If Ya Love Me", το μπητλικό "The Road", το "Little Sister", τα "How Long" και "All I wanted" με τα ουράνια ρεφρέν τους, το "Next to You" σε heavy ύφος και φυσικά η εκρηκτική southern μπαλάντα "It's Only Love".

 

Album: "Lemon Tongue" - "Dreamland" (2002):

Τον Φεβρουάριο του 2002 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους νέο στούντιο άλμπουμ μετά από μία δεκαετία με τίτλο "Lemon Tongue". Γενικά είναι μία αδύναμη κυκλοφορία συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές τους αλλά κυρίως αυτό που ενοχλεί είναι ότι έχουν απομακρυνθεί από τον melodic hard rock ήχο που τους αγάπησε το κοινό και φλερτάρουν σε αρκετά σημεία με τον ήχο των Foo Fighters και grunge σχημάτων. Ξεχωρίζουν τα "Still Lovin' You", "Too Little, Too Late", "Don't Make Me Want You", η μπαλάντα "Lagavulin" και το ομότιτλο "Lemon Tongue".

Στο άλμπουμ παίζουν οι Grehan και Dee, οι οποίοι παραμένουν από τη αρχή στην μπάντα και έγραψαν επίσης όλα τα τραγούδια. Στο "Lemon Tongue" εμφανίστηκαν επίσης οι Peter Nunn και Gary Brent στα πλήκτρα, o Rob Laidlaw στο μπάσο και ο Randy Cooke στα ντραμς. Η ευρωπαϊκή κυκλοφορία του εν λόγω άλμπουμ είχε τον τίτλο "Dreamland" και περιλάμβανε μερικές αλλαγές, περιέχοντας πέντε τραγούδια και άλλα τέσσερα, συμπεριλαμβανομένου ενός ριμέικ της καναδικής επιτυχίας τους "Still Lovin' You" το 1989.

 

Album: "Clifton Hill" (2008):

Το συγκρότημα περιόδευσε εκτενώς σε όλο τον Καναδά το 2007 και το 2008. Ωστόσο, μόνο οι Johnnie Dee και Derry Grehan εμφανίστηκαν στο "Clifton Hill", σε παραγωγή του Tom Treumuth (ο οποίος παρήγαγε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ Honeymoon Suite το 1984).

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στον Καναδά στα τέλη Σεπτεμβρίου 2008 από την Koch Records και στη συνέχεια από την ιταλική δισκογραφική Frontiers Records στις 10 Οκτωβρίου 2008. Το άλμπουμ περιγράφεται από τον κιθαρίστα Derry Grehan ως "θυμίζει μια επιστροφή μουσικά στον ήχο που είχαμε τη δεκαετία του '80" (κάτι που μάλλον δεν ισχύει) ενώ ξεχωρίζουν τα "The House" και "Ordinary".

Το 2009, το συγκρότημα συνέχισε να περιοδεύει στον Καναδά και σε επιλεγμένες πόλεις των βορειοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, την 1η Σεπτεμβρίου 2009, ανακοινώθηκε ότι το συγκρότημα είχε και πάλι χωρίσει τους δρόμους του με τον αρχικό πληκτρίστα Ray Coburn. Ο Peter Nunn επέστρεψε στη σύνθεση του συγκροτήματος για να τον αντικαταστήσει για δεύτερη φορά. Το συγκρότημα έκανε μια ιστορική εμφάνιση στο Firefest 6 Nottingham, Αγγλία τον Οκτώβριο του 2009.

 

Album: "Hands Up" (2017):

Το έβδομο άλμπουμ Honeymoon Suite είναι στην πραγματικότητα ένα EP, λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν μόνο 7 νέα τραγούδια, συν 2 bonus live κομμάτια (“Burning In Love” και “New Girl Now”). Η ηχογράφηση και μίξη έγινε στα Coalition Studios στο Τορόντο σε παραγωγή Johnnie Dee και Derry Grehan,  Τα τραγούδια είναι δυνατά, μελωδικά και η μπάντα ακούγεται ανανεωμενη και ολόφρεσκη και δημιουργούν ένα αξιοπρεπές άλμπουμ με την βοήθεια των Dave Betts (ντραμς) και ο Gary Lalonde (μπάσο).

Η ομότιλη σύνθεση είναι εκπληκτική όπως και το "Never Was A Forever" με τις φοβερές κιθάρες καθως και το "One Step Closer" ενώ η συνθετική συμβολή του Sean Kelly (Coney Hatch) είναι καθοριστική ώστε το εν λόγω ΕΡ να δημιουργεί εντάσεις και συναισθήματα που μόνο στους πρώτους δίσκους της μπάντας συναντούσες.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης ένα guest φωνητικά από την κόρη του Derry Grehan, Leah Marlene, η οποία τραγουδά στο "Market Square".

Album:"Alive" (2024):

Η παρέα των Johnnie Dee (φωνή), Derry Grehan (κιθάρα, πλήκτρα), Dave Betts (τύμπανα), Gary Lalonde (μπάσο) και Peter Nunn (πλήκτρα) συνεχίζουν να ροκάρουν μελωδικά με νεανική ορμή και αστείρευτη ενέργεια. Τα "Find What You’re Looking For" και "Done Doin Me" (θυμίζει Alice Cooper περιόδου Desmond Child) ενθουσιάζουν, όπως και η η μπαλάντα "Love Comes" που περιέχει μία εξαίσια μελωδία καθώς και το θορυβώδες "Give it All" που εκπλήσσει. Οι Καναδοί συμπληρώνοντας πάνω από σαράντα χρόνια ζωής καταφέρνουν να συμβαδίζουν με την εποχή τους και να μην επαναλαμβάνουν τον ρετρό ήχο των '80s

Η πρόσληψη του ταλαντούχου συμπατριώτη τους παραγωγού Mike Krompass (Meghan Trainor, Steven Tyler, Theory of a Dead Man και Smash Mouth) βοηθά αρκετά να ακούγεται η μπάντα, δυναμική και φρέσκια και όπως αποκαλύφθηκε σε μία συνέντευξη τους ήταν και θαυμαστής των Honeymoon Suite.

Για επίλογο αφήνουμε τον Johnnie Dee να εξομολογείται και να εκπλήσσει λέγοντας και αποκαλύπτωντας ποια ήταν η συνθετική επιρροή του: 

"Δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ, αλλά θαύμαζα τον Greg Lake και ειδικά τους  Emerson Lake & Palmer και Supertramp. Ωστόσο, δεν γνώρισα ποτέ κάποιο μέλος από τις δύο μπάνες που λάτρευα. Όλο αυτό το υλικό με πλήκτρα, με layering και όλα τα συναφή ήταν πάντα πολύ σημαντικά για μένα. Ναι, έχουμε τέτοια τραγούδια. Έχουμε πολλά τραγούδια με μπόλικα πλήκτρα. Το progressive Rock που προέκυψε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 μας επηρέασε αρκετά και αυτές οι επιρροές ακούγονται στους Honeymoon Suite".

 

Υ.Γ.1: Το 1989 κυκλοφορούν την συλλογή "The Singles" η οποία περιελάμβανε δύο νέα σινγκλ τα, "Still Loving You" και "Long Way" (εξαιρετική και αδικημένησύνθεση), και τα δύο γραμμένα από τον Grehan. Επίσης έχουν κυκλοφορήσει δύο ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ το 1995 το "13 Live" (σε μίξη του Harry Hess των Harem Scarem) και το 2005 το "HMS Live at the Gods".

 

 Υ.Γ.2: Ο Grehan έπαιξε ακόμη και τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα διαφημιστικό σποτ της Pepsi το 1986, κάνοντας air-guitar ένα σόλο που είχε αρχικά κάνει ο Vinnie Moore για την ιστορία το κανονικό όνομα του John Dee είναι John Richard DeGiuli.

 

Φώτης Μελέτης